Ja, daar zit je dan. Zondagavond met een mooi glaasje rum uit Peru achter de typmachine. Wat een dag! Wat een weer. Het 2e voetbalde weer niet, maar trainde op halve kracht, de andere halve kracht was aan 3 verstrekt. Die wonnen, tot tevredenheid van de voorzitter met 5-0 van IVV2. Dat was ook het enige waar hij echt blij om kon zijn, MVV verloor in eigen huis van Fortuna en Roda ‘stal’ in de laatste minuut de 3 punten.

Ik had mij redelijk verheugd op een middagje Amby. Amby was twee jaar geleden een zeer waardige opponent van Keer 1 en vorig jaar werden ze zelfs 2e in de vierde klasse. Een mooie spannende pot op Sportpark de Geusselt lag in het verschiet. En die kreeg ik ook! Wel iets anders dan ik op voorhand had voorspeld, maar dat kan ook niet altijd bingo zijn.

U kunt voor de korte nietszeggende verslagen op Facebook of in de krant kijken. Niet dat ik het voetbal heb uitgevonden, maar ik stond wel langs de lijn commentaar te leveren toen ze er mee bezig waren. U kunt in die verslagen waarschijnlijk veel lezen over de eerste 10 minuten en daarna doen ze het af met wat cliches als : “Het zat er niet in”, “De scheids gaf geen pingel” en dat soort algemeenheden.

Ik stond de eerste helft tussen Hay en Francois, oud-coach van Keer. Dan sta je tussen twee mensen die bij elkaar 8.632 wedstrijden amateurvoetbal hebben gezien in Zuid-Limburg. En dat lieten ze vooral bij de rode kaart van Jessy in de 13e minuut blijken. “Let maar op!” zei Francois, die het voorkomen heeft van een hofnar uit de tijd van Lodewijk de 14e, “Ze (Amby) hebben geen idee hoe ze 11 tegen 10 moeten uitspelen. Er is maar 1 plan en zo spelen ze al 20 jaar, dat is de bal op Andy (spits van Amby).” Waarop Hay toevoegde: “Je mag blij zijn dat die er vandaag bij is, die is een aantal keer per jaar weg, dan gaat-ie vissen met een aantal jongens.”

En, inderdaad, Amby wist zich geen raad met de overtalsituatie en kwam redelijk in de knoei met zichzelf. Francois: “Als je 80 minuten 11 tegen 10 speelt, moet je niet achterin met 4 blijven spelen, maar er 1 doorschuiven.”

Was het rood? Ja! Dat was de mening van de 10 mensen en van de belangrijkste man, de scheids. Jessy zelf: “Ik speelde eerst de bal, maar nam ook de man mee. Geel had ook gekund. Maar je kunt hem geven als scheids.” Keer speelde dus al na een kwartier met 10. En hier zou je dus kunnen stoppen met het verslag als je de einduitslag ziet, maar dat is zeker niet wat ik ga doen!

Na 10-15 minuten goed voetbal van Amby, waar ook de 1-0 gescoord werd, kwam Keer opzetten. En in het vervolg van de eerste helft was Keer net zo gevaarlijk als Amby en creëerde via Guyan, Jim en Jeroen echt mooie kansen. Rens die de bal een keer strak voorgaf en Jeroen die em net niet kon intikken. Het waren echt goede kansen! Amby stelde daar weinig tegenover en speelde soms inspiratieloos. De 1-1 was een goal die zelfs de Amby-fans zagen aankomen. Uit een indirecte vrije trap werd Jeroen bediend, die de magie uit zijn linkerpootje toverde en een loepzuivere, harde trap over de opgestelde muur was de keeper van Amby te machtig.

1-1 in de rust. Dat bood mogelijkheden. Nu moet u weten dat de kleedkamers (zeker kleedkamer 24) van Amby ongeveer 10 minuten lopen van het veld liggen. Dus Maurice begon net: “Jullie zijn allemaal een stelletje waardel…” toen er deur werd geklopt. Rust om!

Je loopt dan met de matadoren weer het veld op en ik had er wel vertrouwen in. Keer stelde mij zeker niet teleur en was met 10 man gelijkwaardig aan 11 man Amby. Daarbij werden er ook echt kansen gecreëerd!

In de tweede helft werd het al snel 2-1. Dat was een smetje, maar weer gooide Keer het bijltje er niet bij neer en vocht zich met 10 man weer terug in de wedstrijd. Wederom echt mooie kansen gezien, Lorenzo een paar keer dichtbij, Jeroen, Guyan en Jim. Guyan was de enige echte spits, de rest pendelde van achter naar voor. Gevolg voor Guyan was dat ie soms niets anders kon dan proberen drie verdedigers van Amby uit te spelen, en dat lukte een paar keer ook nog!

Amby werd steeds angstiger. Ze kregen vooral geen vat op Jeroen, die van het vele werk vandaag en morgen nog wel wat zal voelen. Naast mij de tweede helft stond een geblesseerde speelster van dames 1. Leuke tante! Had ook een aardige kijk op voetbal en de zaken daarom heen. Nee, die was niet op haar mondje gevallen. Zelfs hockey daar had ze nog wel wat verstand van. Helaas waren veel van haar quotes geen verslagmateriaal (NSFV). Maar zeker iemand om lekker mee over sport te praten!
Ze vond toen Jeroen geen penalty kreeg, dat Jeroen het zelf bij de scheids had verbruid. Dat idee had ik niet, de scheids vond het gewoon geen penalty. En dan houd het verder op.

In de laatste fase speelde Keer zelfs met 9 man, Mathijs kon niet verder. En in die fase (of misschien iets eerder) maakte Amby een einde aan een boeiende wedstrijd. Door twee keer wat naïef verdedigen van Keer in de 16 meter. Dat heb ik haar proberen uit te leggen. Dat als je iemand in je eigen zestien laat kappen, draaien, dribbelen, kijken, bal onder de voet door, dan komt een voetballer vanzelf op het idee om op doel te schieten. Je moet kordaat en goed verdedigen in de zestien en de bal er zo snel mogelijk uit krijgen. De meeste goals vallen nog altijd in de zestien.

Samenvattend heb ik eigenlijk een goed Keer gezien, een flets, kwetsbaar Amby en een wedstrijd die ging zoals ie ging. Maar waar ik mij tijdens de voorbereiding en de eerste wedstrijden een beetje zorgen maakte, na Berg en Amby weet ik wel dat we nog genoeg wedstrijden gaan winnen. Te beginnen volgende week tegen DBSV. Want dat is wel een heerlijk hapje dacht ik zo.

En toen was het al weer oktober. In maart gingen we naar de stembus en, nu, na meer dan 200 dagen hebben we bijna een kabinet. Ik hoef u niet meer uit te leggen dat het kabinet dat er komt, mijn politieke voorkeur meer dan vertegenwoordigt. Verstandig rechts beleid.

Ik zat in de voorbereiding aan de welbekende ronde tafel met 4 PVV stemmers. En buiten dat het al moeilijk is mensen te overtuigen van VV Keer, was het nog extra moeilijk je te verdedigen tegen de aanvallen van deze 4 op alle ‘klassieke’ partijen. De tijd dat de PvdA voor de arbeiders stond, CDA voor boeren en buitenlui en VVD voor de corruptie hier in Zuid-Limburg is voorbij. De stemmers lopen niet meer warm voor deze partijen en hebben hun ziel verkocht aan de SP of de PVV. In de hoop dat daar Nederland weer teruggaat naar de tijd dat iedereen elkaar groette, de belastingdruk niet zo hoog was, betrouwbare ambtenaren niet aan burgertje-pesten deden en het hele dorp uit liep voor die ene vluchteling die in het dorp kwam wonen.

Ik kan daar natuurlijk wel het een en ander tegenin werpen. En als je een beetje verstand hebt van economie, economische groei, globalisering etc. dan snap ik ook wel dat die tijd niet meer terug komt. Of je moet veel geld over hebben voor het sluiten van de grenzen, het ‘uitkopen’ van de macht van bepaalde bedrijven als Shell en anderen. En oh ja, de EU, daar moeten we dan ook nog uit.

PVV-stemmers zijn daar uitermate optimistisch over. Dat is gewoon een kwestie van doen. En in zekere zin, dat klopt ook. Maar veel domme dingen zijn gewoon een kwestie van doen en niet te veel nadenken. Zoals bijvoorbeeld de SP het leger wil afschaffen.

Goed, voetbal! Was er zo weinig te vertellen, dat er weer een politieke beschouwing aan vooraf moest? Ja, misschien wel. Het 2e speelde in de ochtend tegen een gemankeerd 2e elftal van Geusselt Sport. En het eerste speelde onder slechte weersomstandigheden tegen Berg.

Het 2e startte met Q, Ludo, Henneke, Eerens, Luuk. Koen, SuperSean, Stulens. Eric, Lorenzo en Bas. Op de bank nog: Mitch, Sander, Michiel, Drees en Jordy. Op het middenveld ziet u wat andere namen staan: we missen Dave, Niels en Mark. Ook op de bank een paar aardige namen, we hebben dit jaar een brede selectie. En dan krijgen we er ook nog een paar van het eerste bij, gratis en voor niets. Kortom, keuze genoeg!

De wedstrijd was eigenlijk geen wedstrijd. Met rust stonden we 3-0 voor en we hadden er nog wel 3 kunnen bij prikken. Geusselt Sport had het 4e moeten dooschuiven naar 2 en daardoor speelden de jongens ineens 2 klassen hoger. De 1-0 was van Stulens, 2-0 was van Bas en 3-0 van Lorenzo. Vooral de 2-0 was een mooie goal. Bas draaide met de rug naar de goal weg bij de tegenstander en liet toen zijn linker spreken. Meestal kan Paul dan weer een bal gaan zoeken in de bosjes, maar deze keer vloog-ie perfect de winkelhaak in. Keeper aan de grond genageld.

In de rust al 3 wissels, 5-10 na rust nog 2 zodat iedereen kon spelen. 4-0 werd gemaakt door Eric, die met zijn snelheid deze ochtend wel vier keer alleen op de keeper afging. 5-0, 6-0 en 7-0 werden ook nog gemaakt, maar uw reporter heeft niet meer precies bijgehouden wie wanneer scoorde. Michiel maakte 1 van deze goals en na zijn goal in de beker, was het de eerste competitiegoal bij het tweede. Keeper stond verkeerd in zijn goal en Michiel schoot onberispelijk raak. Andere twee goals waren denk ik van Bas.

Met 7-0 kun je tevreden zijn, hoewel je altijd wel moet meenemen wat de tegenstander op de mat legt. Maurice had het ook gezien. “Het hadden er wel een paar meer met rust kunnen zijn”. En op de vraag hoe het eerste het in de middag zou doen: “We zullen het zien”. Nietszeggend antwoord zult u denken, maar het stelde mij wel gerust. Maurice is vaak wel eerlijk over zijn gevoel, en als het niet goed is, geeft ie mij wel aan wat er allemaal door zijn hoofd spookt.

Nadat de scheids (ik neem alles terug wat ik vorige week over de scheids schreef, deze week tartte de leidsman elke beschrijving) uiteindelijk de witte shirts van Keer had goedgekeurd, ging Keer voortvarend van start. Tenminste, de supporters hadden al twee moeizame wedstrijden gezien, waar Keer soms de bal 10 minuten niet raakte. En nu had Keer het spel en speelde Berg al vroeg de lange bal. Bleek de tactiek van Berg te zijn, want dat deden ze totdat de scheids voor het laatst floot.

De 1-0 was een verdiende en goede goal. Het was een moment van begrip tussen good old Mingel en de aanvoerder Jeroen. Mingel stuurde Jeroen diep, die kwam een krappe meter los van zijn mandekker en schoot toen onberispelijk hard raak.

Kwam Berg dan niet voor in het spel? Nee, zo was het helemaal niet. De afvallende bal na uittrap van de keeper van Berg, was vaak voor de vaardige jonge middenvelders van Berg die vanuit daar weer verder voetbalden. Er stond ook nog een nummer 11 op het veld, de rete snel was (met bal aan de voet!) en zo had je wel een gevaarlijke cocktail.

Berg kwam op 1-1 door een eigen doelpunt van Jim. Hij schoot em bijna net zo mooi achter Mike als uw reporter in de voorbereiding Q verschalkte. Maar in alle eerlijkheid, hij (Jim) kon daar niet bizar veel aan doen. De aanval kwam via de zijkant goed door, en er volgde een lage harde voorzet. Jim raakte de bal op 7 meter van de goal en hij vloog er in. Jim baalde als een stekker, logisch natuurlijk, maar ik begrijp dat des te meer omdat Keer niet veel doelpunten maakt. Dus schiet er eentje in het verkeerde netje, dan komt dat hard aan.

Even later ging Jessy in de fout, lage voorzet voor de goal en weer raak 1-2. Daar was dan de achterstand (de eerste van het seizoen overigens). Keer heeft toen nog van alles geprobeerd, maar kon geen potten meer breken. Vrije trap van de Mingel was misschien nog het dichtst in de buurt, maar die werd gepakt door de goalie van Berg.

De moed zonk de supporters ook wel in de schoenen. Een echte vuist kon er niet gemaakt worden, en zeker in de laatste 20 minuten waren de counters van Berg gevaarlijker dan de aanvallen van Keer. Mike redde zeker 2 keer een 1-op-1 situatie.
​
Als je het zo opschrijft, een terechte nederlaag. Maar zo voelde het niet, want voor het eerst kon Keer een wedstrijdje voetballen en liep het niet overal achteraan. Maar zoals Maurice met een knipoog na de wedstrijd zei: “Volgende week maar weer geen spelaandeel en wel punten”. 

Op de dag dat het Catalaanse volk voor Catalonië koos en de politie uit Madrid kwam om stembureaus te sluiten, stond onze Spaanse (misschien wil-ie momenteel geen Spanjaard meer zijn) vriend & assistent van het 1e in Bunde.

Het 2e voetbalde niet, er was een ploeg die zich voor aanvang van het seizoen terugtrok en daarmee ons van 2 wedstrijden beroofde. Jammer, maar we konden een mooi uurtje trainen. Het was een prachtige zondag, beetje zonnig, beetje wind, maar geen regen. Prima voetbalweer.

Ik pakte dus als vertrouwd de fiets naar Bunde om naar de mannen van 1 te kijken. Bunde, een dorp dat niet bij Maastricht hoort, ook niet bij de treurnis van Parkstad hoort. En eigenlijk ook niet op Beek, Stein en alle ellende rond DSM lijkt. Het is een dorp met wel iets van een chique karakter. Dichtbij de grote stad Maastricht, groot genoeg voor een supermarkt en natuurlijk het Bunderbos. U zult zeggen: het Bunderbos? Wat is daar nu te vinden? Voor wie vroeger met Winnie The Pooh is opgegroeid, snapt waar ik naar op zoek ben gegaan.

Bunde heeft een aardig complex, 2 velden, helaas wel kunstgras, maar het ligt er beschut en omringd door andere sportverenigingen. Het heeft daardoor wel een gezellige sfeer. Er was zelfs voor de bezoekers een blaadje gedrukt met een terugblikt op vorige week en welkom aan de gasten. Het 1e wordt getraind door Anton Vriesde, een oude bekende van Scharn, een echt voetbaldier, die voor aanvallend en vooral verzorgd voetbal staat.

Bij de warming up zag ik gelijk al een verschil in het kleine positiespelletje dat werd gedaan. Het werd door zowel Bunde als Keer eigenlijk vrij goed uitgevoerd. Alleen het tempo en de intentie lag aan de kant van Bunde een 3 niveaus hoger.

Dat was in de wedstrijd ook zichtbaar. In de eerste 35 minuten was Keer toeschouwer. Bunde speelde zeer goed en verzorgd. Met een prima as, backs die op de juiste momenten de diepte zochten en een flink baltempo. Keer speelde eigenlijk helemaal niet mee, er gingen veel duels verloren en passes kwamen niet aan. Er zaten een aantal spelers van Keer ook niet in de wedstrijd. Met als gevolg dat ze 80% balverlies leden. Kun je zeggen: wat boeit dat? Als ze een doelpunt maken, maakt het niet uit dat 8 van 10 de ballen verloren gingen. Maar ik kan u zeggen, het kijkt wel prettiger als spelers elkaar weten te vinden.

Bunde was voorin alleen niet zo ijzersterk als op de andere posities. Daar miste een stukje, anders had het met rust 3-0 gestaan. Nu, mede door tactische ingreep van Maurice werd de rust met 0-0 gehaald. Iets waar de laatste man van Keer al sinds minuut 25 mee bezig was: “Jongens, laten we met 0-0 de rust proberen te laten” klonk het meermaals over het veld.

U kunt u ook verlaten op de verslagen op Facebook. Die worden opgetekend door familieleden van spelers en zijn derhalve niet geheel objectief. Daarin staat dat Keer in de eerste helft een kans heeft gehad. Ik was toen even naar de buurtsuper, blijkbaar…

Na rust was het spel van Bunde minder overtuigend dan in de eerste helft en kreeg Keer zowaar ook 2 kansen. Guyan en Jeroen. Jeroen had daarbij waarschijnlijk als enige een echte mogelijkheid de 0-1 op het scorebord te brengen. Er ging iets mis in de opbouw bij Bunde. Jeroen zat er tussen, de keeper stond ver voor zijn goal en Jeroen probeerde het. Maar als je eerlijk bent, we hebben 0 keer tussen de palen geschoten en Bunde wel een keer of 12. Vaak wel van ver of een rollertje die Q makkelijk kon pakken, maar toch, de wedstrijd was van Bunde en 0-0 was het maximaal haalbare.

En als je dat dan over streep trekt, ja laten we dat de magie van Keer 1 noemen dit seizoen. De jongens laten zich niet uit het veld slaan door betere tegenstanders of enorme druk. Het blijft met plakband, noodverbanden en, in dit geval, een tactische ingreep van Maurice allemaal drijven.
​
Moet ik ook nog iets zeggen over de zwak fluitende scheidsrechter? Ja, miste een aantal keer het voordeel, floot te snel (en te hard). Gaf Jeroen mijns inziens een onterechte gele kaart, liet doorspelen bij buitenspel om vervolgens later alsnog af te fluiten, met de nodige verwarring tot gevolg. Had de nummer 10 van Bunde van het veld moeten sturen, nadat bij hem de stoppen doorsloegen en hij Guenaut lelijk trapte nadat de bal al weg was. Nee, de beste man had zijn dag niet. 

Het is even geleden, maar we zijn weer terug! De competitie, trainingen en de eindeloze 3e helften zijn weer begonnen.
​
Inmiddels hebben we nog steeds geen kabinet, bestaat Noord-Korea nog steeds, heeft het Nederlands elftal zich wederom in de nesten gewerkt, won Usian Bolt in zijn laatste race helemaal niets, pakte Peter Sagan voor de 3e keer op rij het WK Wielrennen en zette Swift Vitesse te kijk. Amateurvoetbal ten top, was het onderstaande filmje van de loting. Kantine uit z’n pan toen Feyenoord uit uit de koker kwam. 

Als ik daar wat stichtelijke woorden over moet zeggen: de wereld ziet er anders uit, en niet per definitie zo veel beter. Gelukkig loopt in een dorp als Keer de tijd  minimaal twee keer minder snel dan elders. Ik liep een rondje met Costongs (2x) en de Mingel om het dorp. Prachtig rondje, geen kip gezien. Ja, 1 vrouw die haar hond uit liet. Geluk, liefde, vrede, het zit in de kleine dingen. En daar heeft Keer er een hoop van.

In de voorbereiding waren de resultaten van 1 en 2 wat wisselvallig. Ook wel te verwachten op het niveau van de 4e klasse. Je verwacht ook wat meer voetbal te zien en dat is niet voor iedereen even makkelijk. 2 verloor, speelde gelijk en won een bekerwedstrijd, 1 speelde gelijk, won en verloor een bekerwedstrijd. Redelijk, maar niet meer dan dat. En zeker het spel van het 1e baarde uw verslaggever zorgen. Dat was bij vlagen zo slecht dat je totaal geen hoop had voor de competitiestart. Daarover later meer.

Keer 2 speelde zondagochtend tegen Margraten 3. Een goed elftal die ons in de voorbereiding met 0-5 of 0-6 van het veld hadden geblazen. Maar in de wedstrijden daarna liet Keer zien wel te kunnen voetballen en haalde het dus uiteindelijk ook resultaten.

Er waren goede signalen, maar ook een aantal verontrustende: we misten, Drees, Koen, Dave, Mark en Niels. Dat is een flinke groep spelers, denkt u. Maar we hebben op het moment meer dan 20 mensen voor het 2e dus we zaten niet om de spelers verlegen. Opstelling: Q, Ludo, Pierre & Jordy, Henneke. Nick, Roel, Sem. Sean, Eric, Sander. Bank: Luuk, Mitch, Michiel, Remy, Bas.

De wedstrijd voltrok zich in een goed tempo in de eerste helft. Keer kwam 2-0 voor door doelpunten van Sean en Sander. Daarmee was niet het hele verhaal van de eerste helft verteld, ook Margraten kreeg een paar kansen. En wij hadden misschien de 3e moeten maken. Uw verslaggever kreeg een prachtige corner van Sean op het voorhoofd op 8 tot 11 meter van de goal, maar kopte de bal helaas niet tegen de touwen. Ook Eric kreeg nog een mooie kans. Zo waren er wel momenten die na wedstrijden nog even aangehaald werden. Zo ook de 1-2. Dat was op zich een prima uitgespeelde counter van Margraten, die een overtalsituatie perfect uitspeelden. Maar de counter begon bij een corner van ons. Deze kwam voor de voeten van Sander, die de bal niet goed terugspeelde op Roel. Roel kon niet meer bij de bal en zo hielp Sander aan de aanval van Margraten mee. Dat kan gebeuren, de werkelijke fout was dat er niemand opgesteld stond om een bal op 25 meter van het doel te onderscheppen. Een plek waar normaliter bij een corner iemand staat opgesteld. Duur foutje dus.

Na rust speelden we met wat andere krachten, de resources van oa Pierre waren uitgeput. En gelijk na rust kwam Margraten na een goede aanval voor de goal en maakte het (weer) onberispelijk af. 2-2.

Er volgde een gevecht waarbij Margraten wel iets meer speelaandeel had, maar wij ook zeker onze kansen kregen (via bijvoorbeeld Bas). Het ging lang goed, totdat Sean van het veld werd gestuurd voor 10 minuten. Toen merkten we dat we met een man minder alle kanten werden opgestuurd door een goed voetballend Margraten. En in die fase liep het uiteindelijk mis. Een middenvelder slalomde door de verdediging van Keer passeerde Q en tekende voor de 2-3 overwinning.

Jammer, had zeker meer in gezeten en in de 3e helft ging het vooral over momenten en bepaalde slimmigheden. Op zich goed, als we ons daar nog in kunnen verbeteren, dan worden we nog een zeer goed ploegje in de vierde klasse.

Het eerste dan. Jeroen en ik aan de bar donderdag: “Het wordt zondag echt niks met het eerste, 1-4 voor Heugem.” “Nou, Henneke, waarom zo negatief? Ik denk 2-1.” “Waar is dat dan op gebaseerd?” “Ja, dat weet ik niet. Maar ik denk gewoon dat we met 2-1 winnen.”

U begrijpt, de capitano van het eerste kreeg gelijk en het koste uw verslaggever een biertje, maar ook een beetje zijn geloofwaardigheid. Het gekke met voetbal blijft toch dat je ook wel zag dat Heugem een heel vaardig ploegje was dat ook echt te weinig had gekregen in Keer. Maar goed, met voetbal wint de ploeg met meer kwaliteiten niet altijd de wedstrijd.

Na een kwartier flinke druk van Heugem, kreeg Keer een pingel. Levy kreeg een duw en de scheids legde de bal op 11 meter. Jeroen was onberispelijk, 1-0. Daarna volgde een goede fase van Keer. Het beste voetbal dat ik dit jaar gezien heb. En in die fase had Keer eigenlijk zaken moeten doen. Guyan had een mooie kans, Jeroen misschien nog een keertje, Levy, het zat er wel in. Maar het stond 1-0 met rust.
Na rust volgde het moment van de wedstrijd. Guenaut speelde een prima pot tegen de spits van Heugem, maar de goal die deze jongen maakte, dat zie je zelden op het veld van Keer. Hij draaide met de rug naar de goal weg bij Guenaut en stuurde de bal met prachtige curve richting de kruising. Mike kansloos. Prachtige goal. 1-1.

Au! Dacht je even. En nu dan? Nou, dat antwoord werd snel gegeven door Levy. De eerste aanval na de aftrap was direct een doelpunt. Guyan gaf voor (of schoot heel scheef) en Levy tikte binnen. 2-1.

Het was toen zeker nog een half uur spelen. En Keer liep veel te veel achteruit, naar mijn zin. Het was zeker zo, dat Heugem al heel vroeg 1op 1 ging spelen, maar als Keer iets beter met de ruimte in de verdediging van Keer was omgegaan, had het 3-1 of 4-1 kunnen worden. Maar op een gegeven moment durfde niemand meer de middellijn over. Ja, renpaard Jim, die was overal.
​
Goed, scheids floot voor het einde. 3 punten bij de rentree in de 4e klasse. Knap en onverwacht. Ik moet wel zeggen dat ik blij ben dat ‘we’ terug zijn in de vierde klasse, want het niveau van zo’n wedstrijd is een stuk leuker om over te schrijven dan Segietere uit. 

Net komt het bericht binnen dat de eerste onderhandelingen voor een nieuw kabinet zijn stukgelopen. De partijen komen er niet uit op ‘migratie’. Kun je van alles van bij bedenken, waar VVD en CDA de instroom willen beperken en de opvang sober willen houden, zetten D66 en vooral GroenLinks de grenzen het liefst nog verder open dan ze nu al open staan.

De vraag is nu: “Hoe verder? Gaat de CU (ChristenUnie) aanschuiven? Of wordt er een totaal andere meerderheid bekeken. Over links bijvoorbeeld. God verhoede dat laatste. Maar goed, u vraagt mij natuurlijk maar mijn wijze advies: ik denk dat de CU eerst moet aanschuiven om er dan achter te komen dat de CU en de liberalen van D66 en VVD er niet uit gaan komen. En dan komt GroenLinks terug aan tafel met meer leverage. Ze kunnen dan meer eisen, en dat is als u mijn politieke overtuiging kent, voor Nederland niet al te best. Maar ik zet mijn geld nog steeds op een kabinet van VVD, CDA, D66 en GroenLinks.

Ook werd Feyenoord dit weekend kampioen, dat brengt wat te weeg in Rotterdam. Toch geen stad van spotlights en op alle onderwerpen eigenlijk in de schaduw van Amsterdam. Zoals ze in Rotterdam zeggen: “Hier wordt het geld verdiend dat in Amsterdam wordt uitgegeven”. Maar ik vond de huldiging op de Coolsingel wel weer grote klasse. Daar kunnen ze in Amsterdam nog eens een puntje aan zuigen. Huldigingen op P2, triester kan het niet! Nee, ondanks die massa idioten die daar op af komt, zegt Aboutaleb gewoon: “We gaan dat regelen”. Nog iets wat me wel bevalt aan Rotterdam. Het centraal station daar, mooi gebouw, eerder af dan de planning en ook minder kosten dan gepland. De Noord-Zuidlijn in Amsterdam, tsja, de rest kunt u invullen.
​
Maar goed, liefhebbers van voetbal zijn we allemaal. En zeker als je heel wat jaren voetbalt, telt ook de sfeer, de nostalgie, de beleving een grote rol. En als je dan weer op het mooie complex van Lemiers mag spelen, vlakbij de Sixsens, gelegen tussen de heuvels, met vier velden. Geen kunstgras en een oude stal die is omgebouwd tot kleedkamers. Ja, daar gaat het wel weer van kriebelen. Rood Groen LVC was ook de nummer 2 in de competitie, dus een mooie pot lag in de verwachtingen.
En daar kwam de scheids in zijn Roda tenue het veld op. Dat was al het eerste moment dat ik dacht: “Dit wordt nog een apart potje.” Maar goed,  Semmy maakte toen Rood Groen misschien 2 ballen had geraakt een wereldgoal. Daarvoor gaan we naar een stukje verslag van de Rood-Groen reporter:

Tsja, de goede man was waarschijnlijk niet aanwezig bij de goal. Dat gebeurt mij ook wel eens, maar Sem maakte de mooiste goal van het seizoen. De bal kwam van rechts voor van Mitch, Dave kopte de bal terug op Sem. Maar Sem is niet zo groot, dus hij kon er eigenlijk niet bij. Dan maar een omhaal, zo moet het in zijn hoofd ongeveer gegaan zijn. En die ging er hard in! 0-1.

Daarna kwam Rood-Groen opzetten en speelde Keer slordig, veel ballen vlogen uit of een paar meter naast de man. Kansen, open kansen werden verprutst, Ties viel ineens uit. Nee, weinig goeds over te melden.

De 1-1 kwam uit een vrije trap (terecht, de rechtsback van Keer was zijn man 2 seconden kwijt) op de rand van de 16. Die vloog er in. Daarna volgde nog een circusact van Ludo waarna we met 2-1 de kleedkamer ingingen.

Hoe het daar was? Naja, na de wedstrijd moest ik ook wel eerlijk toegeven dat er zo weinig muziek in het elftal zat, dat ik dacht dat we niet meer zouden winnen. Maar goed, Keer beschikt over een uitstekende conditie en ook wel een mentaliteit die er voor zorgt dat 11 man tot het einde blijven gaan.

En dat gebeurde de tweede helft. Max moest 1 zeer knappe redding verrichten. Hij hield a la Casillas met zijn linkervoet de doorgebroken spits van scoren af. Maar voor de rest was het eenrichtingsverkeer en had de uitslag ook 2-16 kunnen zijn, en in ieder geval 2-6 moeten zijn. Goed, je maakt ook niet alle kansen, maar zondag kreeg dat weer een nieuwe dimensie.

Dave loopt 1 op 1 volgens mijn statistieken en is qua doelpunten altijd wel iemand waar je op kan bouwen. Zo ook deze wedstrijd. De 2-2 was van hem. En uiteindelijk kwam de 2-3 van de man die eigenlijk heel Rood-Groen in zijn eentje aan kon zondag: Eric. Was een prachtig doelpunt, met een rush vanaf ongeveer de middellijn kwam hij links van de goal alleen voor de keeper. De bal vloog in de lange hoek langs de keeper. 2-3.

Verder gebeurden er de meest wonderlijke dingen met deze scheids. Was geen hoogvlieger, en dan neem ik al mee dat de goede man voor zijn plezier zondagochtend ons fluit. Maar hij zag van alles niet, en soms zelf dingen die er helemaal niet waren. We zullen maar niets zeggen over Rodafans, want die hebben het al zwaar genoeg.

Hiermee won Keer alle 10 zijn uitwedstrijden in 2016/2017! Waarmee het begin van Keer 1 10 overwinningen op rij in de schaduw komt te staan, maar dat was ook best knap.
​
Keer 1 speelde tegen Daalhof. Daar was ik niet bij. Het werd 1-3 en Keer sloot het seizoen daarmee netjes af. Keer 2 speelt nog 2 potjes thuis. Te beginnen morgen tegen BMR en dan met Pinksteren tegen WDZ. Ongeslagen het seizoen afsluiten zou helemaal speciaal zijn… “Supersean, Supersean, supersupersean. Jalalalalalala…” We rekenen weer op Sean.

Vandaag speelden Keer 1 en Keer 2 om de gladiolen, de kat z’n viool en des keizers baard. Kortom, er was veel te winnen, maar net als op de rommelmarkt: als je er mee thuis komt valt het altijd tegen.

Eerst even terug naar vorige week. Ik had nog niets geschreven over de wedstrijd tegen Hellas van Keer 2. Expres niet, want een echte wedstrijd was het niet. We hadden een keeper van de B, Max, omdat Q geblesseerd is. Keepte zeer verdienstelijk. Verder missen we momenteel bijna een heel elftal aan vaste krachten. Het einde is in zicht en de kleine pijntjes van eerder dit seizoen beginnen op te spelen.

We speelden zeker niet met halve kracht, maar kregen ook niet veel weerstand van Hellas. Die hadden zich na 2 minuten al verzoend met een nederlaag. In rap tempo stond het 3-0, door goals van Dave, Sem en Erik. Het werd toen 3-1 uit een van de weinige goede aanvallen van Hellas. Direct vanuit de aftrap stuurde Dave met buitenkantje rechts Sean weer weg, die koel bleef 1 op 1 met de keeper. 4-1. De 5-1 was een eigen doelpunt en met die stand gingen we rusten.

Na rust vielen nog de 6-1, 7-1 en 8-1. Sem, Erik en Mitch (zijn eerste van het seizoen). Doosje dicht, wel de grootste overwinning van het seizoen, maar de wedstrijd mocht eigenlijk geen naam hebben. Dave was de MVP met 5 assists en 1 goal. En dan heeft hij nog een aantal mensen vrij voor de goal gezet die niet scoorden.

Zondag 7 mei appte Ties mij: “We gaan direct, anders zijn we veel te vroeg in Wijlre.” En zo geschiedde. Terwijl de hele selectie al gearriveerd was, kwamen ‘internationals’ Henneke en Ties later aangesloft. Wederom een wedstrijd om niets, waarbij Henneke ook nog redelijk veel pijn had overgehouden aan de wedstrijd tegen Hellas. Eigenlijk was ie van plan niet te spelen. Maar goed, met 11 fitten, 1 Henneke en 2 B-junioren was de spoeling dun.

Ook Geuldal kon van geen kanten een vuist maken tegen Keer. We hadden er 13 of 14 kunnen maken. Maar met 6 kun je ook nog tevreden zijn. Wie scoorden? Semmy 3 (ja, ik geloof het ook nog steeds niet!), Erik niet (Ja, ik geloof het ook nog steeds niet), Sean 1, Menno 1 en Remy 1 (ja, ik geloof het ook nog steeds niet).

Remy maakte echt een prachtig goaltje. Met zijn lange stelten maakte hij in de zestien een vloeiende actie achter zijn standbeen langs. Directe verdediger gezien. Daarbij bleef hij koel en schoof de bal in de lange hoek. Echt een prima goaltje voor iemand die in de warming up meermaals liet zien dat een pass over 10 meter een probleem voor hem is.

Verder schoot Ties nog even die Semmy het licht uit en haalde Henneke met een flinke spurt nog net de afgemeten voorzet van Menno om die met volle vaart tegen de lat te schieten. Waarna de keeper zei: “Had ik gezien.”. En na de wedstrijd: “Wel sympathiek dat je de bal niet tegen me aanschoot.” Ook vielen er nog twee doelpunten voor Hellas toen Keer iets te ver naar voren liep. 2-6 eindstand.

Dan naar 1. Segietere. Ja het was weer zo ver, mijn lievelingsvijanden. Maar ik heb er na deze wedstrijd eentje bij. Dat was de scheidsrechter van dienst. Ok, Maurice zei na afloop met 0-3 voor, mag je Segietere nooit laten terugkomen. Wij zouden moeten lachen na de wedstrijd niet Segietere. De coach van thuisploeg kon na afloop ook niet helemaal vatten wat er was gebeurd.

En zonder Maurice tegen te spreken, vond ik in dit geval wel dat de scheids er erg op gebrand was om de wedstrijd te ‘beslissen’. Het werd weer spannend door Keer, maar bij 2-3 maakte de goede vriend er een sport van de wedstrijd om hem te laten draaien. Dat zie wel vaker bij scheidsrechters op een lager niveau, zeker als het een spannende wedstrijd is, willen ze een aandeel in het wedstrijdbeeld hebben. Door bijvoorbeeld penalty’s te geven, kaarten of veel te vroeg of te laat af te fluiten.

Jammer, maar goed, laten we maar zeggen dat de sfeer er niet onder leed. Het was gezellig. Bas, Casper en Guyan (pingel) maakten de goals voor Keer.

Volgende week, Daalhof 1 – Keer 1 gaat nergens meer om, maar Jeroen zei mij dat hij nog wel erg gebrand was daar te winnen. Hoe dat komt? Tsja, Daalhof en Keer hebben een verleden. Keer 2 voetbalt ergens richting de Duitse grens tegen Rood-Groen LVC, daar waar ik de mensen echt niet meer versta.
​
En dan beginnen langzaam de festiviteiten na een prachtig seizoen! Winnen van de Quiznight in Gronsveld, Keer 1en 2 kampioen, halve finale van de beker. Veel beter had het niet gekund!
Data ter herinnering:

• 20 mei: Seizoensafsluiting met BBQ en gemengd toernooi (info Jeroen)
• 26 mei (dag na Hemelvaart): Receptie @Griffin: kampioenschap 1 en 2
• 2 tm 5 juni: belangrijk schaaktoernooi in de Geusselt: BPB Limburg Open
• 9 tm 11 juni: Weekend weg Selectie. Bestemming onbekend maar ergens aan de Turkse kust.

Het was een week in Keer! Dinsdag speelde Keer 2 de halve finale van de beker. Daarvoor waren oude krijgers als Ties weer opgelapt. Ties is een beetje als de oude zwaarste tank in de kazerne. Werd alleen nog ingezet toen de Belgen Nederland dreigden binnen te vallen in de 17e eeuw, speelde een cruciale rol, maar daarna zijn er nog alleen gesprekken en roddels rond de tank. “Zou die het nog doen?” “Zullen we hem nog een keer bij een oefening gebruiken?” “Wordt het eigenlijk niet tijd voor een nieuwe?”, “Je kunt er met geluk 5km per uur mee, schat ik.”. Niemand kan eigenlijk precies zeggen hoe het met de tank staat, maar vanwege zijn enorme staat van dienst en de emotionele waarde, blijft ie toch nog staan op een prominente plek. En soms, heel soms komt er nog iemand langs om hem een beetje op te lappen.

Dat was eigenlijk een beetje het decor van deze wedstrijd. Keer liep uit voor deze wedstrijd, het was als de dansende en zingende Israëlieten rond Jericho. Het afgelegen veld was omringd door supporters, die zongen tot het donker werd. De fakkels werden aangestoken, strijdliederen klonken. Hegelsom zou vallen, dat was slechts een kwestie van tijd. In de bijbel staat dat de Israelieten 6 dagen rond Jericho trokken en ik denk dat sommige supporters van Keer ook zo ver waren gegaan als niet profeet Mathijs via Gods stem de Keerder priesters, vazallen, krijgers, vrouwen en kinderen ingaf dat volgens zijn profetie de bus over 10 minuten zou vertrekken.
​
En dan heb ik het nog niet over Twan ‘Hannibal’ Neerlandts die met de zijnen en zijn olifanten over de Alpen trok om de veldslag bij te wonen. Maurice ‘Gandalf the Grey’ Vinken, die helaas zijn machtige witte staf thuis had gelaten. Dat had hem geholpen de dappere Hegelsommers van zich af te houden. De bijna gesneuvelde dappere verkenner Jeroen, die als een spion achter de vuurlinie was geslopen om de reserves in het dorp te checken. Zou Hegelsom nog meer mannen en wapens kunnen leveren? Jeroen heeft wat huizen platgebrand waar minutie en voedsel zou zijn opgeslagen. Hij kwam wat nucleaire raketten met een Koreaanse vlag tegen, die hij samen met iemand van EOD (was naar verluidt niet Rens) op een veilige plek tot ontploffing bracht, er moeten natuurlijk geen ongelukken gebeuren. En hij vond nog een oude karabijn waarvan hij claimt dat die van Osama Bin Laden is. Daarmee gaat hij naar Kunst en Kitsch.

De veldslag die volgde op het expres slecht onderhouden grasveld was het best te vergelijken met de Beleg bij St Petersburg. Als echte Ritter von Reeb stond valkmaarschalk Harrie met zijn generalen Jo en Paul het leger aan te moedigen. Alles was tot in de puntjes besproken en vastgelegd. Het leek aanvankelijk ook voorspoedig te gaan. Erik bracht de eerste slag toe. Maar daarna bleek de Wehrmacht kwetsbaar en werden drie zeer pijnlijke tegenstoten uitgedeeld. In een slotoffensief werd nog door viking Henneke een keiharde kopstoot uitgedeeld, maar de Keerse armada was aan de verliezende hand. En nadat Guyan de laatste fakkel aanstak en nog een keer het strijdlied luid aanhief om voor eens en altijd aan te geven dat Keer verloren heeft maar niet verslagen was, werd de aftocht geblazen. En we komen terug! Met meer, sterker en krachtiger dan ooit.

De vrouwen in Keer hadden veel te doen. Het halve leger lag op half zeven bij terugkomst en barbaren uit Sibbe lagen nog steeds op loer. We hadden in de bloedige strijd met Hegelsom onze beste mensen, de Navy Seals, gespaard. Strateeg Maurice had samen met Ed nog een effectieve missie gepland om Sibbe uit te schakelen. En daarmee de heerschappij in Zuid-Limburg te claimen.

Door het seizoen heen waren er al effectieve operaties uitgevoerd in Gulpen en Vijlen. Maar dit laatste Limburgse dorpje moest er nog aan geloven. Daarvoor had Maurice zijn allerbeste mensen allemaal nodig. Onder leiding van kapitein Jeroen (ja, die spion in Hegelsom) werd een team gesmeed dat Sibbe op alle punten moest aftroeven.

Vertrekpunt is Mike. Goeie gozer, maar ook streetwise. Geeft het team wat extra bravoure want loopt altijd met zijn borst omhoog het strijdveld in.
​
Rens en Guenaut, de sterkste en gemeenste speler, moesten de sterkste en gemeenste barbaar van Sibbe stoppen. Mingel stond als strateeg en verlengstuk in het veld. Zaak was dat hij uit de direct duels bleef en de strijdende mannen bijstuurde. En dan stond Lars, de Asterix van Keer, in de laatste linie. Zo vlug als een haas. 

In de middenlinie, stonden naast Jeroen, de koene jonge Jim en Casper. Fitter dan deze commando’s kan je niet zijn. En niet te beroerd veel werk te verzetten. Voorin de snelle en slinkse Levy en Guyan, die Sibbe het meeste pijn kunnen doen. Ze recht in het hart treffen om het moment dat ze het het minst verwachten.

En dan is er in elk team iemand waarvan je denkt, waarom hebben we die ook alweer in het team? Zelfs bij deze matadoren en na grondige selectie van Maurice staat-ie er gewoon nog tussen: Mathijs. Wapenfeiten van Mathijs: aantal schorsingen vanwege oorlogsmisdaden, diepe wonden bij medekrijgers veroorzaakt. Maar goed, hij brengt geluk, dus dan hou je hem erbij.

De veldslag op het veld in Sibbe was best te vergelijken met de invasie van Polen. Het was wel zo dat de Polen het niet helemaal eens waren met de invasie, maar ze waren gewoon niet bij machte de Duitsers terug te dringen. Sibbe overkwam hetzelfde. Keer was heer en meester, maar trof Sibbe steeds net niet in het hart. Sibbe was die bokser die steeds net voor de knock-out weer opstond en verder vocht. Maar uiteindelijk kon Sibbe zijn eigen noodlot niet kon afwenden. Guenaut (ja, die gemene speler) schoot met scherp vlak voor rust en trof doel. Het had nog een ergere afstraffing kunnen worden als de tweede helft iemand het vizier van Guyan had gepoetst. Nu zag ie niets en kan het hem niet kwalijk worden genomen dat ie net niet raak schoot.

In het tweede bedrijf moesten nog wel wat offers gebracht worden. Jim, Levy en Lars werden afgevoerd en vervangen door verse krachten: Jessy, de allroundkracht, Bas, de jonge slimme vos en Nick, de bijna-veteraan, die na dit seizoen de Navy Seals laat voor wat het is.

Sibbe droop af, zwaaide de witte vlag van overgave. Keer was na dit gevecht eindelijk de Meister. Feest met bier, wijn, toeters, vuurwerk, erehagen, polonaises, ballonnen en een feestje dat in de plaatselijke taverne nog tot de volgende ochtend heeft geduurd.
​
We veroveren nu dus Zuid-Limburg en volgend jaar Maastricht. De Keerse troepen zijn niet te stoppen. Volgend jaar wordt overigens ook Hegelsom vernietigd als het aan uw verslaggever ligt. 

Ja, het verslag is wat later. Ik zal u waarschijnlijk ook wat teleurstellen: het is namelijk met geen pen te beschrijven wat er zaterdag allemaal gebeurde. Er zijn mensen die worden olympisch kampioen, worden uiteindelijk president van de VS, winnen vier keer de AGR of schaffen apartheid af in Zuid-Afrika, maar 99,99% van de mensen, moet het doen met kleinere successen in het leven.

En voor uw reporter, trouwe gezant van het 2e van Keer, was zaterdagavond wel een avond die nooit meer van mijn netvlies gewist gaat worden. En elke beschrijving in woorden doet de avond eigenlijk geweld aan, maar goed, voor de mensen die er niet bij waren moet er toch iets op papier komen.

Het was 17:00, de Girls Cup was net door de eerste dag heen en langzaam liep het sportpark Bakkerbosch vol voor een wedstrijdje tussen Keer 2 en Geertruidse Boys 2. Dat maak je als amateurspeler ook zelden mee, dat er twee rijen supporters rond het veld staan.

Maar goed, vanavond zou Keer 2 na een werkelijk vlekkeloos seizoen ongeslagen kampioen kunnen worden. En dus was men wel benieuwd. De gehele selectie van Keer 2 was opgeroepen, dat is een kleine 21 man. Die konden natuurlijk niet allemaal spelen, maar kampioen wordt je met z’n allen. Voor de wedstrijd stak een speler van het eerste nog vuurwerk af, waarbij hij zelf gewond raakte. Ja, alles was gereed de kampioenswedstrijd.

Na een wat rommelige warming-up begon Keer in de volgende opstelling: Q, Ludo, Pierre, Henneke, Remy. Roel, Dave, Sem. Koen, Drees en Mark. Door de wedstrijd heen vielen Koen, Drees en Remy uit en kwamen Bas, Erik en Luuk erin.

Het begon als een enorme nerveuze slechte wedstrijd van de zijde van Keer. Veel ballen vlogen net de verkeerde kant op, werden voorin niet vastgehouden en er ging weer eens een verdediger onder de bal door. Nee, dat zag er zelfs voor de 5e klasse redelijk beroerd uit. Dat kon ik zelfs in het veld wel bedenken.

In deze periode kwam Geertruidse Boys ook op voorsprong door snelle uitval na balverlies in de opbouw. Dat was helemaal een domper en ik hoorde na de wedstrijd dat veel mensen toen ook dachten dat het misschien niet goed zou komen. Stelletje doemdenkers. De voorzitter ijsbeerde inmiddels over het terrein, in zichzelf mompelend: “Ow ow, hoe moet dat nu met de speech van mij?”. Hij begint ook al trekjes te krijgen van de voorzitter van Swiftboys uit All Stars.

In het veld was het wel wat anders, we hadden wel door dat er even uit een ander vaatje moesten tappen, maar het geloof was er ook wel dat we nog twee doelpunten konden maken. Die vielen nog voor rust en vlak achter elkaar. Eerst was het Dave die op de goede plek stond toen Bas de bal voor de goal bracht. Daarna was het Koen die 1-op-1 met de keeper niet faalde en hem in de korte hoek passeerde.

2-1 in de rust. We waren er nog niet, maar het zag er ook niet meer zo slecht uit. Zeker omdat Geertruidse Boys ook steeds meer te kennen gaf het tempo conditioneel niet te kunnen bijbenen.

De tweede helft was dan ook meer eenrichtingsverkeer. Geertruidse Boys schoot nog wel een aantal keer op doel, maar dat was van 30 meter gemiddeld. En ja, met de beste keeper uit onze klasse op de goal gaan al die ballen er niet in. Het duurde rijkelijk lang voor we de beslissende 3-1 scoorden.

Het was al een aantal keer zeer gevaarlijk met de corners van Roel Eerens voor de goal. Dave, Mark en Henneke stonden steeds net niet goed, maar het was wachten op de keer dat dat wel het geval was. Overigens had Erik voor rust ook geprobeerd een corner te nemen, maar die was zo slecht dat de scheids gelijk voor rust floot.

Maar met nog ongeveer een kwartiertje te spelen, was het zo ver. En het mag gezegd worden: het was uw reporter die het definitieve oordeel over Geertruidse Boys velde. Iets wat hij met veel plezier deed overigens. De corner van Eerens kwam weer voor de goal bij de tweede paal en hoefde op 1 a 2 meter alleen nog maar ingetikt te worden. En daar had Henneke, in tegenstelling tot andere dingen in de wedstrijd, helemaal geen moeite mee.

Daarmee was het uitzicht op een stunt van Geertruidse Boys verkeken en liepen we in het vervolg uit naar 5-1. Roel Eerens kroonde zich tot MVP van deze wedstrijd door eerst de volgende corner af te leveren op het hoofd van Mark. Om vervolgens bij de laatste corner de bal in een keer in de goal te schieten. Met 2 assists en goal, waarschijnlijk wel de beste op het veld.

En toen floot de scheids af! Groot feest op het veld. Boy kwam de Erdinger brengen waarmee gespoten moest worden, maar dat vond ik een beetje zonde van zo’n mooi biertje. Goed, na wat verplichte fotomomentjes was het tijd voor een feestje. Omdat het zaterdagavond was, waren er veel mensen die lang bleven hangen en dus was het uiterst gezellig in de kantine.

Veel mensen gesproken, allemaal met een mening over de wedstrijd uiteraard, maar ook allemaal met de felicitaties voor kampioenen. Het was wel een echt Keerfeestje, want ook al is de muziek van tegenwoordig zo dat je alleen bij jumpstyle en hardstyle uit je dak gaat, bij Keer gaat het dak eraf als unne wals met Maria of Henk is een lollige vent ingezet worden. Dat is helemaal VV Keer. De service van kantinedames (en Jeroen) was fantastisch waardoor we ook nooit lang droog stonden. Zo wordt een feestje in Keer gevierd en dat hoeven ze boven de rivieren waar ze Amstel drinken ook niet te begrijpen.

Het 2e dus 5 wedstrijden voor het einde kampioen. Iets waar het 1e hopelijk inspiratie uit haalt, dan kunnen we nog zo’n feestje vieren. Het 2e heeft nog de beker om voor te gaan, de halve finale is bereikt, maar het zou prachtig zijn als we de finale van de beker ook nog mogen spelen. Daarvoor moet er in Hegelsom (Noord-Limburg in de buurt van Horst) gewonnen worden: we vertrekken 25 april met de bus om 17:00 uit Keer.

9 april is een bijzondere zondag. Eentje waarop Parijs-Roubaix werd gereden, Feyenoord punten in Zwolle verspeelde en Maxie in China over de baan vloog. Het was een echte sportzondag. En met twee overwinning van Keer 1 en 2 erbij was het perfect.

Wij begonnen om 09:00 voor de Aldi. Ietwat aan de vroege kant voor een uitwedstrijd tegen SNC. Een ploegje dat maximaal 20km verderop speelt. Ludo streamde live de race in China, sommigen maakten zich zorgen om Sean, aangezien die de avond laat had afgesloten. Al dan niet in het gezelschap van een vrouw. Zou hij vandaag wel fit zijn? Wie nooit fit is, maar wel de laatste wedstrijden bij ons erbij, is Pierre. Hij was weer de vertrouwde kracht achterin.

En zo hadden we nagenoeg dezelfde selectie als twee weken geleden. Drees was er weer bij, en we hadden ook last van Eric. Die moest bij 1 spelen en mocht (helaas) maar 1 helftje bij ons meedoen. Verder van de partij: Q, Henneke, Remy, Mitch, Mark, Dave, Sem, Eerens, Koen, Menno, Luuk en Ties.
We kwamen veel te vroeg in Slenaken aan. De hekken waren nog niet geopend. En dus ontstond er een file in de enige straat die Slenaken rijk is. Gelukkig had Paul net een nieuwe box aangeschaft en kon Q die eens testen, Eerens stond met zijn modieuze zonnebril naast de auto alsof net zijn vakantiebestemming bereikt had en Dave liet in zijn auto even horen waar hij naar luisterde in de ochtend. Uiteindelijk kwam er oudere vrouw, beetje krom lopend, langs alle auto’s op om het hek te openen.

De warming-up liep voorspoedig en voor de wedstrijd in de kleedkamer herinnerde Hay ons nog even aan het feit dat we inmiddels 12 wedstrijden hadden gewonnen en 1 keer gelijk hadden gespeeld: tegen SNC. Dat moest vandaag even recht gezet worden.

In de eerste helft leek het lange tijd ook die kant op te gaan. De eerste goed uitgespeelde aanval belandde via een geplaatst schot van Dave op de paal en verder raakten we ook nog een keer of 2 de lat. Maar scoren deden we lange tijd niet.

Tot Drees een vrije trap kreeg op 17-18 meter rechts van de goal. Hij raakte de bal perfect en hij vloog over de muur in de rechterkruising. Een verdiende 0-1. SNC kwam er nauwelijks uit en heeft geloof ik ook niet op doel geschoten.

De 0-2 viel nog voor rust door goed doorgaan van Eric in de zestien. Hij schoot de bal laag langs de keeper. Echter, Eric had zichzelf nog beter kunnen belonen door een paar andere aanvallen ook succesvol af te ronden of de bal af te leggen.

Maar goed, 0-2 in de rust. Dat klinkt, zeker voor een uitwedstrijd, goed in de oren. Er moeten dan nog wel 45 minuten gevoetbald worden. En Hay zou gezegd kunnen hebben: “Als jullie dat gedaan hadden, was er niets aan de hand geweest.” Maar de tweede helft liep iets anders.

Veel foutieve passes in het eerste kwartier, zorgden voor onrust achterin en het was wachten op een goal voor SNC. De eerste drie pogingen werden nog onschadelijk gemaakt door Q, die weer uitstekend stond te keepen. Maar de vierde keer dat er iemand op doel schoot was em te veel.

Nu, dat doelpunt verdient eigenlijk geen beschrijving, ware het niet dat ie gemaakt werd door Ties. Ties, in Ingber wist hij het goede doel nog te vinden, vond met zijn linkerbeen de lange hoek. Zeer ongelukkig natuurlijk, en voor zo’n bescheiden iemand als Ties een ramp. Je gunt dat misschien een enorme blaaskaak met veel meninkjes over iedereen en alles. Of zo’n Amsterdams arrogant Ajaciedje dat denkt het voetbal te hebben uitgevonden, maar als het dan een zeer bescheiden loyale jongen overkomt, dan doet dat ook wat met de verslaggever. Ties, sterkte! Volgende keer beter.

In het vervolg vervaagde het idee dat er een voetbalwedstrijd aan de gang was steeds meer. Het werd lange halen, overtredingen, klutsballen, dat soort voetbal. En toen de scheids voor het einde blies, was ik wel opgelucht. 1-2 en drie keer gescoord. BMR bleek te hebben gedaan was ze het hele seizoen al doen, punten morsen. En dus is de wedstrijd tegen Segietere op Paaszaterdag de kampioenswedstrijd. Het begint om 18:00 en u bent uitgenodigd.

Van het eerste heb ik niets gezien, ik vind Parijs-Roubaix net iets belangrijker. Maar Keer 1 deed goede zaken door te winnen in Gulpen 1-2. Daardoor 4 wedstrijden voor het einde 7 punten voor. Dat ziet er ook niet slecht uit. Volgende wedstrijd is 23 april tegen Mechelen thuis.

Nu 28 maart 2017 zijn we eindelijk van Danny Blind af. Dat mocht ook wel eens, hoewel ik altijd vind dat bondscoach niet het moeilijkste beroep op aarde is. Je moet gewoon de beste mensen selecteren, daar het voetbal een beetje voor volgen en 1x in de 3 maanden met de groep het gezellig maken.

En als ik naar Danny Blind kijk, dan zie ik geen gezellige man, dat is zijn eerste probleem. Het tweede probleem dat ie heeft, is zijn geloofwaardigheid als coach. De man heeft een jaartje Ajax er op zitten en verder eigenlijk geen ervaring in het vak. Om serieus genomen te worden door voetballers als Robben en Sneijder die alles gewonnen hebben in hun carriere, heb je wat meer nodig op je CV. Kortom, dat ontslag tekende zich de afgelopen maanden al een beetje af.

Keer heeft ook wat strubbelingen qua coaches. Het zijn allebei echt gezellige mannen, maar zowel Maurice als Hay hebben eerst te kennen gegeven te stoppen, maar zijn uiteindelijk toch nog een jaartje doorgegaan. Dat kan in Keer, en ondanks dat ontstane verwarring, was iedereen daar wel blij mee. Het gaat Keer immers voor de wind.

10:15 kneiterharde muziek uit de kleedkamer in Ingber. Ja, Keer 2 was gearriveerd en dat moesten ze in Ingber weten. Ingber is niet veel, maar houdt wel een voetbalclub met twee teams op de been en dat heeft een bepaalde aantrekkingskracht. Het gaat niet om de resultaten, of om de ‘focus’. Het gaat puur om de gezelligheid van een aantal mannen onderling, die daar elke zondag samenkomen. Ze hebben ook geen vrouwenteams. Het is daar nog echt het oude, vertrouwde voetbalsfeertje. 

Het veld is niet helemaal recht en vlak. Daar is goed voetbal niet mogelijk, en dat moet je ook niet verwachten van de spelers van Ingber. Met veel inzet, strijd en lange ballen hopen ze het menig club uit de grotere Limburgse dorpen lastig te maken. En dat lukt deze competitie aardig.

Wij hadden weer een zeer behoorlijke selectie: Q, Pierre, Ties, Ludo, Remy, Luuk, Henneke, Eerens, Sem, Mark, Sean, Menno, Dave, Koen en Mitch. En dat paste al nauwelijks in de kleedkamer. Neem daarbij dat succes altijd mensen aantrekt en je zag dat de kleedkamer bommetjevol zat. Ook was er weer veel publiek op de wedstrijd afgekomen. Zelfs een afvaardiging van het eerste.

Wat hebben de supporters gezien? Mwa, een lauwe wedstrijd denk ik. Het was al snel duidelijk dat Ingber niet meekon met Keer. En dat we op een goede dag hier wel eens een score in de dubbele cijfers konden neerzetten. Maar het liep de eerste helft bij tijd en wijle stroef.

Dat had ook met het veld te maken, we speelden bergop. En het feit dat Ingber nog veel energie in de eerste helft stak. Het werd wel met rust 0-3. Wedstrijd gespeeld. De 0-1 was van Dave, die in de spits speelde. Hoe dat precies ging valt niet helemaal goed te beschrijven, maar een lange bal werd in de zestien meter niet verwerkt door de verdediging en viel voor de voeten van Dave.

De 0-2 was een waanzinnig mooi doelpunt! Daar had je echt bij moeten zijn! Ties zette zich de hele wedstrijd al schrap om een goaltje te maken. De inmiddels 40-jarige verdediger vertelt mij vaker dat ie graag wat voor de verdediging wil spelen om vanuit daar meer invloed te hebben op het spel. Dat pakte in deze wedstrijd ook wel goed uit. En na een aanval over een aantal schijven kwam Ties in de zestien precies goed uit met zijn 7-mijlslaarzen, hij schoot met zijn linkerbeen de bal keurig achter de keeper.

Daarna viel heel snel de 0-3 door Dave die wederom profiteerde van niet al te best verdedigen aan de kant van Ingber. Dit keer moest ie zelf nog wel even aan de bak. Hij moet de bal nog achter de keeper krijgen. Maar dat lukte door een zeer overtuigend schot in de lange hoek.

Na rust was het snel Koen die de 0-4 aantekende door een schot van net buiten de zestien. De 0-5 was van Dave die een corner goed inkopte. Maar ook daar: hij stond helemaal vrij, de verdediging lette daar ook niet optimaal op.

Het werd vlak voor het einde 1-5 door de goede spits van Ingber. Deze keer was ie Remy en Pierre te slim af en maakte hij het koelbloedig af.

Wederom een duidelijke zege en zeker bij uitwedstrijd is dat eigenlijk het enige wat telt. Nog 7 wedstrijden te gaan en een gat (op verliespunten) van 14 punten met de eerste achtervolger.

Keer 1 heb ik niet gezien, doordat ik moest werken, maar het werd netjes 1-3 in Noorbeek. Daarmee houdt Keer 1 een gat van 5 punten op Daalhof.
​
Volgende week speelt 2 niet, 1 wel, tegen Bemelen thuis. Met een beetje mooi weer, kan ik dat aanraden! Een derby in Keer.