Verder is de situatie in Catalonië eentje die mijn interesse wekt. De Catalanen proberen op een illegale manier onafhankelijkheid af te dwingen. Iets wat ze zeker op de korte termijn een hoop geld gaat kosten. Dus waarom dan? Je zag da er nog veel woede richting Madrid zat vanuit de tijd van Franco. Die bepaalde toen wat er gebeurde. En alleen het feit dat de oude vandagen van Catalonië zelf mochten zeggen wat ze er van vonden, leidde tot grote emotie. Dat zat heel diep. Of het op te lossen is? Ja, maar dat zal ook niet van een leien dakje gaan.
Was het toen al weer zondagochtend? Ja! En Keer 2 mocht weer voetballen. Na drie weken rust was het weer eens zo ver. De trainingen daalden tot een bedenkelijk niveau, de spirit was er een beetje uit. We speelden onze laatste wedstrijd 8 oktober tegen Geusselt Sport. Vandaag wachtte Eijsden. Een tegenstander van een ander kaliber.
We kwamen op met: Q, Mitch, Jordy, Henneke, Nick. Mark, Sem, Roel. Lorenzo, Koen, Eric. Remy, Ludo, Luuk, Bas en Sean. Een redelijk grote groep weer. We hadden Mark weer terug na blessureleed en verder Lorenzo en Nick van 1 gekregen.
Hoe verliep de wedstrijd? De eerste helft was heel matig. De inzet was er niet, er was te weinig beleving. In de passing ging van alles mis en ook in de communicatie was er ruis op de lijn. Was niet goed, en dat we met 0-1 gingen rusten was dan ook wel een eerlijk resultaat.
Tweede helft was een stuk beter. Er werd met veel meer bevlogenheid gespeeld, er ging wel eens wat mis, maar dat werd dan ook weer opgelost. In de tweede helft hadden we eigenlijk een doelpuntje moeten maken. Maar de kansen en kansjes waren niet besteed aan de spitsen van dienst: Lorenzo, Bas en Koen. Een vrije trap van Luuk kwam gevaarlijk over de muur zeilen, maar werd goed uit de goal gehouden door de keeper van Eijsden. Eijsden kreeg zelf ook nog een grote kans op de 0-2. De bal vloog via de onderkant van de lat weer terug het veld in.
Zoals gezegd, geen goals, geen punten. Dat was een beetje het verhaal. Maurice sprak ik na afloop en die was niet echt te spreken over het niveau. Dat verbaast me op zich niet zo veel. Maurice zei voor hij mij feliciteerde met het kampioenschap van vorig jaar: “Henneke, wat speelde jij een slechte wedstrijd!” Om mij vervolgens de hand te reiken. Het is een kritische kijk op het voetbal, maar vaak wel onderbouwd. En ik moet eerlijk zijn, de eerste helft haalde het rapportcijfer 4 net aan denk ik. Dus er was wel aanleiding tot enige kritiek. Moet je ook tegen kunnen en van proberen te leren.
Dan weer naar mijn favoriete hobby. Dit seizoen nog geen enkele wedstrijd gemist. Keer 1. Vorige week speelden ze een tweede helft in Heugem tegen DBSV waar de honden geen brood van lusten. Als je zo voetbalt, verlies je nog van Helpman 6. Een, daardoor, terechte nederlaag, die een ook niet al te sterk DBSV heeft te danken aan een geweldenaar in de spits. Die liet wel even zien wat voetballen was.
Van Haslou wist ik niets. Ik ging even bij Jeroen informeren. Hij wist mij te vertellen dat hij Haslou voor het seizoen tipte voor de bovenste plaatsen (samen met SVME). Dus dan krijg je al een beetje een naar gevoel in de buik.
Gelukkig, kijkend naar de stand kon je nog een beetje hoop halen uit het feit dat Haslou 6 punten had en op schootsafstand van Keer (4 punten) stond. Na een kwartier was de hoop op een gelijkwaardige wedstrijd helaas al weg.
Keer speelde Haslou in de kaart. Door op het middenveld veel balverlies te leiden. En soms zelfs spelers van Haslou pardoes in te spelen. Nee, de slag op het middenveld ging heel duidelijk verloren. “Hee, kom eens op jongens. Het had al 0-2 kunnen staan!” schreeuwde Mathijs over het veld, nadat ie weer even aan de noodrem had moeten trekken.
Het geluk was echter aan de zijde van Keer: er viel geen doelpunt voor Haslou in deze periode. En dan kun je ondanks dat je de mindere bent eens gaan denken. Als zij hem er niet in krijgen… Oude voetbalwet. Maar de hoogtepunten voor rust waren op 3 vingers te tellen. Guyan die een goede actie in de zestien net niet tot doelpunt kon promoveren. Een vrije kopkans voor Guenaut en Milou, keepster van de Dames 1, die een bal uit de lucht plukte even op haar dijbeen liet stuiteren en terug speelde naar de verbaasde spelers van Haslou en Keer.
Het werd toch 0-1 na 30 minuten door een goede aanval van Haslou. Maar ook met 0-1 in de tweede helft heb je nog hoop. Dat is ook een beetje tegen beter weten in, want ook de tweede helft stonden de rode mannen uit Elsloo geregeld voor Mike. Maar vaak was nonchalance de oorzaak dat de wedstrijd spannend bleef. En in de 65e minuut kreeg Jeroen de kans die een punt voor Keer of misschien wel drie had kunnen bezorgen. Maar hij schoot met het rechtervoetje voor langs.
Verder kwam Keer nog wel eens op zetten met corners en vrije trappen was het ook wel gevaarlijk. Het ontbrak iets aan lengte in de ploeg van Haslou, maar Bas en uw verslaggever genoten ook wel van het centrale verdedigingsduo van de bezoekers. Die speelden vrijwel foutloos. En dat tegen een spits die twee koppen groter is.
Al met al een verdiende nederlaag. Daar valt niet veel op af te dingen, maar ik vermoed dat we nog wel wat wedstrijdjes met het eerste dezelfde druk gaan voelen. En dat we het geluk nodig zullen hebben, vanuit de underdogrol punten sprokkelen! Volgende week wacht Daalhof. Een echte 6 punten wedstrijd. Mag niet verloren gaan! Maar welke wedstrijd mag je wel verliezen? Als het aan Maurice ligt (of aan uw verslaggever) geen een waar Keer 1 of 2 aan meedoet!