Sowieso is er veel meer te schrijven over de wedstrijd van het eerste. Dat zal iedereen die beide wedstrijden heeft gezien beamen. Maar we beginnen maar weer eens met het 2e dat het in de ochtend moest opnemen tegen Gulpen.

Dat is op papier een van de mindere ploegen in de vierde klasse. Het zou dan ook een wedstrijd met perspectief voor ons moeten zijn. Daar we veel mensen misten: Koen, Erik, Bas, Max, Mitch M, Jordy, Sander, en dan mis ik er waarschijnlijk nog een paar, was er wel enige zorg of we genoeg mensen bij elkaar zouden hebben.

Nou, de scheids vond zelf dat de wissels in de dugout een hesje aan moesten, zo verwarrend waren de vele wissels die we hadden. Met hulp van Sverre en Nick van de A hadden we 15 man. Kwalitatief en kwantitatief genoeg om de wedstrijd te winnen. Dat leek aanvankelijk ook zo te gaan aflopen.

Ondanks dat Keer verre van geweldig voor de dag kwam, speelde Gulpen zo passief dat er vanzelf, zonder goed voetbal, kansen ontstonden voor ons. Sem maakte de 0-1 en Mitch H de 0-2, na een weergaloze solo door de verdediging van Henneke.

Met 0-2 werd de rust gehaald, en na 90 minuten stond het 2-2, dus er ging het nodige mis de tweede helft. Vooral de onnauwkeurigheid in de passing, de passiviteit van sommige spelers en ook het ontbreken van vechtlust waren de redenen dan Gulpen eigenlijk vrij gemakkelijk terugkwam in de wedstrijd.

Twee keer vanuit balverlies in de omschakeling werd Keer verrast, en maakte de aanvoerder van Gulpen gretig gebruik van de geboden kans. Wel een domper, na twee redelijk goede wedstrijden tegen Margraten en SCM was het nu ondermaats. Gelukkig kunnen we dinsdag ons al revancheren tegen SVME.

Dan het eerste. Halverwege de berg naar Berg woont dus een Costongs. Geen idee of het familie was, maar het deed me wel herinneren aan de geweldige duels tussen Davy Derrez en Mathijs Costongs uit het verleden. Daar zat altijd alles in, en ging er vaak hard aan toe. Hij zou vandaag niet mee doen, was mijn overtuiging, want was gestopt.

Bleek bij aankomst in Berg dat Berg een hoop oude gedienden weer had opgetrommeld en met de ploeg van twee jaar terug speelde. Daar zitten een aantal lomperiken in en een paar heel goede voetballers. Voeg daarbij het venijn dat Berg altijd in wedstrijden met Keer legt en je hebt een gevaarlijke tegenstander.

Keer loopt een beetje op zijn tenen, heeft veel lichte blessures en zit in de zorgen om degradatie. De grens tussen net niet nacompetitie en net wel nacompetitie kan wel eens op 1 punt hangen. Of nog erger, op doelsaldo bepaald worden. Berg staat nog wel onder Keer, maar het gat in niet meer dan 2 punten (met een iets beter doelsaldo voor Berg). Dus winnen was eigenlijk wel gevraagd, maar in ieder geval niet verliezen.

Na de wedstrijd konden Bas en ik met een Juupke in de hand heerlijk in de bakkes van de aanvoerder van Berg kijken. Die baalde als een stekker en had het gezicht van een oorwurm. Terwijl in de kleedkamer daarnaast high fives werden uitgedeeld. Had Keer dan gewonnen? Nee, maar Berg had wel verloren. Dat vat de wedstrijd het beste samen denk ik.

De eerste helft werd Keer op een kopbal van Guenaut volledig weggespeeld. Lars Stulens werd een aantal het bos in gestuurd door de handige 16 van Berg. En elke corner/vrije trap was alarmfase 1 met de kopsterke spelers van Berg. Het had makkelijk 3-0 kunnen zijn met rust, maar het stond 1-0. Ik kon de doemdenkende voorzitter dus gerust stellen aangezien Keer altijd conditioneel in een tweede helft beter voor de dag komt.

Al vroeg in de tweede helft maakte Guyan de 1-1. Dat was lekker. Helaas kreeg Berg vlak daarna een pingel. Nick maakte (volgens ooggetuige Guenaut) een duidelijke overtreding en dus een terechte penalty. 2-1 voor Berg.

Toen begon de ellende pas echt. De scheids had het allemaal niet meer onder controle. Had in mijn ogen, zowel de aanslag op Jessy als de trap van Lorenzo met rood moeten bestraffen. Maar die spelers mochten blijven staan. Onze keeper niet toen ie na klunzig verdedigen van Mathijs niets anders zag dan de doorgebroken speler neer te leggen. Q de goal in. Met 10 man, was het toen bijna niet meer mogelijk iets weg te halen uit Berg zou je denken.

Maar Keer kreeg de tweede helft een partij kansen! Guyan had al kunnen scoren, Lorenzo raakte bij zijn eerste balcontact de lat. Bas had twee goals moeten maken. Uiteindelijk was het het slim doorkoppen van Jeroen, die Lorenzo bij de tweede paal in stelling bracht. 2-2. Guyan ging achterin alles wegmaaien, in de hoop in ieder geval 2-2 over de streep te trekken.

Dat ging tot 4 minuten voor tijd goed. Maar het aandringende Berg maakte toen een goal 3-2. Wedstrijd gedaan zou je denken. Keer speelde va banque, Guyan (sowieso Man of the Match), ging weer naar voren. Berg miste ongeveer 4 keer oog in oog met Q, maar er zat nog steeds dat ene moment in. Met de trage achterhoede van Berg was het niet onmogelijk dat er nog een kans kwam. En die kwam. Guyan sprintte zijn directe tegenstander met bal er uit. Sneed voor hem langs en bleef tot mijn verbazing ijzig kalm, omspeelde de keeper, liet nog een verdediger voor bij gaan en schoot de bal met links in het lege doel. 3-3. Wat een wedstrijd!

Stulens die na de wedstrijd nog niet helemaal besefte wat er allemaal gebeurd was, zei: “Al met al wel een verdiende uitslag”. Dat denk ik ook wel. Eerste helft was Berg beter, tweede helft was qua kansen Keer beter. En uiteindelijk baal je dan ook natuurlijk dat het net niet de kant van Keer uitvalt, maar goed, met 3-3 moet je doen.
​
Nog vier wedstrijden te gaan, Berg, Keer, Daalhof en DBSV staan binnen 3 punten van elkaar. Ik durf er niets op in te zetten. U wel?

Na een week waar iedereen in opperbeste stemming was door het puike weer, was het tijd voor de clash tegen SCM. U moet weten, dat als er 1 club is die het slechtste is mij naar boven haalt dan is het SCM. Daar is alles geoorloofd, heeft de duivel God al jaren geleden weggejaagd.

Als je daar de van buizen in elkaar gelaste boog doorkomt naar het complex, wordt een soort woede zich van mij meester. Al het onrecht wat ons hier in het verleden is aangedaan speelt dan op. Daar moet voor eens en altijd iets recht gezet worden.

Ik kan me ook niet herinneren dat we daar ooit gewonnen hebben. En dat moest toch een keer gebeuren, dacht ik zo. Op het terras hadden we bijna al de eerste ruzie te pakken. Ik durfde SCM een club van gajes te noemen. Iets dat nog een lichte beschrijving is van de club die bestaat uit rampdebielen, cokesnuivers en doorgedraaide idioten die samen nog een 833 jaar gevangenisstraf hebben openstaan. Een vrouw draaide zich geïrriteerd om: “Gajes? Dit is een volksclub!” “Ja, gajes dus.” zei ik. Ik had toen al het idee dat het niet helemaal lekker viel bij die mevrouw. Ik wou haar toch nog een beetje tegemoet komen en zei: “Laten we het zo zeggen: de belastingdienst is hier niet welkom.” Toen liep ze maar weg.

Maar goed, je gelijk moet je op het veld halen. En dat waren we ook zeker van plan. We hadden een paar afmeldingen: Mark, Jordy en Mitch Meeuwsen. Dan zijn er nog een paar mannen geblesseerd: Bas en Max. Je houdt dan over Q, Ludo, Remy, Mingel, Henneke. Niels, Eerens, Sander. Michiel, Drees, Erik. Bank: Mitch, Luuk, Sem en Koen.

We begonnen de wedstrijd niet al te best. Al vrij snel werd het 1-0 voor SCM. De bal werd uit een voorzet ingeschoten door de benen van Henneke. Het was geen heel hard schot en ik had het gevoel dat ie houdbaar was voor een keeper van het kaliber Q, maar die had em niet.

Daarna merkte je al snel dat de gemiddelde leeftijd van het team waar we pakweg 10 jaar geleden ook tegenspeelden ver boven de 40 lag en dat de mannen het gewoon niet konden belopen. Met ons loopvermogen zou het makkelijk moeten lukken om terug te komen in de wedstrijd. Dat liet toch nog een hele tijd op zich wachten aangezien we de mooiste kansen verprutsten.

Uiteindelijk was het good old Drees die een streep uit zijn linkerbeen perste en daarmee de 1-1 op het bord zette. Niet veel later liet Erik de hele verdediging van SCM zijn hielen zien en schoof de bal onder de keeper door 1-2.

Ik moet dan toch nog voor rust 1 moment er uit halen. Michiel, die zijn tegenstander ook keer op keer te snel af was, gaf de bal prima voor en op 2/3 meter van de goal hoefde Erik de bal alleen nog de goal in te lopen. Maar hij schoof em a la Rosheuvel naast. Mingel was zich in die tijd aan het opvreten over alle gemiste kansen, dat was ook een lijstje aan het worden waar je niet om heen kon.

Zoals gezegd, we hebben er vaker gespeeld en het nooit makkelijk gehad. Dus ik was eigenlijk maar met een ding bezig en dat was die wedstrijd winnen. Hoe, en wie er de schuld was dat er niet 10 in het mandje lagen, boeide even niet zo veel.

Sander, Ludo, Remy en Erik wisselden in de rust. Na rust kwamen er ook wat nieuwe mannen in bij SCM en het leek er zowaar 5 minuten op dat we het nog moeilijk gingen krijgen.

Daarna stak Sem op een pass van de uitstekend spelende Niels dwars door de verdediging. In de zestien werd ie gehinderd door zowel een speler als later ook de keeper. Penalty! Koen nam de pingel en 1-3.

Daarna was het verzet gebroken. Speelde SCM op een vrij riskante manier op buitenspel, en daar maakten we 2 keer gebruiken via Niels. Man of Match. Mingel liep inmiddels bijna rood aan, want we hadden met iets meer overleg ook nog wel 8 kunnen maken.

Met 1-5 in de 70ste minuut werd besloten niet verder te spelen. Er hing een kleine onweersbui in de lucht, waardoor we even naar binnen zouden moeten en dan het restant nog zouden moeten uitspelen. In goed overleg tussen de aanvoerders en de scheids was het mooi geweest. We wonnen voor het eerst daar, en dat voelde prima!

Veel tijd na afloop was er niet, ik had donderdag met Stulens gesproken, en beloofd de wedstrijd van 1 te gaan bekijken. Die speelden in Eijsden tegen SVME. Een club met een fanatieke, wat nare aanhang. Maar een complexje waar je je vingers bij aflikt. Hadden we dat bij Keer gehad dan hadden we geen kunstgras nodig gehad.

Keer speelde de eerste helft degelijk en gaf niet bijzonder veel weg. Hoewel je wel zag dat er bij SVME een paar echt goede voetballers tussen liepen die zo ineens de wedstrijd konden beslissen.

In de eerste helft werd na een vrij fel duel met Guyan en zijn tegenstander ineens de wedstrijd gestaakt door de scheids. Hij was, bleek later, de kritiek op zijn beslissingen zat. Mijn inziens kun je daar ook tegen optreden in plaats van weglopen. Maar goed, na een kort overleg met aanvoerders, ‘iemand van SVME en de onvermijdelijke voorzitter kon de wedstrijd voort.

Helaas haalde Keer de rust niet met 0-0. Nick ging in de fout tegen zijn behendige tegenstander. 1-0.
Na rust zag Keer er aanvankelijk goed uit. Er zat nog geloof in de ploeg en uit het niets werd het ook 1-1. De bal kwam bij Lorenzo, ik denk nog zeker 35 meter van de goal, alleen de keeper stond niet in de goal. Die dacht in de goal te staan, maar die stond er een paar meter naast. Lorenzo zag dit en schoot simpel raak. 1-1.

Uit de aftrap na de 1-1 scoorde SVME de 2-1. Dat mag eigenlijk nooit gebeuren. Je zag ook duidelijk dat daardoor de moraal in het team een enorme opdonder kreeg. In de rest van de wedstrijd deed Keer ook niet meer echt mee. Het werd 5-1, waar er eerder meer goals voor SVME hadden kunnen vallen dan minder.

Nu is SVME ook geen club waar Keer de punten moet pakken, maar met nog 5 wedstrijden te gaan en een Daalhof dat aan een remonte bezig is, is het noodzaak dat volgende week tegen Berg wel te doen. 

Bijna, bijna hadden we in Margraten gedaan wat Liverpool ooit in de Champions League finale flikte. 3-0 achter met rust. Na 90 minuten 3-3. Wij bleven steken op 3-2, waar iedereen zei: “Had het nog 5 minuten langer geduurd dan hadden we er nog eentje gemaakt.” Erik (die er al twee gemaakt had) kreeg de laatste bal lekker op de volley, maar kon er net niet genoeg richting aan geven.

Hoe het kan dat wij weer voetballen? Ja, u heeft mijn verslagen gemist. En dat kwam vooral omdat het tweede niet voetbalde. Het eerste ook niet, tenminste dat haalde tot deze zondag niet al te veel punten. Dus veel om over te schrijven was er niet. Velden, tegenstanders, bestuurders, de gemeente, waar lag het allemaal niet aan? Trainen, dat konden we gelukkig wel. Maar daar krijg je ook een slappe van, als je dat maar steeds zonder wedstrijd in het vooruitzicht doet.

Nu, zondagochtend, we mochten weer. We waren ook bijna allemaal fit (Bas heeft problemen met zijn … geen idee, maar hij heeft problemen. Jordy was er niet.). De mannen die er verder niet waren, waren afgestaan aan het eerste. Sem en Luuk waren met 1 mee. Dus dan hou je over: Q, Ludo, Mingel, Henneke, Remy. Roel, Mitch, Niels. Koen, Mark en Drees. Dan nog op de bank: Erik, Sander, Meeuwsen en Michiel.

Met 15 man toch weer een ruime selectie. Dat komt sowieso wel goed uit, want in het vervolg van de competitie, moeten we nog veel wedstijden spelen (ook midweeks).

Hoe begonnen we? Dramatisch. Moet gezegd worden dat voetballend Margraten verder is dan Keer, maar we kregen zeker de eerste 20 minuten de bal nog geen drie keer naar een medespeler. Vooral Mitch en Mark waren kampioen misverstanden, maar er waren er meer die geen goede pass gegeven hebben.

De eerste goal was daar ook wel exemplarisch voor. Een vrije trap voor ons. Mingel achter de bal. Bal moest de zestien in. Mingel zag Drees staan, speelde die in, in de overtuiging de bal terug te krijgen. Drees liep wat veel met de bal verloor die, verdediging kwam 1 op 1 te staan. Uiteindelijk overtreding in de zestien, penalty. 1-0.

Maar zoals gezegd, dat had ook op een ander moment kunnen gebeuren. Er ging zo veel mis. De 2-0 was een vrije trap rand 16, die over de muur tegen de lat ging. Kwam terug het veld in, en de rebound werd in geschoten. 2-0. De 3-0 was duur balverlies op het middenveld en weer waren we overal te laat.

Zo dat was in het kort de eerste helft. Hay had in de rust eigenlijk maar 1 boodschap: “Gaank voetballen!” Ik liep samen met Remy de kleedkamer uit en hij vertelde mij dat hij vond dat ie best aardig stond te ballen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nooit zo op de backs let, dus ook niet zo door heb of ze een goede wedstrijd spelen of niet. Maar ik was wel blij dat ie niet in de rust had gezegd dat ie ondanks de 3-0 achterstand vond dat ie prima bezig was.

De eerste actie van de tweede helft, via de ingevallen Meeuwsen en Michiel was direct gevaarlijk. We begonnen dus totaal anders aan helft 2. En dat zette zich door. We hadden meer controle, speelden de bal bij tijden goed rond. En, het moet gezegd worden, Remy was fantastisch. Sowieso wint ie 90% van zijn duels. Daar kunnen we op rekenen, maar ook in het meevoetballen was ie bijna foutloos, stuurde Sander een aantal keer weg en elke keer werd dat weer gevaarlijk.

De eerste goal kwam van rechts waar Michiel goed doorzette en de rappe Erik in de zestien de bal oppikte en in de korte hoek schoot, de tweede kwam op voorzet Meeuwsen, die wat gelukkig bij Erik uitkwam. Hij stond bij de tweede paal en  kopte simpel raak.

Daarna speelden we al snel va banque. Alles proberen nog een goal te forceren. En we waren via schoten van Meeuwsen en Niels dichtbij, maar hij viel steeds net niet. Ook de laatste ‘kans’ van Erik ging er net niet in. En daarmee bleef het wonder uit.

Man of Match was Remy, zonder enige concurrentie, verreweg de beste linksback. We konden hem helaas niet in de app kiezen als MoM maar hij krijgt zo hopelijk nog de eer die hem toekomt. We weten allemaal dat hij dat erg op prijs stelt.

Het eerste won een zeer belangrijk potje in en tegen Neerbeek. Dat moest ook wel. De kelder was aan het vollopen, en de onderste ploegen naderden Keer. Nu, na deze overwinning, is er een klein gat van 6 punten met de laatste ploegen. Met nog 6 wedstrijden te gaan, nog niets beslist, maar 6 punten kun je beter voor dan achter staan.
​
Volgende week hoop ik ook weer verslag te kunnen doen (live) van het eerste. Het tweede speelt een potje tegen SCM. Eentje waar uw verslaggever al een tijdje naar uit kijkt.