Niets was minder waar, zeker de tweede helft ging in een moordend tempo aan de ogen van de supporter voorbij. Maar goed, we beginnen bij het begin. Opstelling: Steef (Q geblesseerd aan de duim hoorde ik, hopelijk is dat niet uit de duim gezogen). Nick, Smitsmans & Smitsmans (ook voor al uw feesten en partijen te boeken), Rens. Jim, Jeroen en Casper op het middenveld. Voorin: Guyan, Levy en Jessy. Bank: Bas, Lars en Dominic. Afwezig: Matthijs (geschorst), Jelle en Max. Daarbij kun je nog denken aan Mathijs, maar die kwakkelt wat door het seizoen heen.
De wedstrijd begon goed voor Keer. Het stond en er werden ook wat kansjes gecreëerd. Via Jessy op de linkerkant en via Levy die gevaarlijk was, maar zich ook een aantal keer verslikte in zijn eigen actie. Merkwaardig genoeg was ineens halverwege de eerste helft de organisatie volledig weg. Jekerdal profiteerde en scoorde 0-1. Maar ook in de daaropvolgende 20 minuten werd Keer van links naar rechts en van voor naar achteren gestuurd. Jessy moest aan mijn kant veel te veel verdedigende meters maken. Op het middenveld klopte het niet helemaal, naja, het werd daardoor ook onderling wat minder gezellig. Niet meer van: “Goed zo Rens” of “Geeft niet, Casper”. Meer van: “Pass die bal nou eens in de voeten!” en “Kom op nou, zeg, je kan dat toch zelf ook wel zien!”
De rust werd gelukkig met 0-1 achter gehaald. Levy had weliswaar door een gigantische blunder achterin een goaltje kunnen maken, maar voor de rest had Keer nergens recht op. In de rust moet het een en ander gebeurd zijn. In ieder geval kwam men met een ander strijdplan op de proppen de tweede helft. Iedereen afjagen van Jekerdal, veel druk zetten op de verdediging in de opbouw. Of dat zo handig was weet ik niet. Het was 15:59 op mijn telefoon toen Jeroen zei: “Mannen, rustig aan we hebben nog tijd genoeg. De wedstrijd is nog zeker een kwartier.” En je zag de voorwaartsen Levy en Guyan kijken van: “Niet nóg een kwartier”. De tong hing daar al op schoenen. Dat is ook logisch in zo’n afjaagtactiek wordt er veel gevraagd van de voorwaartsen, die zonder veel succes de opbouwers tot en met de keeper moeten afjagen om een fout af te dwingen.
Normaliter zie je een dergelijk offensief in fases. Of bijvoorbeeld als laatste middel in het laatste kwartier. Maar om dat een 45 minuten lang te doen, petje af voor heel Keer 1. Helaas kwam het beoogde resultaat er niet. Er werden wel wat kansen gecreëerd, maar veel ging mis in de laatste fase, bij de laatste pass. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de onvermijdelijke counters veel gevaarlijker waren en dat Steef een aantal keer een kastanjes uit het vuur haalde. Met blote handen.
Om een goed beeld van de wedstrijd te krijgen moet u ook een aantal zinnen over de scheidsrechter lezen. De scheids was het best te vergelijken met afgekeurde rugbyscheidsrechter. Kon het tempo van de wedstrijd totaal niet bijbenen en zag ook zijn assistenten niet staan. In een wedstrijd bepaalt de scheids de grens en aangezien de scheids veel te veel liet doorgaan, leek het op een gegeven moment meer op rugbywedstrijd dan op voetbal. Er werd zelfs doorgespeeld toen er nog verzorging in het veld stond (dat gebeurt bij rugby, maar kan bij voetbal niet). Guernaut kleunde er een aantal keer hard in en vond dat Jekerdal veel te vaak ging liggen en een blessure veinsde. Dat klopte ook wel. Aan de andere kant heb ik Keer ook wel eens zo gezien, en op die manier probeer je dan een wedstrijd lam te liggen.
End of the story: Keer scoorde niet, Jekerdal 1 keer in de eerste helft. Drie punten naar Jekerdal. Zo is het, volgende week weer verder!