Na een week waar iedereen in opperbeste stemming was door het puike weer, was het tijd voor de clash tegen SCM. U moet weten, dat als er 1 club is die het slechtste is mij naar boven haalt dan is het SCM. Daar is alles geoorloofd, heeft de duivel God al jaren geleden weggejaagd.
Als je daar de van buizen in elkaar gelaste boog doorkomt naar het complex, wordt een soort woede zich van mij meester. Al het onrecht wat ons hier in het verleden is aangedaan speelt dan op. Daar moet voor eens en altijd iets recht gezet worden.
Ik kan me ook niet herinneren dat we daar ooit gewonnen hebben. En dat moest toch een keer gebeuren, dacht ik zo. Op het terras hadden we bijna al de eerste ruzie te pakken. Ik durfde SCM een club van gajes te noemen. Iets dat nog een lichte beschrijving is van de club die bestaat uit rampdebielen, cokesnuivers en doorgedraaide idioten die samen nog een 833 jaar gevangenisstraf hebben openstaan. Een vrouw draaide zich geïrriteerd om: “Gajes? Dit is een volksclub!” “Ja, gajes dus.” zei ik. Ik had toen al het idee dat het niet helemaal lekker viel bij die mevrouw. Ik wou haar toch nog een beetje tegemoet komen en zei: “Laten we het zo zeggen: de belastingdienst is hier niet welkom.” Toen liep ze maar weg.
Maar goed, je gelijk moet je op het veld halen. En dat waren we ook zeker van plan. We hadden een paar afmeldingen: Mark, Jordy en Mitch Meeuwsen. Dan zijn er nog een paar mannen geblesseerd: Bas en Max. Je houdt dan over Q, Ludo, Remy, Mingel, Henneke. Niels, Eerens, Sander. Michiel, Drees, Erik. Bank: Mitch, Luuk, Sem en Koen.
We begonnen de wedstrijd niet al te best. Al vrij snel werd het 1-0 voor SCM. De bal werd uit een voorzet ingeschoten door de benen van Henneke. Het was geen heel hard schot en ik had het gevoel dat ie houdbaar was voor een keeper van het kaliber Q, maar die had em niet.
Daarna merkte je al snel dat de gemiddelde leeftijd van het team waar we pakweg 10 jaar geleden ook tegenspeelden ver boven de 40 lag en dat de mannen het gewoon niet konden belopen. Met ons loopvermogen zou het makkelijk moeten lukken om terug te komen in de wedstrijd. Dat liet toch nog een hele tijd op zich wachten aangezien we de mooiste kansen verprutsten.
Uiteindelijk was het good old Drees die een streep uit zijn linkerbeen perste en daarmee de 1-1 op het bord zette. Niet veel later liet Erik de hele verdediging van SCM zijn hielen zien en schoof de bal onder de keeper door 1-2.
Ik moet dan toch nog voor rust 1 moment er uit halen. Michiel, die zijn tegenstander ook keer op keer te snel af was, gaf de bal prima voor en op 2/3 meter van de goal hoefde Erik de bal alleen nog de goal in te lopen. Maar hij schoof em a la Rosheuvel naast. Mingel was zich in die tijd aan het opvreten over alle gemiste kansen, dat was ook een lijstje aan het worden waar je niet om heen kon.
Zoals gezegd, we hebben er vaker gespeeld en het nooit makkelijk gehad. Dus ik was eigenlijk maar met een ding bezig en dat was die wedstrijd winnen. Hoe, en wie er de schuld was dat er niet 10 in het mandje lagen, boeide even niet zo veel.
Sander, Ludo, Remy en Erik wisselden in de rust. Na rust kwamen er ook wat nieuwe mannen in bij SCM en het leek er zowaar 5 minuten op dat we het nog moeilijk gingen krijgen.
Daarna stak Sem op een pass van de uitstekend spelende Niels dwars door de verdediging. In de zestien werd ie gehinderd door zowel een speler als later ook de keeper. Penalty! Koen nam de pingel en 1-3.
Daarna was het verzet gebroken. Speelde SCM op een vrij riskante manier op buitenspel, en daar maakten we 2 keer gebruiken via Niels. Man of Match. Mingel liep inmiddels bijna rood aan, want we hadden met iets meer overleg ook nog wel 8 kunnen maken.
Met 1-5 in de 70ste minuut werd besloten niet verder te spelen. Er hing een kleine onweersbui in de lucht, waardoor we even naar binnen zouden moeten en dan het restant nog zouden moeten uitspelen. In goed overleg tussen de aanvoerders en de scheids was het mooi geweest. We wonnen voor het eerst daar, en dat voelde prima!
Veel tijd na afloop was er niet, ik had donderdag met Stulens gesproken, en beloofd de wedstrijd van 1 te gaan bekijken. Die speelden in Eijsden tegen SVME. Een club met een fanatieke, wat nare aanhang. Maar een complexje waar je je vingers bij aflikt. Hadden we dat bij Keer gehad dan hadden we geen kunstgras nodig gehad.
Keer speelde de eerste helft degelijk en gaf niet bijzonder veel weg. Hoewel je wel zag dat er bij SVME een paar echt goede voetballers tussen liepen die zo ineens de wedstrijd konden beslissen.
In de eerste helft werd na een vrij fel duel met Guyan en zijn tegenstander ineens de wedstrijd gestaakt door de scheids. Hij was, bleek later, de kritiek op zijn beslissingen zat. Mijn inziens kun je daar ook tegen optreden in plaats van weglopen. Maar goed, na een kort overleg met aanvoerders, ‘iemand van SVME en de onvermijdelijke voorzitter kon de wedstrijd voort.
Helaas haalde Keer de rust niet met 0-0. Nick ging in de fout tegen zijn behendige tegenstander. 1-0.
Na rust zag Keer er aanvankelijk goed uit. Er zat nog geloof in de ploeg en uit het niets werd het ook 1-1. De bal kwam bij Lorenzo, ik denk nog zeker 35 meter van de goal, alleen de keeper stond niet in de goal. Die dacht in de goal te staan, maar die stond er een paar meter naast. Lorenzo zag dit en schoot simpel raak. 1-1.
Uit de aftrap na de 1-1 scoorde SVME de 2-1. Dat mag eigenlijk nooit gebeuren. Je zag ook duidelijk dat daardoor de moraal in het team een enorme opdonder kreeg. In de rest van de wedstrijd deed Keer ook niet meer echt mee. Het werd 5-1, waar er eerder meer goals voor SVME hadden kunnen vallen dan minder.
Nu is SVME ook geen club waar Keer de punten moet pakken, maar met nog 5 wedstrijden te gaan en een Daalhof dat aan een remonte bezig is, is het noodzaak dat volgende week tegen Berg wel te doen.
Als je daar de van buizen in elkaar gelaste boog doorkomt naar het complex, wordt een soort woede zich van mij meester. Al het onrecht wat ons hier in het verleden is aangedaan speelt dan op. Daar moet voor eens en altijd iets recht gezet worden.
Ik kan me ook niet herinneren dat we daar ooit gewonnen hebben. En dat moest toch een keer gebeuren, dacht ik zo. Op het terras hadden we bijna al de eerste ruzie te pakken. Ik durfde SCM een club van gajes te noemen. Iets dat nog een lichte beschrijving is van de club die bestaat uit rampdebielen, cokesnuivers en doorgedraaide idioten die samen nog een 833 jaar gevangenisstraf hebben openstaan. Een vrouw draaide zich geïrriteerd om: “Gajes? Dit is een volksclub!” “Ja, gajes dus.” zei ik. Ik had toen al het idee dat het niet helemaal lekker viel bij die mevrouw. Ik wou haar toch nog een beetje tegemoet komen en zei: “Laten we het zo zeggen: de belastingdienst is hier niet welkom.” Toen liep ze maar weg.
Maar goed, je gelijk moet je op het veld halen. En dat waren we ook zeker van plan. We hadden een paar afmeldingen: Mark, Jordy en Mitch Meeuwsen. Dan zijn er nog een paar mannen geblesseerd: Bas en Max. Je houdt dan over Q, Ludo, Remy, Mingel, Henneke. Niels, Eerens, Sander. Michiel, Drees, Erik. Bank: Mitch, Luuk, Sem en Koen.
We begonnen de wedstrijd niet al te best. Al vrij snel werd het 1-0 voor SCM. De bal werd uit een voorzet ingeschoten door de benen van Henneke. Het was geen heel hard schot en ik had het gevoel dat ie houdbaar was voor een keeper van het kaliber Q, maar die had em niet.
Daarna merkte je al snel dat de gemiddelde leeftijd van het team waar we pakweg 10 jaar geleden ook tegenspeelden ver boven de 40 lag en dat de mannen het gewoon niet konden belopen. Met ons loopvermogen zou het makkelijk moeten lukken om terug te komen in de wedstrijd. Dat liet toch nog een hele tijd op zich wachten aangezien we de mooiste kansen verprutsten.
Uiteindelijk was het good old Drees die een streep uit zijn linkerbeen perste en daarmee de 1-1 op het bord zette. Niet veel later liet Erik de hele verdediging van SCM zijn hielen zien en schoof de bal onder de keeper door 1-2.
Ik moet dan toch nog voor rust 1 moment er uit halen. Michiel, die zijn tegenstander ook keer op keer te snel af was, gaf de bal prima voor en op 2/3 meter van de goal hoefde Erik de bal alleen nog de goal in te lopen. Maar hij schoof em a la Rosheuvel naast. Mingel was zich in die tijd aan het opvreten over alle gemiste kansen, dat was ook een lijstje aan het worden waar je niet om heen kon.
Zoals gezegd, we hebben er vaker gespeeld en het nooit makkelijk gehad. Dus ik was eigenlijk maar met een ding bezig en dat was die wedstrijd winnen. Hoe, en wie er de schuld was dat er niet 10 in het mandje lagen, boeide even niet zo veel.
Sander, Ludo, Remy en Erik wisselden in de rust. Na rust kwamen er ook wat nieuwe mannen in bij SCM en het leek er zowaar 5 minuten op dat we het nog moeilijk gingen krijgen.
Daarna stak Sem op een pass van de uitstekend spelende Niels dwars door de verdediging. In de zestien werd ie gehinderd door zowel een speler als later ook de keeper. Penalty! Koen nam de pingel en 1-3.
Daarna was het verzet gebroken. Speelde SCM op een vrij riskante manier op buitenspel, en daar maakten we 2 keer gebruiken via Niels. Man of Match. Mingel liep inmiddels bijna rood aan, want we hadden met iets meer overleg ook nog wel 8 kunnen maken.
Met 1-5 in de 70ste minuut werd besloten niet verder te spelen. Er hing een kleine onweersbui in de lucht, waardoor we even naar binnen zouden moeten en dan het restant nog zouden moeten uitspelen. In goed overleg tussen de aanvoerders en de scheids was het mooi geweest. We wonnen voor het eerst daar, en dat voelde prima!
Veel tijd na afloop was er niet, ik had donderdag met Stulens gesproken, en beloofd de wedstrijd van 1 te gaan bekijken. Die speelden in Eijsden tegen SVME. Een club met een fanatieke, wat nare aanhang. Maar een complexje waar je je vingers bij aflikt. Hadden we dat bij Keer gehad dan hadden we geen kunstgras nodig gehad.
Keer speelde de eerste helft degelijk en gaf niet bijzonder veel weg. Hoewel je wel zag dat er bij SVME een paar echt goede voetballers tussen liepen die zo ineens de wedstrijd konden beslissen.
In de eerste helft werd na een vrij fel duel met Guyan en zijn tegenstander ineens de wedstrijd gestaakt door de scheids. Hij was, bleek later, de kritiek op zijn beslissingen zat. Mijn inziens kun je daar ook tegen optreden in plaats van weglopen. Maar goed, na een kort overleg met aanvoerders, ‘iemand van SVME en de onvermijdelijke voorzitter kon de wedstrijd voort.
Helaas haalde Keer de rust niet met 0-0. Nick ging in de fout tegen zijn behendige tegenstander. 1-0.
Na rust zag Keer er aanvankelijk goed uit. Er zat nog geloof in de ploeg en uit het niets werd het ook 1-1. De bal kwam bij Lorenzo, ik denk nog zeker 35 meter van de goal, alleen de keeper stond niet in de goal. Die dacht in de goal te staan, maar die stond er een paar meter naast. Lorenzo zag dit en schoot simpel raak. 1-1.
Uit de aftrap na de 1-1 scoorde SVME de 2-1. Dat mag eigenlijk nooit gebeuren. Je zag ook duidelijk dat daardoor de moraal in het team een enorme opdonder kreeg. In de rest van de wedstrijd deed Keer ook niet meer echt mee. Het werd 5-1, waar er eerder meer goals voor SVME hadden kunnen vallen dan minder.
Nu is SVME ook geen club waar Keer de punten moet pakken, maar met nog 5 wedstrijden te gaan en een Daalhof dat aan een remonte bezig is, is het noodzaak dat volgende week tegen Berg wel te doen.
