“Voelde Keer zich bestolen?” is dan gelijk de vraag. Ik sprak verschillende mensen over de wedstrijd van zondag, en daar was wel het een en ander op af te dingen. Pingels voor overtredingen buiten het strafschopgebied enzo. Maar er was ook realisme. De wedstrijd werd verloren door te gemakkelijk weggegeven goals. Toch had Keer door doelpunten in de laatste fase van die wedstrijd nog uitzicht op een goede afloop. Het werd 3-4.
Er werd gegokt op de ervaring: Ties was al een tijdje door een blessure niet meer fit en trainde niet meer, maar lapte zich voor deze wedstrijd toch weer op. Drees was al een tijdje toegevoegd aan de selectie, ook door een aantal blessures bij 1. Opstelling was: Quincy, Pierre, Ties, Jessy, Rens. Bas Moonen, Jeroen, Guenaut, Casper. Drees en Guyan voorin. Bank: Lars, Nick, Bas, Levy en Jim.
Wat mij gelijk een beetje aan de opstelling opviel was dat het niet een duidelijk aanvallende opstelling was. Ik was er van uitgegaan dat vanwege de uitdoelpunten Keer sowieso 2 maal moest scoren. Dat bleek niet zo te zijn. 0-1 was genoeg. Of zoals de geblesseerd Matthijs het zei: “ Met 1 doelpunt van ons staat het gewoon weer 0-0”. Maurice gokte op de ervaring en daarmee op een gecontroleerde wedstrijd. Het werd een heksenketel met veel emotie, strijd, geschoffel en discutabele momenten. En dan vergeet in nog dat het Berger kinderkoor ook van de partij was. Nee, de sfeer was op de zomerachtige avond fantastisch.
Het begon eigenlijk bij Ties, die in de zestien een doorgebroken speler van Berg torpedeerde. Duidelijke overtreding, maar hij kwam er zonder kaart van af. Zo zullen er meer zonder kaart volgen in dit verslag.
De penalty die volgde moest na een korte onderbreking vanwege overleg met de grensrechter door de speler van Berg worden verzilverd. Maar ik had wel vertrouwen in Quincy. Die pakt zo nu en dan wel eens een bal waarvan je denkt: “Daarmee pak je punten voor je team”. Een ook deze keer, bal ging goed de hoek in, maar Quincy stopte met een katachtige sprong de bal! Opleving in het Keerkamp.
Licht optimisme volgde bij het doorgaans kritische Keerpubliek toen Jeroen vlak daar op uit een corner de 0-1 binnen kopte. Schitterende kopbal overigens, in de kruising. Keeper deed geen moeite die te stoppen. Berg leek aangeslagen en Keer zou eigenlijk moeten doordrukken daar.
Maar dat gebeurde niet. De wedstrijd verzandde doordat het vaak stil lag. Wat de aanvoerder van Berg in die periode deed, heb ik niet vaak op een veld gezien. Dat hij op het veld mocht blijven staan, begrijp ik nog steeds niet. Hij miste de bal dat was duidelijk, maar hij sprong zonder dat de bal ook maar in het bezit van Casper was, Casper dwars door midden. Geel het gevolg.
Bij een vrije trap van Berg, stond de achterhoede niet goed, en heel knullig viel de bal in het doel. 1-1. Levy, was inmiddels ingevallen voor Drees, maakte vlak daarop een vlotte aanval van Keer af: 1-2. Volgende vreemde actie van een Bergspeler volgde: in een hoek van het veld veroverde Jessy op reglementaire wijze de bal, de tegenstander viel op de grond en Jessy moest alleen nog even de bal oppakken die iets verder stil lag. Maar dat was buiten de speler van Berg gerekend. Die Jessy, toen ie langsliep pootje lichtte. Dat mag ook niet. Maar goed, u raadt het goed, die heeft het einde van de wedstrijd ook gehaald. De scheids had moeite met de grens bepalen van deze wedstrijd. Ik denk dat hij daar ook een beetje de verkeerde instelling voor had gekozen bij aanvang. Het is natuurlijk geen wedstrijd om des keizers baard. Ook verschillende overtredingen van oa Bas M en Casper bleven onbestraft, dus het was geen partijdigheid.
Vlak voor rust nog een aardige kans voor Levy, maar die miste helaas. Na rust kwam Pierre niet meer uit de kleedkamer. Lars kwam er in. Na rust had Berg het betere van het spel. Ze kwamen voorin makkelijk aan de bal door de uitmuntend spelende nummer 13 Dave de Res. Dat was sowieso de man van de wedstrijd, maar Keer had ook iets meer kunnen doen om de aanvoer naar hem af te schermen. Door de emotie en intentie was het middenveld van zowel Keer en Berg totaal uit elkaar gespeeld.
Dave maakte ook de 2-2. Uit een corner. De 3-2 volgde snel door niet doortastend verdedigen. Ineens stond er iemand vrij voor Quincy die niet faalde.
Daarna maar de beuk er in! Ties er uit, Bas er in. Lange ballen was het gevolg. Met Jeroen en Bas voorin, Guenaut er om heen en Guyan iets terug om de ballen te geven. En het werd gevaarlijk voor de goal van Berg. Berg liep vooral terug, Keer probeerde er iets van te maken. En bij een voorzet van links kwam Bas eigenlijk net 2 tiende van een seconde te laat voor de goal. Maar met een sliding via de scrimmage liet hij de 3-3 aantekenen. Nog 5-6 minuten te spelen. Nog twee goede kansen gezien. Guenaut die net over kopte en Bas die voor zijn linkerpootje een mooie schietkans kreeg. Velen hadden em al geteld, maar hij schoot over. Uiteindelijk 3-3, niet genoeg.
Wat nu? Berg is vierde klasser! Daarmee gefeliciteerd uiteraard. Keer gaat nog twee wedstrijden spelen tegen Passart. De winnaar is ook vierde klasser. Zo is het wederom een enorm lang seizoen.
Maar wat moet, dat moet. Moeten we door de hel van de nacompetitie eerst helemaal naar beneden tot we bijna zijn overleden? Moeten onze voeten bijna branden? Wij gaan door! Wij zijn Keer, de hete vuren waar we voor staan gaan we niet uit de weg. Keer zal herrijzen als een feniks uit de as. Ik nodig u alvast uit deze herrijzenis bij te wonen: 29 mei ergens in Heerlen en dan 5 juni in het paradijs Bakkerbosch al waar onze godenzonen met nieuw elan u in vervoering zullen brengen!