Het is weer bijna Sinterklaas. En ik zag dat er bij het buurtcentrum zwarte pieten en een sinterklaas naar binnengingen. Ik dacht: “Gelukkig geen politie, schreeuwende kinderen, hooligans of andere ongeregeldheden.” En dan bedenk je je tegelijkertijd dat het dus zo ver is dat je al zo na gaat denken over een simpel verkleedfeestje. Het heeft in de randstad zijn onschuld totaal verloren. Hier in het zuiden trekken we ons daar gelukkig niets van aan. Hoewel, WVV wel een reputatie heeft, we hebben wel zwarte pieten, mannen met wilde baarden, ook vaak politie, hooligans en schreeuwende kinderen. Je moet het ook niet beter proberen te maken dan het is, WVV is WVV.
En toen was ik weer in Keer. Daar staat het gezicht van de mannen van 2 inmiddels zo erg op onweer dat het niet echt meer gezellig is. Er werd voor de 6e keer op rij verloren, met als enige lichtpunt dat de eerste helft nog een redelijk niveau werd gehaald. Lang niet bijzonder, maar gezien de vorige weken zeer acceptabel. Het ging mis vroeg in de tweede helft, toen er een tegendoelpunt viel. Ging van alles mis achter elkaar. En die klappen komen we de laatste weken niet te boven. Daarna was het voetbal uit de ploeg en zag je de gekste dingen.
Na de wedstrijd en na een depressie van een uur of wat, sprak ik Twan. Die had een geweldig weekend met de veteranen gehad. Niet zo zeer vanwege de wedstrijd tegen het 2e veteranenelftal van Eygelshoven (quote: “Die waren helemaal gek” en hij maakte een wat spastische beweging met zijn hand voor zijn hoofd langs), maar vanwege de sfeer en het feit dat ze met 18 man zaterdagavond waren gaan stappen in Maastricht. Tot heel laat, en het was heel gezellig. Ook het eerste was op vrijdagavond met veel mannen de stad in getrokken. Ik heb ze nog gezien, maar zij mij gelukkig niet. En gek genoeg, dat trok me weer een beetje recht. De oude gezelligheid rond voetbal. Hay zou zeggen: “T zijn van die kleine dingen”. Daarmee aangevende dat die eigenlijk veel belangrijker zijn dat alle andere zaken, en gelijk heeft-ie. Misschien moeten we vrijdag of zaterdag ook eens met team 2 de kroeg in. Uit een ander vaatje tappen.
Dan naar de wedstrijd van het eerste. Ik ben het vrijwel nooit eens met de opstelling van Eric Stulens. Ligt aan mij, kan natuurlijk nooit aan de trainer liggen. Maar goed, ook deze keer dacht ik waarom is de opstelling nu weer omgegooid? Ja, Keer verloor met 1-0 vorige week, maar speelde een van hun betere wedstrijden van de afgelopen tijd. Uiteindelijk en dat is heel vervelend, kreeg Eric toch gelijk. Het eerste speelde ook in deze opstelling prima.
Er werden wel minder kansen gecreëerd, maar er werd eigenlijk niets weggegeven. Dat resulteerde in een 3-0 overwinning. Jeroen maakte de eerste, was weer eens langer dan iedereen. De tweede was een aardige goal van Jessy. Die ging door het net, lekker hard. En de 3-0 van Mathijs. Dat was wel mooi, want de vader van Mathijs, een zeer keurige man met eigen boomgaard en huisarts van beroep, vond het niet zo’n goed plan om Mathijs mee naar voren te sturen. Tsja, soms roep je dat soort dingen en wordt het gelijk gelogenstraft. Benieuwd of ie dat thuis nog heeft durven toegeven.
Nu loopt de man niet over van het verstand van voetbal, daar voor hoef je niet lang met hem te praten, maar hij kent zijn eigen kinderen wel. Dat Mathijs met 3-0 nog een gele kaart pakte zag-ie al aankomen. En er valt ook weinig aan te doen. De charme van amateurvoetbal, van mensen en hun tekortkomingen.
Volgende week weer twee uitwedstrijden. Keer 2 is in Maastricht bij Leonidas en Keer 1 vlak in de buurt bij Daalhof. Van harte in uw aandacht aanbevolen!
En toen was ik weer in Keer. Daar staat het gezicht van de mannen van 2 inmiddels zo erg op onweer dat het niet echt meer gezellig is. Er werd voor de 6e keer op rij verloren, met als enige lichtpunt dat de eerste helft nog een redelijk niveau werd gehaald. Lang niet bijzonder, maar gezien de vorige weken zeer acceptabel. Het ging mis vroeg in de tweede helft, toen er een tegendoelpunt viel. Ging van alles mis achter elkaar. En die klappen komen we de laatste weken niet te boven. Daarna was het voetbal uit de ploeg en zag je de gekste dingen.
Na de wedstrijd en na een depressie van een uur of wat, sprak ik Twan. Die had een geweldig weekend met de veteranen gehad. Niet zo zeer vanwege de wedstrijd tegen het 2e veteranenelftal van Eygelshoven (quote: “Die waren helemaal gek” en hij maakte een wat spastische beweging met zijn hand voor zijn hoofd langs), maar vanwege de sfeer en het feit dat ze met 18 man zaterdagavond waren gaan stappen in Maastricht. Tot heel laat, en het was heel gezellig. Ook het eerste was op vrijdagavond met veel mannen de stad in getrokken. Ik heb ze nog gezien, maar zij mij gelukkig niet. En gek genoeg, dat trok me weer een beetje recht. De oude gezelligheid rond voetbal. Hay zou zeggen: “T zijn van die kleine dingen”. Daarmee aangevende dat die eigenlijk veel belangrijker zijn dat alle andere zaken, en gelijk heeft-ie. Misschien moeten we vrijdag of zaterdag ook eens met team 2 de kroeg in. Uit een ander vaatje tappen.
Dan naar de wedstrijd van het eerste. Ik ben het vrijwel nooit eens met de opstelling van Eric Stulens. Ligt aan mij, kan natuurlijk nooit aan de trainer liggen. Maar goed, ook deze keer dacht ik waarom is de opstelling nu weer omgegooid? Ja, Keer verloor met 1-0 vorige week, maar speelde een van hun betere wedstrijden van de afgelopen tijd. Uiteindelijk en dat is heel vervelend, kreeg Eric toch gelijk. Het eerste speelde ook in deze opstelling prima.
Er werden wel minder kansen gecreëerd, maar er werd eigenlijk niets weggegeven. Dat resulteerde in een 3-0 overwinning. Jeroen maakte de eerste, was weer eens langer dan iedereen. De tweede was een aardige goal van Jessy. Die ging door het net, lekker hard. En de 3-0 van Mathijs. Dat was wel mooi, want de vader van Mathijs, een zeer keurige man met eigen boomgaard en huisarts van beroep, vond het niet zo’n goed plan om Mathijs mee naar voren te sturen. Tsja, soms roep je dat soort dingen en wordt het gelijk gelogenstraft. Benieuwd of ie dat thuis nog heeft durven toegeven.
Nu loopt de man niet over van het verstand van voetbal, daar voor hoef je niet lang met hem te praten, maar hij kent zijn eigen kinderen wel. Dat Mathijs met 3-0 nog een gele kaart pakte zag-ie al aankomen. En er valt ook weinig aan te doen. De charme van amateurvoetbal, van mensen en hun tekortkomingen.
Volgende week weer twee uitwedstrijden. Keer 2 is in Maastricht bij Leonidas en Keer 1 vlak in de buurt bij Daalhof. Van harte in uw aandacht aanbevolen!
