Het was al slecht weer. In december zit het nooit zo mee met het weer. Keer 2 had daarbij ook een geblesseerde keeper en wat spelers die op hun laatste benen liepen. Zodoende werd de wedstrijd tegen Geusselt Sport verzet.

Dan heb je ineens tijd over. Wat moet je dan in je weekend? Paul stelde voor om flink op stap te gaan, maar dat heb ik al jaren niet meer gedaan. Dat is meer iets voor de Mitchies en Sanders in onze selectie. Ik was zaterdagavond bezig met mijn tour langs de 50 staten van Amerika. Ben daar aan het begin van het jaar mee begonnen en probeer er 1 per week te pakken. Met Youtube, google, Wikipedia en andere online bronnen, kun je best het een en ander te weten komen. Gisteren was Oregon aan de beurt (ik ben er bijna).

Dus je begrijpt, zondag vroeg wakker en een uurtje of 4 verder en nog niks zinnigs gedaan eigenlijk. Dan maar naar 1. Die speelden de topper tegen Leonidas. En, zoals vorige week aangekondigd, ik verwachtte daar wel het een en ander van. Maar toen ik na een flinke fietstocht aankwam, schrok ik wel een beetje van het verval (en van de entreeprijs overigens). De club is erg in verval. De reclameborden zijn bijna allemaal leeg en het aantal supporters bij het eerste is niet groot.

Keer is wel vaker in de meerderheid bij uitwedstrijden, maar zo’n meerderheid bij een topper had ik niet verwacht. Ron Elsen was er dan nog wel, maar verder was er niet veel. En dan is er nog het plakkaat: “Leonidas Wolder blijft in Wolder”. Maar ik denk dat als zo doorgaat dat Leonidas helaas binnen een paar jaar weg is. Na de wedstrijd vertelde veteraan Ties dat hij ‘toevallig’ bij de Duitse avond van de club was beland met welgeteld 8 mensen.

Illustreert misschien ook wel dat het heel goed gaat met Keer. Sportief, maar ook qua leden. Dan naar de wedstrijd. Keer 1 miste Ian, Jim en Rens. Pierre was weer terug, maar begon nog niet aan de wedstrijd. Hierdoor stond Sem (van Keer 2) in de basis als rechtsback. Verder had je dan Stulens, Thijs en Niels. Casper, Jeroen en Bas. Voorin Guenaut, Guyan en Sverre. Keeper natuurlijk Q.

Dan had ik veel verwacht van Leonidas, maar die hadden eigenlijk ook een bij elkaar geraapt zooitje als eerste elftal. Vooral achterin was het aparte combi. Er stond een soort Napoleon als laatste man, klein maar strijdvaardig, dan daarnaast een type houthakker en als linksback een blonde viking die doordeweeks IKEA-tafels met de vlakke hand doormidden slaat. Maar op het middenveld en voorin lag dan wel weer de kracht van Leonidas. Goede spits, hele goede aanvoerder en veel lopende mensen.
Keer liep in de eerste minuten ook een beetje achter de feiten aan en Leonidas kwam gesteund door de wind sterk uit de startblokken. Toen de eerste storm was gaan liggen, kwam Keer ook aan voetballen toe en werd het ook gevaarlijk voor de goal van Leonidas. Wat halve kansjes voor Guenaut en Jeroen waren het gevolg.

Er volgde een fase waarin het heen en weer ging en veel de lange bal werd gespeeld. Voetballend niet heel interessant om naar te kijken, maar wel enorm spannend. Wie gaat de goal maken? En die viel in de goal van Q helaas. De spits was in een flits op de goede positie en tikte behendig met links de bal onder Q door.

Met 1-0 werd ook de rust gehaald. En omdat Keer met de wind mee ging voetballen de tweede helft had iedere supporter nog hoop. De kantine was afgeladen met Keerse supporters, heb sowieso een man of 8 van het tweede gezien, er kwamen nog drie dames langs gehobbeld. Tel dat op bij trouwe club fans en je hebt toch een leuk clubje.

De tweede helft verliep ook zoals je zou verwacht. Voetballend was het nog steeds veel lange ballen, verre ingooien en vrije trappen, maar nu wel meer richting de goal van Leonidas. Sverre had kunnen scoren, verder nog pogingen van Guyan en Eric en wat bijzonder gevaarlijke voorzetten van Guenaut die steeds net niet ingetikt werden. En toen kwam Leonidas weer. Wederom akelig effectief voor de goal. De tegenstander van Sem kopte de bal tegendraads in. 2-0.

En toen geloofde ik mijn ogen niet, ik moest het even checken bij Paul en Hay, maar ineens stond Roel Aarts in het veld. Dat is een van mijn favoriete spelers, maar die heeft niet veel getraind en ook bij 2 niet veel wedstrijden kunnen meedoen. Enigszins verbaasd was ik wel, aangezien het hele 2e vrij had.
Hij kon ook geen potten breken helaas. Pierre stond inmiddels in de spits, maar ook dat bracht niet de verlossing. De bal ging er vandaag gewoon niet in. En toen Leonidas vlak voor het eindsignaal nog de 3e maakte, kwam een geflatteerde 3-0 op het bord.

Trainers waren na afloop natuurlijk een beetje teleurgesteld dat er geen goal viel, maar waren ook realistisch. Het zat gewoon vandaag niet mee. Ik had wel wat meer verwacht van Leonidas en misschien ook wel wat meer voetbal. Maar dat viel allemaal niet mee, ik ben er ook niet van overtuigd dat ze kampioen worden.
​
Na de wedstrijd kwam het bericht binnen dat in Gronsveld een kaartenregen was neergedaald. Dat is jammer voor SCG want die zijn de volgende tegenstander van Keer. Maurice (oud-trainer) was zelf ook een van de gelukkigen. Daardoor kan hij volgende week niet actief coachen. We zullen zien of Keer daar gebruik van kan maken! Tot volgende week!

Het begon allemaal zaterdagavond. Over een heel donker landweggetje fietste ik naar Kasteel Rijkholt om aldaar mij te voegen bij het quizteam. Inmiddels al een traditie maar we deden dit jaar voor de vijfde keer mee. Met niet onverdienstelijke resultaten (4e, 1e, 16e, 5e), behalve die ene keer dat ze ons vragen over carnaval gaan stellen.

We mogen met 6 man in een team en aan mij de schone taak om onder de voetballers 6 man te vinden die ‘iets’ ‘ergens’ van weten. We hebben het al met de voorzitter en met Ties geprobeerd maar dat werkte niet. De voorzitter kon niet met een teamcaptain omgaan en Ties was vooral blij erbij te zijn en kon niet veel bijdragen (had hij van tevoren al aangekondigd overigens). Inmiddels hebben we voor het tweede jaar Sem erbij. Sem weet veel, misschien wel iets te veel. Toen m in de eerste ronde werd gevraagd om het foute antwoord te geven, was ie na 1 ronde af. Ongelukkig.
​
Wat is het niveau van de quiz? Dat is het knappe, er zitten vragen tussen die iedereen kan beantwoorden, maar ook vragen die bijna niemand weet. Zoals de vraag bij onderstaand plaatje, wie of wat is dit?

Wij wisten dat allemaal niet. Gelukkig was Thijs na een jaardienst net weer aangesloten. Hij wist het antwoord: “Gijs Gans!”

We werden uiteindelijk 2e, zeer verdienstelijk gespeeld en verloren van een team dat simpelweg nog meer wist. Zelfs de muziekronde ging dit jaar niet slecht. Mocht u trouwens een autoriteit zijn op popmuziek van jaren 50 tot nu, dan kunt u zich bij mij melden. Daar missen we door de jaren heen wel wat kennis.

De prijs van een cheque van 100€ voor Cafe de Hobbel. Daar gaan we nog een keer mooi gebruik van maken. Ook hebben we met de tombola een voetbal gewonnen. Altijd handig voor een voetbalclub.

Dan naar de zondag. Het tweede speelde een thuiswedstrijd tegen Heer 3. Het was stervenskoud. En dan moest er ook nog een teamfoto gemaakt worden. Nee, de voorbereiding naar de wedstrijd was een echte ‘warming-up’. Dan moet je 10 minuten voor de wedstrijd nog even op de foto in wedstrijdtenue. Fotograaf was Beetstra. Dat is iemand die zichzelf helaas iets te serieus neemt. Hele leuke vrolijke kerel en bereid allerlei zaken te regelen of te doen (zoals trainingen geven, fotootjes maken, meedoen met kienen (had ie beter niet kunnen doen), keepen (had ie beter niet kunnen doen), voetballen (had ie…)), naja u snapt het. Het is zo iemand, dat als je aan een groep een vraag stelt iets te doen, dat ie altijd zijn hand opsteekt. En in veel gevallen hoop je juist dat ie dat niet doet.

Dan de wedstrijd. Daar kan ik een kort verhaal over schrijven. Keer heeft geen moment in de wedstrijd gezeten en verloor deze keer geruisloos van een beter Heer. Dat was even geleden voor de jongens van 2. Alleen de eerste wedstrijd van het seizoen ging verloren. Dus geen schande. Ik heb van Hay een nieuwe uitdrukking geleerd: “Ik ga me daar geen dikke benen over maken”. Zal bij iedereen wel bekend zijn, maar ik vond het wel een mooie.

Zaak is wel dat we de laatste wedstrijd voor de winterstop weten te winnen. Dat is volgende week uit bij Geusselt Sport. Dan sluiten we 2019 heel positief af.

Het eerste moest toen het iets minder koud was tegen Willem 1. De bank zat goed ingepakt onder een dikke laag dekens, want het was met de snijdende wind niet echt lekker. De wedstrijd liep heel voorspoedig. En ik was als supporter dik tevreden. In de eerste helft bleef Willem 1 nog wel bij, maar in de tweede helft was het snel gedaan met de mannen uit Maastricht.

Het voetbal was niet groots, nee, maar dat verwacht je ook niet als je naar Keer gaat kijken. Het is zelfs voor Ajax lastig om elke zondag de pannen van het dak te spelen. Ik stond langs de lijn met Jim en Ian. Die konden niet meedoen, evenals Eric, Pierre en Rens. Tenminste, wij dachten allemaal dat Sem ging spelen voor Rens. Hij had mij dat de vorige avond medegedeeld, mensen vertellen mij sowieso altijd veel te veel. Zo heeft Beetstra mij nog eens van alles verteld over een wijnboerderij die hij ergens in Zuid-Amerika heeft bezocht, kun je niets mee, maar het komt natuurlijk wel in het verslag. Ok, ik was ergens wel een beetje trots op Sem. De vrolijke dappere Sem, die zijn wedstrijden verdeeld over 1,2 en 3. Rens was dus net op tijd fit, hoewel van zijn vader begreep dat het allemaal niet van harte ging en Rens zelfs feestjes liet schieten. Sem dus op de bank.

Hij kwam er de tweede helft nog wel in, en had nog bijna gescoord ook. Dat als linksback. Toch weer typisch Sem. De 1-0 was van Jeroen na een goed aangesneden vrije trap van Niels. Moet wel bij gezegd worden dat Willem 1 in de lucht een enorm probleem had. Jeroen hoefde niet eens te springen om een kopduel te winnen. Hij kopte deze bal trouwens wel gericht en hard in de hoek.

De 2-0 viel na rust van Sverre. Een uitgespeelde aanval waar hij op de goede plek stond. De 3-0 van Guenaut was bijna een kopie van de 2-0 en Willem 1 had het ook een beetje opgegeven. Een elftal met weinig venijn en weinig mogelijke doelpuntenmakers. Dan is zo’n achterstand niet meer te overbruggen.
​
Lekker voor 1. Nu op naar Leonidas. Wedstrijd waar iedereen al een tijdje naar uitkijkt. Leonidas is dit jaar de te kloppen ploeg. En misschien kan Keer daar eens een spaak tussen de wielen steken. Sowieso is Leonidas nog zo’n lekker oude voetbalclub, leuke kantine, sjaatsbaan (geen kunstgras) en over het geheel genomen leuke fanatieke supporters. Wij zijn er menig zondag blijven hangen. Ik hoop u er ook komende zondag te mogen ontmoeten. 

Vandaag stond de wedstrijd uit bij SCM op het programma. Dan fiets je vanuit mijn huis langs al het mooie dat Maastricht te bieden heeft en kom je op een plek terecht waar de hel niet ver weg lijkt. Caberg, Malberg en Malpertuis zijn nu niet echt de pareltjes van Maastricht. De ellende straalt van de vervallen gevels af.

En als je dan denkt net door alle ellende heen te zijn en gewoon rustig Maastricht uit rijdt dan doemt daar een soort ijzeren poort op. Zwart-blauwe letters: “SCM”. Daar wil je eigenlijk niet heen, laat staan dat je daar wil gaan voetballen.

Met Caberg en later SCM hebben we ook een historie van wedstrijden die zich het best laten beschrijven als ‘genaaid, rare overtredingen, idioten op het veld, voorzitters zonder fatsoen, merkwaardige gele en rode kaarten en de standaard penalty’s in de tweede helft’. Mocht u verder geen tijd meer hebben dat kunt u ongeveer voorstellen hoe de wedstrijd is gelopen.

We misten vandaag Nick, volgens de roddelbladen was hij een weekendje weg om een nieuwe telg te maken. Sem kon ook niet mee doen, want die moest met 1 mee. Dan houd je bij ons 13 man over. Mike in de goal. Henneke, Jordy, Eerens, Luuk achterin. Sander, Mitch, Niels middenveld en Bas, Drees en Levy voorin. Op de bank Koen en Lorenzo. Dat is wat mager als je meeneemt dat er een veldslag om 11:30 stond te beginnen. Dan kun je elke Viking, hoe klein ook, gebruiken.

De wedstrijd begon en we stonden eigenlijk gelijk onder druk. SCM had twee goede spitsen en maakte het de verdediging van Keer erg lastig. De eerste bal van spits Marco werd nog gekeerd door Mike, bij de tweede kans, was ie kansloos en stond het al vlot 1-0.

Daarna kreeg SCM nog bijna een penalty door een overtreding op een doorgebroken speler van Luuk. Echter, de spits gaf de scheids aan, die op minimaal 40 meter stond, dat het er net buiten was. De vrije trap die volgde werd er met een kunstige duik uitgehaald door Mike.

Daarna kwamen we beter in het spel en konden we ook voetballend op weg naar het doel van SCM. Echter rond de 16 kwamen we eigenlijk niet verder. We hebben ook nauwelijks op de goal geschoten in de eerste helft. En toen Drees zijn vikinghelmpje af moest doen en naar de kleedkamer sprintte, hadden nog 1 wissel en was het niet zo duidelijk dat we in de tweede helft terug zouden komen.

Hay probeerde in de rust nog iedereen op dezelfde golflengte te krijgen, vooral op het middenveld kregen we de bal niet rondgepompt van links naar rechts. Mijn gedachten waren wel dat het de tweede helft nog wel goed kon komen. Het is toch een wat ouder elftal dan wij.

En de tweede helft tartte elke beschrijving. Drees, die inmiddels gedouchet stond te kijken, zei: “Het was wel een leuke wedstrijd om naar te kijken”. Dat geloof ik ook wel. Er gebeurde van alles. Wij kwamen zeer goed voor de dag na de rust en maakten al vlot de 1-1 door een mooie goal van Levy. Hij schoot van net buiten de zestien met een rare boog. De spitsen van SCM dachten dat die bal al naast was gegaan toen ie net op het laatste moment daalde in de verre hoek binnenviel.

De 1-2 was een goal van Mitch. Ook een mooie. Van net buiten de zestien, bijna uit stand, raak. Mitch leek sowieso wel andere voetbalschoenen aan gedaan te hebben in de tweede helft. Hij speelde een prima tweede helft.

Daarna begon de scheids de hulpeloze jongens van SCM een beetje te helpen. En ik denk dat als hij niet een penalty had gegeven, dat SCM ook niet meer in de wedstrijd was teruggekomen. De penalty was geen penalty en ik denk dat er niemand op of rond het veld dacht aan een penalty bij een duel tussen Niels en zijn tegenstander. Maar goed, ‘daar ligt de bal’ zei de scheids wijzend naar de stip. En Mike, die zowat iedereen daar kent, kreeg het zelfs niet uit de scheids zijn hoofd gepraat dat dat toch echt geen pingel was. De spits was koel en maakte de 2-2.

En dan zie je het verschil tussen een goede reeks en een slechte reeks. Aan het begin van het seizoen was dit het begin van het einde geweest, maar nu, na zo veel goede resultaten, rechtte Keer nog een keer de rug.

Ook de 2-3 was een prachtige goal. Ik zag Jordy kijken, net over de middellijn. Hij zag Lorenzo een loopactie dwars door de verdediging maken en met een goede bal zou ie vrij voor de keeper komen. Maar goed, dan moet je een balletje met heel veel gevoel kunnen geven. Dat kan Jordy doorgaans niet. Maar goed, hij bleef kijken en ik dacht: “Hij gaat t toch proberen”. En, de bal kon echt niet beter, kwam echt perfect aan bij Lorenzo op zijn rechtervoet. Die maakte geen fout oog in oog met de keeper.

De 2-4 was ook van Lorenzo, die nu onze topscorer is, met een goaltje op 6 voorsprong op de volgende. Daarmee leek de wedstrijd gespeeld en lag SCM echt definitief op zijn rug. Probleem was wel dat Henneke, Niels en Sander fysiek enige problemen hadden. Vooral door het keiharde spel van SCM. En dan was er nog de scheidsrechter die van plan was net zo lang door te spelen tot het weer gelijk was. Volgens sommigen duurde de tweede helft zeker 55 minuten!

De 3-4 viel nog uit een slecht verdedigde corner van onze kant. Moet bij gezegd worden, dat de speler van SCM het heel handig deed en iedereen kansloos achterliet. Maar goed, daarna was het nog even vrouwen en kinderen eerst en was het eindsignaal de bevrijding waar we allemaal op zaten te wachten! De belangrijkste wedstrijd van het jaar hadden we gewonnen en dat terwijl SCM alle trucs had uitgehaald om een ander resultaat op het formulier te krijgen.

Dan smaakt het bier altijd extra lekker. We kregen nog een rondje en snacks van de jongens van SCM en zijn nog een paar uurtjes gebleven, nagenieten. Ik heb daardoor het eerste gemist. Zij verloren voor het eerst dit seizoen. Het is gewoon van 25 november en Keer 1 verliest zijn eerste wedstrijd. Dat is ook weleens anders geweest. Hoe het is gelopen weet ik niet, op Facebook staat een korte beschrijving waar uit het lijkt dat het wel een terechte uitslag was.
​
Volgende week is er voetbal op Bakkerbosch. Het tweede speelt tegen Heer 3 en 1 speelt thuis tegen Willem 1. Dat wordt weer smullen. Twee niet gemakkelijke potjes, maar Keer dit seizoen… zouden zo maar weer 6 punten kunnen worden. 

Voor een politiek dier als ik zijn dit gouden tijden. Rutte van de VVD die moet verkopen dat we allemaal 100 moeten gaan rijden om de bouw vlot te trekken, een afzettingsprocedure tegen Trump, Hongkong en China en dan heb ik het nog niet over het complexe Midden-Oosten gehad. Daar zit misschien wel de grootste engerd: Erdogan. En natuurlijk de jaarlijks terugkerende discussie over Zwarte Piet. Ik heb daar hier al eens een stukje aan gewijd en blijf er ook bij dat als niet die Quincy nog iets (ben zijn naam even kwijt) had geroepen dat het racisme was, dat we een andere discussie gehad hadden.

Nu heb je de Pegida’s, de harde kern van menig voetbalclub, stukje ultraextreemrechts tegenover de Grauwe Eeuw en een beweging die zich KOZP noemt. Hele slechte naam. En het probleem: al deze mensen zouden zich gewoon druk om andere dingen moeten maken en zich niet met deze discussie moeten bemoeien. Ach, waar voor sommige mensen het eerste elftal van de plaatselijke FC een uitlaatklep is, is dat voor anderen Zwarte Piet. Het nare is alleen dat daar dan zo veel kinderen last van moeten hebben.

Zondag speelde alleen het 2e. Het eerste had donderdag overtuigend gewonnen van SCM. Met een erg mooie goal van Guenaut. Ook Eric en Sem speelden zeer verdienstelijk mee bij 1en zouden ook zondag bij twee mee doen. Ze gingen echter allebei ook zaterdag naar Bemelen. Iets met carnaval. Iets met heel veel bier (en 1 witte wijn). Met als gevolg dat beiden niet in staat waren zondag een wedstrijd te spelen. Sem probeerde het wel, maar viel al snel uit.

De tegenstander was Daalhof. Na de gehele onderkant van de competitie (+ het teruggetrokken Eijsden) verslagen te hebben, wachtte nu een echte test voor Keer 2. En zoals dat bij ons gaat dit seizoen, was niemand ervan overtuigd dat het goed ging aflopen. We hadden wel beroepsalcoholist Bas Moonen erbij en dat is natuurlijk een aanwinst. Maar we moesten zijn luitenant Koen weer missen, die hielp 3 een handje.

Goed, Daalhof is natuurlijk de club van Ties. Dat is die mooie charismatische laatste man van weleer. Die door de liefde ook enige seizoenen voor Keer gespeeld heeft. De man die het spelletje zo leuk vindt dat ie er volgens mij nooit mee stopt. Hij zou aanvankelijke niet mee doen, maar na 3 minuten in de wedstrijd had ik al door: hij is er weer. “Laat die rechtsback maar opbouwen.” Klonk het.

De rechtsback was uw verslaggever, die er altijd weer van versteld staat, dat veel mensen die onzin van Ties direct voor waarheid aannemen. Als back heb je het probleem dat je 1 helft langs de dug-outs speelt en van alles van langs de kant meekrijgt. Nou, ze hadden Ties gehoord en dachten ook dat ie gelijk had. Ik ken em helaas al wat langer. En was daardoor wel uit op een beetje wraak natuurlijk. Een flitsende actie voor de dug-out van Daalhof was genoeg. Daarna deden Eerens en Drees de rest. Einde wedstrijd, einde verhaal voor Ties. Tenminste, Ties heeft volgens mij als sterrenbeeld fenix en zal zeker weer uit de as herrijzen.

Dan de wedstrijd. Iedereen was er na afloop uit: een gelijkspel was wel verdiend van twee kanten. Behalve misschien de trainer van Daalhof die wel erg in de wedstrijd opging en na afloop ook nog een handsbal van Nicky claimde bij de uitstekend fluitende Jeroen. Nicky was na afloop wel zo eerlijk om toe te geven dat het hands was en eventueel had de scheids een penalty kunnen geven. Aan de andere kant, Nicky kopte hem op de een of andere manier tegen zijn eigen bovenarm aan. Hoe? Geen idee. Een ding weet je op dit niveau zeker, het was niet zo bedoeld.

Verder heeft Daalhof ook een paar kansen gehad om te scoren, maar steeds lagen de verdediging of Mike in de weg. De laatste bal van de wedstrijd ging nog op de paal. Keer had zeker ook zijn kansen, paar vrije trappen in de eerste helft, Guenaut en Bas kregen voetballende kansen in de tweede helft. Die gingen er helaas niet in. Met dus 0-0 als gevolg. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit met Keer 2 0-0 gespeeld heb en zeker niet in zo’n boeiend gevecht als deze wedstrijd. Beetje jammer dat onze winning streak is onderbroken, aan de andere kant, we krijgen nu wat meer weerstand en gaan ook niet zomaar al die wedstrijdjes winnen.

Nog een speciaal dankjewel naar de supporters, waaronder een grote delegatie van team 1. De beide trainers van 1 heb ik gezien, wat vaders van spelers en uiteraard Jessy. Jessy is elke wedstrijd nog bij ons om te kijken. Vind dat wel erg mooi. En dan vergeet ik waarschijnlijk nog een aantal mensen, maar het was mooi te zien dat er toch zo veel mensen komen kijken!
​
Volgende week voor mij de wedstrijd van het seizoen, uit bij SCM. En voor 1 de uitwedstijd in Bocholtz tegen WDZ. Dat is de nummer 3 in de stand, ook zwart-witte shirts en op voorhand een mooi affiche. Beide wedstrijden van harte in uw aandacht aanbevolen.

Deze week was de week van het CDA-congres (en ook dat van andere partijen). Maar speciaal het CDA was in het nieuws. CDA is van oudsher de partij van de boeren. En nu heeft het wetenschappelijk instituut van het CDA aangegeven dat verkleinen van de veestapel een goed idee is. Dat vinden de boeren uiteraard niet en de partij zat daar behoorlijk mee in zijn maag. Stikstofproblematiek. Ja, dat woord had ik ook nooit gekend als ik niet aandachtig het nieuws volgde.

In alle eerlijkheid weet ik niet precies wat stikstof is, en waarom het bijvoorbeeld zo heet. Ik ken het scheikundige symbool en weet dat het in ammoniak zit, maar verder kom ik echt niet. En ik heb het idee dat de meeste mensen die zich er nu mee bemoeien totaal geen idee hebben waar ze het over hebben. Iets wat sinds de uitvinding van Twitter veel gebeurt. Twitter is het vergif, de troep, het afvoerputje van mensen die niet kunnen nadenken maar iets willen roepen. Op enige afstand volgt Facebook en tegenwoordig ook Instagram.

Niet dat u uw account per direct moet opzeggen, maar als we met zijn allen die social media niet zo serieus zouden nemen zou de wereld daar een stuk van opknappen. Zo begreep ik ook dat mensen erg veel waarde hechten aan dit verslag. Het is slechts mijn kijk op een piepklein nietszeggend voetbalclubje met een hele hoop rare figuren. Dat laatste maakt het wel makkelijker om de verslagen te schrijven. Zo was zondag na wat biertjes de secretaris de ‘meningen aan het peilen’. Jaja, hij wou gewoon zieltjes winnen om het dak van de kantine open te houden in plaats van dicht. Zou schelen in de stookkosten. Dat dat mij en Casper geen fluit kon schelen, begreep de secretaris niet echt. En toen-ie de aftocht blies en ik naar Caspers gezicht keek, dacht ik: “Er is hoop.” Vooral dit soort mensen niet al te serieus nemen.

Via het dak, kom ik bij een dakdekker. Zondagochtend onder het zwembad in kleedkamer 358 van 360 had Roel een verhaal over een dakdekker, waarvoor extra vroeg op zaterdag paraat stond. Om hem te ontvangen. De dakdekker kwam niet, in plaats daarvan stonden de Jehovah’s op de stoep! Die had Eerens natuurlijk niet verwacht en die houden ook eerder van een open dak zodat ze de hemel kunnen zien. In plaats van dat ze even helpen de pannen op het dak te krijgen.

Er ontstond een interessante discussie over waar de Jehovah’s voor stonden en over hun ‘Keerbal’: de Wachttoren. De Jehovah’s geloven dat we inmiddels in de eindtijd zijn aangekomen en dat God straks terugkomt op aarde om zijn werk te voltooien (voor de jongere lezers onder ons: dat betekent dat alle andersgelovigen een zeer pijnlijke dood sterven en alleen zij die zich hebben bekeerd tot Hem en Jehovah zijn, overblijven). Ik had in de tweede helft ook de hoop dat Hay terug zou komen om zijn werk te voltooien. Halverwege de tweede helft was hem de moed in de schoenen gezonken en had hij het veld verlaten.

Dat kwam uiteraard niet omdat alle ongelovigen op het veld zo’n fantastisch spel lieten zien. Integendeel. We begonnen in de eerste helft nog redelijk goed. Hier en daar een wat mindere pass, maar we zetten ook wel wat goede aanvallen op. En wie ons de laatste tijd heeft zien voetballen, weet dat dat niet elke wedstrijd er in zit. Kansen waren er genoeg, het had ook 1-4 of 1-5 kunnen staan. De 1 kwam door typisch tikkie terug van Nicky op Mike.

Het stond met rust 0-2 door een doelpunt van Niels en eentje van Lorenzo. Ik was eerlijk gezegd weer vergeten dat Lorenzo toch nog 1 bal goed geraakt had. Na de wedstrijd wou ik hem even onder zijn neus drukken dat ie niet al te best had gevoetbald, maar ja, dat is lastig als die knakker dan toch weer gescoord heeft.

De tweede helft was slecht, wat ik er nog over kwijt moet is dat je in zulke helften nog wel kan genieten van het knokken van Semmie en Sander. Die geven wel alles. Verder waren de eerste 5 minuten nog prima en daarna kwam geen bal meer aan, liepen we achteruit en was het geluk weer aan onze zijde dat Amby maar 1 doelpunt maakte.

Mike, de kersverse vader van een zoon (met een Bijbelse naam overigens!), slaapt deze dagen in het ziekenhuis. Want daar liggen Charlotte en zijn zoon nog. Slapen is een groot woord, want hij heeft volgens mij alleen een houten bankje tot zijn beschikking. Gelukkig begreep ik dat het de goede kant op ging en dat Charlotte in ieder geval naar huis zou kunnen.

Veel slaap zit er ook niet in natuurlijk en volgens mij kunnen de kwartaalcijfers van Red Bull niet tegenvallen, maar ik gun ze eerst wat rust en dan veel plezier met elkaar en hun zoon. Ik was in ieder geval weer blij dat Mike een cruciale bal pakte 5 minuten voor het einde.

Dan naar het eerste. Ik had een bijzondere taxi. Mensen maken zich altijd een beetje zorgen om de fietsende Maarten, maar dat hoeft eigenlijk helemaal niet. Ik vind dat echt heerlijk, maar goed, ik kon mee met de bus. De bus van Hay.

We stonden 5 minuten te kijken en dachten al snel, dit wordt 5-0. Met de rust is dit gespeeld. Keer walste over RKVVL heen en Casper maakte uit 1 van de aanvallen de 1-0. Daarna stortte het ineens in als een kaartenhuis. Ik heb de reconstructie kunnen doen met Lars, Jeroen, Jim, Casper, Pierre, Stulens en Rens.

Lars was nog steeds oververhit en was zelf aan de bar nog bezig zijn verdediging neer te zetten. “Die nummer 7 stond vrij.” Waarop Pierre (de grensrechter van dienst) zei: “Dat is geen coaching. Dat heb ik ook gezien, maar je moet er wat aan doen! Namen, rugnummers.” Rens gaf duidelijk Ian de schuld, die had dat op moeten lossen. Stulens schijnt in de rust een briljante uitleg te hebben gegeven die niemand begreep, waardoor de rust eigenlijk te kort was om het probleem op te lossen. Volgens Jeroen en Casper moesten we gewoon niet zo bang zijn en de wil aan de tegenstander opleggen in plaats van ons aan te passen aan VVL.

En toen kwam ik bij Jim. Van Jim begreep ik wie er coach was bij VVL. Dat is een oude bekende van Scharn, een begenadigd voetballer en blijkbaar ook een tactisch erg slimme trainer. Want ondanks dat VVL een veel mindere ploeg heeft dan Keer, werd het voor Keer ineens heel moeilijk. Daar moeten dan ook wat credits naar toe, en tegelijkertijd is er voor Keer op dat gebied (het tactische) nog wel wat werk aan de winkel.

Het stond in de rust 1-2 voor VVL. En na rust was het niet goed, maar stond wel beter. Keer voetbalde zich uiteindelijk in 10 goede minuten langs VVL. Eerst kreeg Jeroen een terechte penalty mee, hij kreeg een duwtje op het moment dat ie de bal voor het inkoppen had. Daarna het hoogtepunt van de wedstrijd. Ian wordt een beetje de Lorenzo van het eerste. Hij maakte een mooi goaltje, maar heeft dus ook een aantal dingen niet gedaan waar het team wat last van had.

De goal was een afvallende bal die Ian rand zestien netjes controleerde en toen gericht niet al te hard in de kruising schoot. Ik stond zo dat ik niet kon zien of raak ging of net naast, maar Ian juichte al voor dat de bal het net raakte, die wist al dat ie ging zitten. 3-2. Rest van de wedstrijd was weer achteruitlopen en niet meer zo leuk om te kijken.
​
Daarna was het veel te gezellig in de kantine (dank Bert, Sem en Niels, ik wou echt naar huis). Volgende week is het eerste vrij, donderdag een bekerwedstrijd tegen SCM. Het tweede neemt het zondagochtend op tegen Daalhof. 

Ik ga op verzoek niet al te veel over het tweede schrijven vandaag. Wij voetbalden in Heugem, nou ja voetbalden, deden wat op een veld. Tegen een tegenstander waar er een paar nog niet eens recht konden lopen. En toch hebben we het onszelf best lastig gemaakt.
Het werd 1-3 door 3x Lorenzo en we hadden er gezien de kansen echt een paar meer moeten maken. Zoals een aantal weken, moeizaam, heel moeizaam, maar we zijn wel een naar ploegje om tegen te spelen. Dus ook nu weer 3 punten. Het commentaar van Levy in de ontbrak deze keer, want was geblesseerd. Hay zei na de wedstrijd dat wat iedereen bij 2 wel een beetje voelt: “Alles leuk en aardig, weer gewonnen, maar dit gaat een keer mis op deze manier.”

Dan, naar het eerste, ik keek daar al een hele tijd naar uit. Er werd mij verteld door de wat oudere spelers dat Eijs een prachtig complex had. Het was een van de weinige complexen waar ik nog niet naar toe was gefietst in Zuid-Limburg. Dus ik had daar op deze herfstdag wel zin in. Het was ook prachtig, de fietstocht. Alleen het stuk omhoog van Keer naar Margraten is killing, zeker omdat ik toen ook een regenbuitje op mijn dak krijg. Maar Gulpen door, langs Wittem en dan omhoog, naar beneden langs het miljoenenlijntje naar Eijs. Echt een schitterend stukje Limburg.

En dan kom je daar op dat complex: prachtige nieuwe kantine, maar nog een echt ouderwets voetbalveld. Ian noemde het een f***ing Sjaatsbaan, maar goed, wat weet die nou van voetbal? Tis der een van Heunen. Het heeft van de verroeste relingen langs het veld. Hoge bomen waar je de bal in kan peren als je het even niet meer weet, een klein tribunetje en vervallen reclameborden. Dat is wat voetbal ooit was, tegenwoordig speel je veel vaker op een kunstgrasveld in een vinexwijk, de koude wind met een ongezellige gedeelde kantine. Ian vindt dat vast veel beter. Ik niet. Dit was alles wat ik ervan verwacht had. En toen ik ook nog zag dat de thuisploeg een redelijke aanhang had, er stond toch zeker 60 man te kijken. En gewoon redelijk publiek.

Op die ene oude knakker na, die in de rust zijn emoties niet kon beheersen en probeerde de scheids te beledigen op een nette manier. Dat lukte niet helemaal. Ik hoop toch dat als ik ooit 65-70 ben, dat ik niet naar scheidsrechters ga lopen om ze even de waarheid te vertellen.

Het eerste speelde in mijn ogen een zeer goede eerste helft. Je hebt een rechtsback Niels, die eigenlijk een veel te sierlijke voetballer is voor een rechtsback. Ik heb natuurlijk ook jaren naar Nicky B., de schrik van het Mergelland, gekeken. Maar dat jochie doet t goed! Won veel van zijn directe duels en bracht voetballend ook nog het een en ander. Dan heb je als laatste man Stulens. Die stond er wel om op te ruimen. En dat heeft ie de hele wedstrijd ook gedaan. Moet ik wel bij zeggen (wederom) dat ook hij bijna al zijn directe duels won en volgens mij geen enkele overtreding heeft gemaakt. Hetzelfde gold voor Thijs en Rens, waarvan al langer bekend is dat ze heel goed kunnen verdedigen.

Dan heb je op het middenveld Ian, die doorgaans niet altijd de goedkeuring van uw verslaggever krijgt, maar vandaag een puike wedstrijd speelde. Op het middenveld had Zwart-Wit geen koekenbakkers staan en er werd ook een hoop verdedigende arbeid verwacht van Casper en Ian. Beide deden dat naar behoren. En waren tegelijkertijd nog gevaarlijk toe naar voren. Dan heb je Jeroen, die het duidelijk naar zijn zin had in Eijs. Hij speelde de meeste tijd tegen een merkwaardig goede voetballende nummer 4 van de tegenstander. Die draaide steeds de kant op die je niet verwachtte, deed dingen die tegen de intuïtie van de gewone voetballer in gingen. En had daar behoorlijk wat succes mee. Desalniettemin, speelde ook Jeroen een prima wedstrijd.

Dan de voorhoede, die had het lastig vandaag. Maar dat kwam ook omdat Zwart-Wit een paar van hun beste voetballers achterin had gezet. Vooral het centrum en de linksback waren erg goede voetballers. En Sverre, Guyan en Guenaut hadden het lastig, maar waren hier en daar toch los en konden schieten.
Zwart-Wit is dus een ploeg waarvan je ook zonder je kapot te schamen van kan verliezen. En als je dan de eerste helft 1 grote kans weggeeft en verder Zwart-Wit op eigen helft wegdrukt, dat is zeer knap. Helaas viel er geen goal uit alle momenten voor de goal van Zwart-Wit. Thijs en Sverre hadden m op de kop, Casper, Guyan en Jeroen een keertje van wat verder op schoen. Het lukte steeds net niet.

Nou ja, je krijgt dan vlak voor rust 1 enorme kans tegen, die had de speler van Zwart-Wit ook moeten maken en vlak daarna Stulens die goede lange bal geeft op Rens, die opdook achter de verdediging in de zestien. Er werd duidelijk hands gemaakt, vanuit mijn view en die van de grensrechter van Zwart-Wit, leek het een terechte pingel. Volgens mij claimden de spelers van Zwart-Wit ook hands van Rens. Maar ok, dat geluk moet je een beetje hebben. Jeroen maakte geen fout 0-1. Gelijk rust. Dat zijn dus echt van die dodelijke momenten, 0-0 of 0-1 in de rust is een wereld van verschil.

Ik maakte wel een fout, want ik dacht na deze puike eerste helft, ik ga nu aan de andere kant van het veld staan, dan komen de spelers van Keer vanzelf naar mij toe. Ik heb de spelers nauwelijks gezien. En, eerlijk is eerlijk, de tweede helft was voor Zwart-Wit. Met nu ook de nodige kansen. Uit corners, vrije trappen, Q die een keer te ver uit zijn goal was, schot van binnen de zestien dat richting miste en ik kan nog wel een paar momenten noemen. Het is zeker zo dat Keer ook goed verdedigde, maar het initiatief was aan de kant van Zwart-Wit en ze hadden er ook gewoon 1 moeten maken.

Dat gebeurde niet. En in de laatste fase nog een goed schot gezien van Ian, die de keeper van Zwart-Wit prima pakte en Bas die eigenlijk gewoon de 0-2 had moeten maken na een goed balletje van Eric R. Die viel zeer verdienstelijk in en kon zijn kwaliteit, zijn snelheid, eindelijk een keer goed gebruiken.

Het bleef 0-1. De mannen hebben qua werklust en strijdlust de 3 punten verdiend. Het blijft in het voetbal toch altijd zo dat je wel doelpunten moet maken om te winnen. En in tegenstelling tot de partij tegen Gulpen, stortte het de tweede helft ook niet compleet in. Je moet gewoon de credits geven aan de mannen uit Eijs, dat is een ploeg om rekening mee te houden in de 4e klasse. Niet eentje waar je met de bulldozer even overheen walst.

U zult denken wat een lang verslag van de wedstrijd van 1, ik heb er ook echt van genoten. Dit is echt voetbal zoals het moet zijn, geen vervelende dingen op het veld, flink wat publiek, spannende wedstrijd tot het eind. En dan is het dus helemaal mooi als jouw club wint. Sport zoals die hoort te zijn op de zondagmiddag!
​
Volgende week, gaat 2 naar Amby en speelt 1 tegen Polaris. Twee Maastrichtse clubs. Het gaat een keer mis, ja Hay, maar niet volgende week! 

Sla je maandagochtend weer de krant open en dan weet je dat je je verslag van gisterenavond iets moet aanpassen. Ze hebben namelijk bij de Limburger dermate slechte verslaggevers dat dat me echt pijn doet. Een stukje schrijven is niet heel moeilijk, maar je kunt het goed verknallen. Zo was Keer ooit plots kampioen volgens De Limburger.

Vandaag had de journalist van De Limburger wel de moeite genomen om de coach van Keer te bellen. En waarschijnlijk had ie een velletje met een aantal vraagjes voor ‘m:

1. Hoe vond je de wedstrijd?
2. Hoe gaat het met Keer?
3. Wat is het succes van de vv Keer?
4. Wat heb je gedaan om een succes van vv Keer te maken?

Zoiets. En tenzij Stulens op elke vraag geantwoord heeft: “Ik ben bezig met het inpassen van de jeugd” is het verbazend hoe weinig zinnigs deze man heeft opgeschreven in de krant.

De oude coach Maurice werd een keer zo gek van de gesprekken die hij met de krant had en slappe verkeerde quotes in de maandagkrant dat-ie vooraf tegen de journalist had gezegd: “Ik wil best meewerken aan dit onderwerp als je alles wat ik zeg ook letterlijk in de krant zet.” Met tot gevolg dat er echt een scherp leuk stukje in de krant stond, de rubriek heette geloof ik Onder de Douche. Ook legendarisch was de man die het geheim van de familie Costongs in 100 woorden in de krant wou ontrafelen. Was Jeroen ook niet zo blij mee.

Het was zondagochtend. De zondagochtend na de kermis op ‘t dorp. Volgens sommigen is er helemaal geen kermis meer, maar wordt het nog wel in de kroegen gevierd. Daardoor waren sommige jongens zo uit het veld geslagen dat ze niet fris aan de start verschenen. We zouden eigenlijk nog een elftalfoto nemen, maar dat hebben we maar achterwege gelaten. Verder waren Mitch, Roel en Roel en Bas om verschillende redenen afwezig. We hadden al met al 12 spelers en 1 van de A. Wederom Gilles.

Leonidas kwam op bezoek. Leuke gasten, leuke ploeg en voor Keer 2 weer een enorme uitdaging. Voetballend gaat het niet gemakkelijk en we winnen de meeste wedstrijden op inzet. Van de eerste tot de laatste minuut blijven gaan. Zo ook vandaag. In de eerste twintig minuten was Leonidas iets sterker zonder echt kansen te creëren. Wij kwamen pas 20 minuten echt in de wedstrijd en creëerden toen ook wat kansen via Lorenzo en Koen. Helaas kreeg Nicky toen een gele kaart, 10 minuten tijdstraf. We liepen in die minuten weer wat verder achteruit. Maar het bleef steeds maar 0-0. Paar goeie reddingen van Mike hielden ons op de been.

Vlak voor rust viel de 1-0 voor ons. En wie anders dan Lorenzo maakte de 1-0. Die heeft mij weleens toevertrouwd dat hij alleen voor de doelpunten op het veld staat en dat de rest ‘m niet zo veel boeit. Na een goede actie van Levy aan de rechterkant van de goal, kwam de bal via de keeper voor de voeten van Lorenzo, die er dus 1-0 van maakte.

In de rust werden de puntjes weer op de i gezet. Ook Levy kwam weer met zijn standaardopmerking in de rust: “Jongens, laat dat overnemen nu. Dat kunnen we niet.” Gilles kwam erin voor Sander. Verder hadden we niet veel te doen, behalve door blijven knokken.

Heel snel in de tweede helft viel de 2-0. Niels rondde een prima aanval af. De voorzet van Lorenzo was op maat en Niels rondde koelbloedig af. Weer een 2-0 voorsprong. Maar deze keer had Leonidas er ook minimaal al twee moeten maken. En dan heb ik nog niet eens de meest miraculeuze redding van de wedstrijd besproken.

Leonidas kwam aan onze rechterkant goed door. De voorzet kwam bij de tweede paal terecht, waar er iemand uit de rug opdook. Op 7 meter van de goal. Mike was nog bij de eerste paal om de voorzet of het schot van de speler aan de rechterkant af te weren. In een ultieme poging om nog op tijd aan de andere kant van de goal te komen, hield Mike de goed ingeschoten bal eruit! Bij Leonidas dachten ze toen: “Vandaag gaan we nooit scoren.” Het had gemakkelijk gekund, maar Mike hield alles eruit.

Wij lieten ons na de 2-0 ook niet onbetuigd en hadden ook nog wel 3-0 en 4-0 kunnen maken. Een van de mooiste van het seizoen had kunnen zijn, Luuk met zijn fantastische linker slingert de bal voor de goal, bij de tweede paal pak Sem de bal in een keer uit de lucht, bal komt perfect voor de goal langs. Daar stond Lorenzo voor het intikken van de bal in het lege doel. U kunt aan de einduitslag zien wat er gebeurd is. Het bleef 2-0.

Dan het eerste. Dat voetbalt doorgaans een stuk makkelijker dan het tweede, maar heeft in het verloop van wedstrijden momenteel ook ontzettend de wind mee. Vandaag konden we weer starten met Stulens als laatste man, Pierre had zich keurig geëxcuseerd bij uw verslaggever. Dan hou je als supporter je hart vast. Donderdagavond in de kantine had ik Stulens uitgelegd dat veel ploegen Sverre een beetje vrezen en blij zijn als die niet mee doet. Stulens vond het gek dat die ploegen niet heel bang waren voor Lars Stulens. Tsja, met Feyenoordfans moet je ook niet over voetbal praten, denk ik dan.

Stulens speelde trouwens samen met Jeroen een prima wedstrijd achterin. Verder had ik wat te doen met vele supporters uit Gulpen. Het was duidelijk dat Flip niet hun favoriete scheidsrechter was en dat ze ook de grensrechter van Keer niet de leukste man op aarde vonden. En dan liep de wedstrijd ook nog extreem onfortuinlijk voor Gulpen. Gulpen was voetballend niet de mindere in Keer. Vlak voor Keer de 1-0 maakte, haalde Q met 2 reddingen nog een zekere goal voor Gulpen eruit.

Maar ja, Sverre maakte dus weer 1-0 op aangeven van Ian. Dat is al vaker die seizoen gebeurd. Daarna weer wat aanvallen van Gulpen en wederom Keer dat scoorde. Wonderschoon doelpunt van Casper deze keer. Guyan zag goed dat Casper vanuit het middenveld goed door liep richting de goal van Gulpen. Hij gooide de bal in 1 keer voor de goal. Caspers aanname was genieten, in 1 keer goed, daarna was het hoekje uitzoeken en de 2-0 vieren.

Daar knakte wel iets bij Gulpen en het voetbal werd minder en veel meer de lange bal. Bij de 3-0 betaalde Sverre eindelijk Ian eens terug voor alle assists die ie al gehad heeft. Ik denk dat ie m zelf ook had kunnen maken, maar hij zag Ian vrij staat en gaf ‘m op tijd af. 3-0.

En over de tweede helft ga ik niet al te veel schrijven. Het was niet leuk meer om naar te kijken. Enorm warrige leiding, veel lange ballen, opstootje, overtredingen, misverstanden. Gulpen was ook de tweede helft gevaarlijk. En maakte nog 2 goals. Die vielen allebei na 16:00 dus er was niet veel tijd meer om de achterstand te repareren. Doordat de scheids vrij lang liet doorspelen werd het nog bijna spannend.

Ergens wel terecht dat het niet 3-0 geworden is. Dat had de verhoudingen geen recht gedaan. Ook al zei Stulens in de kantine dat het wel wat beter uit gevoetbald had kunnen worden de tweede helft. Helemaal eens. Maar toen ik bij een klein tafeltje met twee oerlelijke kaarshouders kwam met 2 jonge lachende gezichten (de ‘jeugd’ waar de Limburger het over had) hadden we het er nog even over dat Keer niet vaak met 5-0 of iets dergelijks wint. Hoewel ze me direct wisten te vertellen dat dat tegen Daalhof vorig seizoen nog wel gelukt was. Wijsneusjes.

Ik heb ook begrepen dat Schillings volgend jaar stopt als sponsor als de prijs van de Weizen niet verlaagd wordt. Toen ik hem uitlegde hoe de prijs tot stand was gekomen, sprak hij daar schande van.
​
Volgende week uit naar Heugem voor 2 en uit naar Eijs voor 1. Twee mooie potten. Van harte in uw aandacht aanbevolen.
 

Wie nog een beetje de buitenlandse politiek probeert te volgen, weet dat er een afzettingsprocedure tegen Trump gestart is, Turkije Syrie is binnengevallen en Johnson in Groot-Brittannië nog steeds probeert een Brexit te regelen. Die dan weer uitgesteld wordt.

Nee, de wereld staat niet stil, er gebeurt genoeg en naar gelang je politieke voorkeur, heb je daar dan ook weer een mening over. Wat ik wel weer goed nieuws vind, is dat de Partij voor de Dieren met die vreselijke tante Thieme, tevens parttime heks, zichzelf lijkt op te blazen. Een politieke partij die zegt niet aan politiek te doen. En overal tegen is, ze hebben geen programma of visie op alle andere thema’s, maar willen de bio-industrie afschaffen, Greenpeace jaarlijks een subsidie van enkele miljoenen geven, net als in 1984 moeten de varkens weer aan de macht, geen dier hoeft meer te vrezen voor de mens. Nee, als het aan de Partij voor de Dieren ligt, zijn we lekker, alle beesten mogen andere beesten gewoon afslachten maar als mens moet je straks een vergunning aanvragen om een mug dood te mogen slaan.
Owja, het was dus weer geweldig op de zondagochtend. Het plein voor de Aldi was door het weer een naargeestige plek geworden. Hay had een nieuwe telefoon, met piepjes. Ook belangrijk. En dan was er weer een All-Stars verhaal. Drees had een autoband die wat lucht nodig had. Daarvoor was ie naar het pompstation gereden, had alleen vergeten wat kleingeld in de machine te gooien. Daardoor werd de band niet opgepompt, maar liep ie leeg. Snel dus naar de Schilling. Die zich op deze zondag eindelijk eens nuttig kon maken voor de club. Hij doet niet zo veel voor de club, dus dat is wel het vermelden waard. Uiteindelijk kon Drees alleen de eerste helft meedoen in Eijsden.

We waren weer in Eijsden. Na vorige week Eijsden met 0-2 te hebben verslagen, moest nu SVME worden verslagen. Idealiter natuurlijk. We misten wel een paar mannen. Opstelling was: Mike, Nick, Eerens, Husky, Henneke. Sander, Mitch, Luuk. Levi, Drees, Lorenzo. Met op de bank nog Koen, Niels en B-speler Gilles. Waarbij dus 1 wissel al vaststond.

De eerste helft begon dramatisch. Volgens sommigen lag dat aan het verschil kunstgras en echt gras, volgens mij waren we er gewoon niet helemaal bij. Niet erg. We hebben sinds een aantal weken uitgevonden dat als we maar hard blijven werken er vanzelf kansen komen. Vaak met medewerking van de tegenstander.

Deze keer werd het na een minuut of 20 beter en creëerden we kansen via Mitch, Drees en Lorenzo. Uiteindelijk maakte de uitstekend spelende Sander de 0-1. Een goed balletje van Mitch zette Sander vrij voor de keeper. Hij rondde het overtuigend af. Fijn om weer op voorsprong te komen. SVME kwam wel naar voren en had te veel ruimte om te ballen, maar kwam niet echt tot uitgespeelde kansen. Dus met 0-1 in de rust in.

In de rust was men niet tevreden over het spel. Mitch werd even uitgelegd dat als ie zo traag bleef handelen dat ie zelfs een baan bij de gemeente kon vergeten. Verder haalde Levy nog eens de wijze woorden van vorige week terug: “Blijf bij 1 man en ga niet overpakken”.  Verder waren de gemiste kansen ook onderwerp van gesprek want het had ook 0-2 of 0-3 kunnen staan.

De tweede helft verliep wel veel beter. We hadden meer grip op het spel en kwamen met een aantal gevaarlijke aanvallen opzetten. Lorenzo, de ingevallen Koen en Gilles maakten het de verdediging van SVME zeer lastig.

Levy maakte uit een van de beste aanvallen de 0-2. Via een goede kopbal van Koen kwam de bal op een meter of 7 van de goal bij Levy. En die schoot onberispelijk raak. Verder werd achterin niets weggegeven. Nou, niets… Levy dacht na de 0-2 dat ie vrij was en Mike rustig kon aanspelen. Daar stond echter nog de spits van SVME tussen. Die dan ook niet buitenspel staat, hij krijgt de bal van ons. Mike moest zich flink strekken om het schot net dat tikte mee te geven zodat ie tegen de lat vloog. Dat was de grootste kans van SVME. En die kregen ze eigenlijk cadeau van Levy.

Na de wedstrijd was het weer zo slecht dat we allemaal eerst in de kantine van SVME en toen in het dorpscafe van Keer bleven hangen. Het was weer een geslaagde zondag. Zeker toen het bericht binnenkwam dat Keer 1 de lastige uitwedstrijd bij Rood-Groen had gewonnen.
​
Als afsluiter, zoekt u als club nog een goede midmid die altijd voor de moeilijke oplossing kiest? En zigzaggend door een oerwoud van tegenstanders heen komt? Eentje die altijd op zoek is naar de goal, ook als ie nog op eigen helft staat? Neemt u dan even contact met mij op. Ik verwijs u wel door!

Iedereen die ongeveer net zo oud is als ik, kent All-Stars. Tv-serie over Swift Boys, een voetbalclub met een voorzitter die aan de drank is, een bij elkaar geraapte zootje voetballers, vervallen complex en een lekker wijf in de kantine (Katja Schuurman). Zondagochtend dacht ik even dat Sjonnie uit die serie binnen kwam gelopen in de kleedkamer. Sjonnie is in de serie de sjacheraar die aan oude auto’s zit te klooien en met zijn oude Volvo altijd autopech heeft. Dit keer kwam er eerst een paar liter benzine binnen en toen Bas.

Klein ongelukje achter in de auto. De jerrycan met benzine die Bas zorgvuldig was gaan ophalen in België was omgevallen op de sporttas. Een enorme stank was het gevolg. Ach, op zulke momenten is het in Keer dus net All-Stars. Ze zouden met de karakters uit het tweede zo een nieuwe serie kunnen opnemen.

We waren dus in Eijsden. Al een paar jaar de best voetballende ploeg in onze klasse. En we hebben er over het algemeen niet veel in te brengen. Zeker niet op het platgelopen kunstgras daar. Het zou dus wel een zware wedstrijd worden. De warming-up liep ook niet zoals verwacht. En toen Paul zei: “Never change a winning team”, daarmee aangevend dat we dezelfde 11 in het veld zouden sturen als vorige week, dachten Semmie en ik: “Maar de opstelling van vorige week was een noodgreep, we hadden er toen 12 waarvan er 1 net terug was van vakantie.” Geen garanties dus.

Maar wat er ook in het tweede geslopen is, geen idee, het elftal stond weer. Niet dat we beter waren, sterker Eijsden was de eerste helft veel beter. Maar er werden niet aan de lopende band kansen weggegeven, er was genoeg strijdlust. In balbezit was het alleen heel erg matig. Veel ballen werden te hard of te laat gegeven, of zelf naar spoken gespeeld. Die er dan natuurlijk ook niet stonden.

Eijsden had een goede laatste man, een goed middenveld en een sterke vaardige spits. En we hebben de eerste helft wel een paar waarschuwinkjes gehad. Een echt grote kans voor de spits, die Mike wegbokste. En toen gebeurde dus wat je soms een beetje mee moet hebben. Een van de vele goede lange trappen van Mike werd door de verdediging en de keeper van Eijsden verkeerd ingeschat. En dan duikt daar altijd Lorenzo op, die is daar dan op tijd. 0-1. Verder speelde Lorenzo overigens een dramatische eerste helft. Spitsen worden afgerekend op hun doelpunten. Ik vind dat als verdediger best frustrerend, maar het werkt wel zo.

Levy had in de rust nog even een mededeling voor het team. “Jongens, we houden gewoon onze eigen man, waar die ook naar toe gaat. Een man overnemen dat kunnen we niet!” Klopt. Vaak zorgt dat voor meer onrust dan het ons oplevert. Verder sprak Hay de profetische woorden: “Nog even volhouden en dan kan er hier een leuk resultaat in zitten.” Dat gevoel had ik nog niet helemaal. Maar achteraf klopte het helemaal.

Eijsden drukte de eerste 15-20 nog flink op het doel van Keer. Zonder echt gevaarlijk te worden. Mike moest nog 1 bal onder de lat vandaan halen, maar verder dan wat afstandsschoten kwam Eijsden niet. Daarna liep Eijsden niet meer, vielen er gaten zo groot als overhemd van mijn grootmoeder. En hadden we de kans het spel naar ons toe te trekken. Dat ging wel, maar we misten ook wel veel mooie kansen.
Tot de keeper van Eijsden ons ook nog eens mee ging helpen. Levy liep door op ongelukkige keeper, die over de bal heen maaide. En daarna kon ie m in het lege doel lopen. De spitsen van Eijsden stortten op het kunstgras van ellende. Daarmee was de wedstrijd wel min of meer gespeeld. Al hadden we met 0-4 moeten winnen. De kansen werden van goede kansen niet te missen kansen, maar Levy, Niels en Mitch konden niet scoren. De uitstekend leidende scheids floot voor het einde en Keer trok toch wel een beetje onverwacht drie punten over de streep in Eijsden.

Daarna was het ook in de kantine van Eijsden gezellig, Keer blijft overal wel even hangen, ook in Eijsden. Maar we moesten op een gegeven moment wel terug naar Keer voor het hoofdgerecht. Keer-DBSV.

Ik moet eerlijk zijn als verslaggever, het was de slechtste wedstrijd van Keer die ik gezien had dit seizoen. En als DBSV er een punt of misschien zelfs wel meer aan over had gehouden, was dat niet tegen de verhoudingen in geweest.

De studentenploeg had dan ook een leuk ploegje meegenomen naar Keer. Met vooral achterin en op het middenveld zeer vaardige voetballers. En bij Keer was een aantal spelers vandaag niet op z’n best of half geblesseerd. Dat gaf in de eerste helft een op en neer gaande wedstrijd. Met uiteindelijk 1-0 ruststand door Jeroen, die de enige uitgespeelde aanval in twee instantie afrondde. Jeroen kopte ook nog een vrije trap zo briljant goed in dat ie via de binnenkant van de paal er weer uit ging. Maar verder kwam Keer niet tot kansen of aanvallen. Veel kwam uit stilstaande situaties.

De tweede helft was DBSV echt op zoek naar de gelijkmaker en, net als bij het tweede, dacht je op gegeven moment ook wel dat ze daar recht op hadden. Maar hij viel maar niet, ook door (wederom) goed keeperswerk van Q.

En dan had Lucky Stulens nog 1 wissel tegen het einde van de wedstrijd. Niels het broertje van Casper kwam erin. Die hadden ze verteld dat hij de marathon moest gaan lopen. Hij heeft denk ik in de minuten dat ie op het veld stond, meer gelopen dan Pierre de hele wedstrijd lang. En een keer loonde dat. Een soort van counter werd gestuit door een overtreding van DBSV. De uitstekend fluitende jonge scheidsrechter gaf voordeel, waarna Niels een sprint van een meter of 30 inzette om vervolgens de bal aan zijn meegelopen broer te geven. Die schoot onberispelijk raak. 2-0. Doosje dicht.
​
Dus eigenlijk samengevat twee wedstrijden waar de tegenstander van Keer gedacht heeft dat er veel meer in gezeten heeft. Keer was niet op zijn best, maar won toch twee keer met 2-0. Kijken of we volgende week weer 6 punten kunnen halen!

U moet u voorstellen. Het is zondagochtend en u kijkt naar buiten. En het is het slechtste weer in tijden. Koud en nat. Maar ook echt koud en nat. En nergens ook maar een opklaring te vinden. Dan is het wel even moeilijk om niet in je bed te blijven liggen, maar zondagochtend je hobby te gaan uitoefenen met 11 andere jongens. In de regen, minimaal 90 minuten, ook nog op kunstgras.

We hadden door vooral het Oktoberfest, maar twaalf man. En zoals u als trouwe lezer weet, hadden we met 2 dit seizoen nog geen wedstrijd gewonnen. Hay had er dan ook geheel geen vertrouwen in, en eerlijk gezegd, ik was zelf al blij als ik een beetje fatsoenlijke wedstrijd zou spelen. Neem dan mee dat we een aantal half geblesseerden hebben en iemand (Lorenzo) die net twee dagen terug was van vakantie, en elke bookmaker had zijn geld niet op Keer gezet.

We startten in de opstelling: Mike, Sander, Eerens, Henneke, Luuk. Sem, Mitch, Niels. Levi, Koen en Bas. Wissel: Lorenzo. Het was deze keer niet moeilijk voor de trainer. Dit was wat we hadden. Vlak voor de wedstrijd kwam het bericht binnen dat het 1e afgelast werd. In allerijl heeft Paul een aantal spelers van 1 gebeld of ze met dit weer bereid waren bij 2 mee te voetballen. En er kwamen er gewoon 3! Grote klasse van Guenaut, Rens en Jim. Mooie geste.

Naja, dan begint dus de wedstrijd en je verwacht van alles, maar eigenlijk niet wat er gebeurde. Het ging redelijk goed tegen ook een goed fel spelend SCG. We kregen kansen! Ja, dat was al heel wat. En achterin hielden we het redelijk droog. Alleen de tegenstander van Sander was zo handig dat ie een aantal keer dacht langs Sander te snellen. Maar Sander kwam steeds weer terug. Of Roel die als laatste man zeer verdienstelijk speelde, loste het dreigende gevaar op. En anders haalde Mike nog wel een paar ballen weg. Hij stond toch in de goal.

Het werd 1-0 door Bas. Rand zestien haalde hij uit. Werd aangeraakt en kreeg een perfecte curve mee. Dat was ook even geleden dat we op voorsprong waren gekomen. Daarna viel uit een corner de 1-1, waar even niet zo best gedekt werd. En dan heb ik zelf altijd even de schrik er in. Als het slecht gaat, kun je tegenslagen slecht verwerken. En vaak wordt het dan van kwaad erger.

Maar Bas had vandaag zwarte wondersloffen aan. U weet, ik voetbal al meer dan 10 jaar met de man. En als Bas echt goed is, draait ie met zijn lichaam naar de goal toe, misschien nog een tikje opzij en dan verwoestend uithalen met links. Dat hebben we al een tijdje niet meer gezien, maar vlak na de 1-1 maakte Bas weer een ‘vintage-Basgoal’. De 2-1!

Dat was ook de ruststand. In de rust was de verbazing van het gezicht van Hay af te scheppen. En dat snapte ik wel. Op de trainingen en in de afgelopen wedstrijd ging echt veel meer fout dan goed en vandaag was dat andersom. Het was alsof iedereen voor 1 keer even wou laten zien dat het allemaal toch nog wel kon.

Maar goed, er is nog een tweede helft te voetballen. En ik denk dat SCG daar ook nog veel van verwacht had. Maar dat was tevergeefs. Het werd al snel 3-1 door Koen die redelijk onschuldig op doel kopte. Compleet houdbare kopbal, maar niet voor de keeper van SCG. Voorzetje met gevoel van Bas. Ja, Bas was goed op weg Man of Match te worden.

Maar toen kregen we een pingel. En ik moet altijd zeggen dat ik respect heb voor een spits die gewoon de bal pakt en gaat schieten. Je hebt er ook genoeg die ’t niet willen of durven. Maar Bas miste helaas de pingel. Maakte dat uit? Nee, eigenlijk niet. We gingen gewoon vrolijk door met kansen creëren. Daaruit viel ook de 4-1 door Koen.

Daarna kwamen de ingevlogen wissels erin. Guenaut, Rens en Jim. Alle drie voor het tweede eigenlijk te goed, maar goed, de wedstrijd is gespeeld bij 4-1. Het werd nog 5-1 door Mitch en 6-1 door een eigen doelpunt. Waarna de scheidsrechter affloot.

Moet ik nog even 3 dingen kwijt. Loek had zich afgemeld als scheids. En Guyan (ja, weer van 1) was bereid gevonden om te fluiten. Hij floot echt een prima pot. Fijn om weer eens scheids te hebben die veel door laat voetballen. Had misschien hier en daar wel voor een handsbal mogen fluiten, maar op alle belangrijke momenten zat ie erbij en deed ie het juiste. Guyan is natuurlijk sowieso 1 van mijn favoriete spelers van 1, zoals u weet, maar hij mag ook wel vaker bij ons fluiten!

Dan, de mooiste feestjes zijn ongeplande feestjes. De kantine stond volledig op zijn kop toen de 3 jongens die van SCG waren blijven hangen een rondje aan de hele kantine gaven. Daarna werd het een groot meezingfeest. Met Mike, Cas en Henneke aan de microfoon. Het was ongelofelijk gezellig en niemand ging daardoor vroeg naar huis. We hoefden natuurlijk ook niet naar 1. Op een gegeven moment zat ik naast Sem en zei: “Normaal heb je deze sfeer ergens om 01:30 in de stad, maar nu is het 3 uur.” De voorzitter heeft nog een rondje gegeven, Hay en Paul en de mannen van SCG ook. Boy was de DJ en verder had iedereen een heerlijke tijd. Bijzonder, maar dat is wel Keer zoals het hoort. De uitwedstrijd bij SCG zullen we ook even daar in de kantine blijven hangen.

En dan deze foto:

Mitch showde in de kleedkamer vol trots zijn voetafdruk op zijn lichaam. Maar zat precies naast de verkeerde. Namelijk naast Mike en uw verslaggever. Die zijn nog van de oude stempel. Wij kwamen altijd zo terug van een potje voetbal. Mijn moeder begreep nooit zo dat dat erbij hoorde. Maar goed, je liep er in ieder geval niet mee te koop. Het was normaal. Dat is nu blijkbaar anders.
​
Volgende week is er een uitwedstrijd tegen Eijsden voor 2 en speelt 1 thuis tegen DBSV. Dat op voetbal soms geen pijl te trekken valt, zag je vandaag. Dus ik durf geen uitspraken te doen over de afloop. We gaan met alle voetballers, trainers en supporters (waaronder de voorzitter) weer ons uiterste best doen. En nu stop ik, anders beginnen mijn verslagen veel te veel te lijken op de verslagen van die Facebookmevrouw.