En dan heb ik het nog niet over Twan ‘Hannibal’ Neerlandts die met de zijnen en zijn olifanten over de Alpen trok om de veldslag bij te wonen. Maurice ‘Gandalf the Grey’ Vinken, die helaas zijn machtige witte staf thuis had gelaten. Dat had hem geholpen de dappere Hegelsommers van zich af te houden. De bijna gesneuvelde dappere verkenner Jeroen, die als een spion achter de vuurlinie was geslopen om de reserves in het dorp te checken. Zou Hegelsom nog meer mannen en wapens kunnen leveren? Jeroen heeft wat huizen platgebrand waar minutie en voedsel zou zijn opgeslagen. Hij kwam wat nucleaire raketten met een Koreaanse vlag tegen, die hij samen met iemand van EOD (was naar verluidt niet Rens) op een veilige plek tot ontploffing bracht, er moeten natuurlijk geen ongelukken gebeuren. En hij vond nog een oude karabijn waarvan hij claimt dat die van Osama Bin Laden is. Daarmee gaat hij naar Kunst en Kitsch.
De vrouwen in Keer hadden veel te doen. Het halve leger lag op half zeven bij terugkomst en barbaren uit Sibbe lagen nog steeds op loer. We hadden in de bloedige strijd met Hegelsom onze beste mensen, de Navy Seals, gespaard. Strateeg Maurice had samen met Ed nog een effectieve missie gepland om Sibbe uit te schakelen. En daarmee de heerschappij in Zuid-Limburg te claimen.
Door het seizoen heen waren er al effectieve operaties uitgevoerd in Gulpen en Vijlen. Maar dit laatste Limburgse dorpje moest er nog aan geloven. Daarvoor had Maurice zijn allerbeste mensen allemaal nodig. Onder leiding van kapitein Jeroen (ja, die spion in Hegelsom) werd een team gesmeed dat Sibbe op alle punten moest aftroeven.
Vertrekpunt is Mike. Goeie gozer, maar ook streetwise. Geeft het team wat extra bravoure want loopt altijd met zijn borst omhoog het strijdveld in.
Rens en Guenaut, de sterkste en gemeenste speler, moesten de sterkste en gemeenste barbaar van Sibbe stoppen. Mingel stond als strateeg en verlengstuk in het veld. Zaak was dat hij uit de direct duels bleef en de strijdende mannen bijstuurde. En dan stond Lars, de Asterix van Keer, in de laatste linie. Zo vlug als een haas.
En dan is er in elk team iemand waarvan je denkt, waarom hebben we die ook alweer in het team? Zelfs bij deze matadoren en na grondige selectie van Maurice staat-ie er gewoon nog tussen: Mathijs. Wapenfeiten van Mathijs: aantal schorsingen vanwege oorlogsmisdaden, diepe wonden bij medekrijgers veroorzaakt. Maar goed, hij brengt geluk, dus dan hou je hem erbij.
De veldslag op het veld in Sibbe was best te vergelijken met de invasie van Polen. Het was wel zo dat de Polen het niet helemaal eens waren met de invasie, maar ze waren gewoon niet bij machte de Duitsers terug te dringen. Sibbe overkwam hetzelfde. Keer was heer en meester, maar trof Sibbe steeds net niet in het hart. Sibbe was die bokser die steeds net voor de knock-out weer opstond en verder vocht. Maar uiteindelijk kon Sibbe zijn eigen noodlot niet kon afwenden. Guenaut (ja, die gemene speler) schoot met scherp vlak voor rust en trof doel. Het had nog een ergere afstraffing kunnen worden als de tweede helft iemand het vizier van Guyan had gepoetst. Nu zag ie niets en kan het hem niet kwalijk worden genomen dat ie net niet raak schoot.
In het tweede bedrijf moesten nog wel wat offers gebracht worden. Jim, Levy en Lars werden afgevoerd en vervangen door verse krachten: Jessy, de allroundkracht, Bas, de jonge slimme vos en Nick, de bijna-veteraan, die na dit seizoen de Navy Seals laat voor wat het is.
Sibbe droop af, zwaaide de witte vlag van overgave. Keer was na dit gevecht eindelijk de Meister. Feest met bier, wijn, toeters, vuurwerk, erehagen, polonaises, ballonnen en een feestje dat in de plaatselijke taverne nog tot de volgende ochtend heeft geduurd.
We veroveren nu dus Zuid-Limburg en volgend jaar Maastricht. De Keerse troepen zijn niet te stoppen. Volgend jaar wordt overigens ook Hegelsom vernietigd als het aan uw verslaggever ligt.