Vaak vergeten we de gedachte van een vrije dag. Mijn zusje vertelde dat haar bedrijf (waarvoor ik geen reclame zal maken) niet op 4 mei voor 8 uur de deuren wou sluiten omdat dit weer een paar uur omzet scheelde. Waarop mijn zusje zei dat het misschien beter was als het hoofdbestuur met zijn allen eens kijken ging nemen in Auschwitz. Misschien dat ze dan tot de gedachte zouden komen dat 2 minuten niet veel zijn. Ik heb er hard om gelachen, vooral omdat de andere mensen in dat overleg wel even op hun neus moeten hebben gekeken. Maar eigenlijk is het gelijk wel een treffend voorbeeld van het probleem.
2e paasdag, wat moet je er mee? Ik had verwacht dat er veel mensen afwezig zouden zijn. Woningboulevardje, vakantietje, werken, familie, paasbrunchje enzovoort. Maar we waren nagenoeg compleet. Iedereen wou wel gaan voetballen. Toch hing er een andere sfeer dan op andere wedstrijddagen. Harrie noemde het “zomeravondvoetbal”. Dat klopte wel goed met mijn gevoel, alsof de wedstrijd er niet toe deed.
Nu deed de maffe tegenstander ook alles om dat gevoel te bevestigen. Bier in de rust, gezelligheid, muziek en veel voetballers die na 1 sprintje de dug-out opzochten. Hadden we echte tegenstand? Nee, maar toch voelde de wedstrijd stroefjes aan. Alsof je een schitterende vrouw tegenover te hebt en je het gesprek met al je talenten gaande probeert te houden, maar dat het elke keer weer doodvalt. Je glimlacht wat ongemakkelijk en denkt: “Ik vind je wel leuk, maar misschien is praten niet helemaal ons ding”. Dat idee, wel leuk, maar het loopt niet helemaal zoals gepland.
Ik moet het toch even hebben over Jeoff. Jeoff is een voetballer waar de meningen over verdeeld zijn, Jeoff dat rijmt op wonderslof, maar ook maak je er makkelijk Off-day van. Iemand die rustig een bal van 25 meter van de goal in het kruis plaatst. Maar ook een man die ineens kan bedenken om twee uit te kappen in eigen 16 meter. Dat gaat natuurlijk niet. Het is een artiest, iemand die tijdenlang niets nuttigs kan uitvreten, maar dan ineens weer een geniaal idee heeft. Ik snap soms helemaal niets van dit soort voetballers. Zeker niet als ze een eigen goal maken, wel een artistieke eigen goal.
Kas na de wedstrijd gevraagd wat hij er van vond. “Het is een MONUMENT, man” met dat typische handgebaar van Kas. Zo van: “Daar is toch geen discussie over?”. “Die man is Keer, die speelt al zo lang ik me herinner bij Keer.” Nu had Kas gedronken, en dronken mensen spreken..., misschien heef-ie gelijk! Ik dacht eigenlijk: monumenten horen op een sokkel of in een museum, kunnen ze ook minder eigen doelpunten maken. Overigens als dat het criterium is, had ik een prominente plek in dat museum.
Het was echt niet Jeoff’s dag. Dat gevoel had ik al toen ik hem zag warmlopen in een Jupilershirt. Ik wou hem vragen of hij misschien Roda fan was en zich voorbereidde op volgens seizoen. Maar ik dacht toen: “Wat nou als hij het écht is?”. Dan is dat een minder leuke grap, vandaar dat ik mijn alter ego in de verslagen maar gebruik; Ik ben een lafaard.
Goed, we hebben 6 doelpunten gemaakt, en een keer de cornervlag geraakt. 5 in de goede goal en eentje achter Raymond. Wie er precies allemaal scoorden weet ik eigenlijk niet meer. Yoeri, Roel, Ralph, Remco heb ik nog op het vizier maar de anderen niet meer. De goal van Roel was weer een plaatje. Vrije trap binnenkant paal, heerlijk geraakt. Reactie keeper: “God-miljaar!” Zegt genoeg. Wat je dan nog wel van de wedstrijd onthoudt, is dat Toni een keer probeerde te schieten en de cornervlag bijna raakte. Volgens Toni een polletje, volgens mij (leest u het vorige verslag) het bewijs dat het grootste deel van wat Keer2 op het voetbalveld doet, is gebaseerd op toeval.