Het 2e voetbalde niet, er was een ploeg die zich voor aanvang van het seizoen terugtrok en daarmee ons van 2 wedstrijden beroofde. Jammer, maar we konden een mooi uurtje trainen. Het was een prachtige zondag, beetje zonnig, beetje wind, maar geen regen. Prima voetbalweer.
Ik pakte dus als vertrouwd de fiets naar Bunde om naar de mannen van 1 te kijken. Bunde, een dorp dat niet bij Maastricht hoort, ook niet bij de treurnis van Parkstad hoort. En eigenlijk ook niet op Beek, Stein en alle ellende rond DSM lijkt. Het is een dorp met wel iets van een chique karakter. Dichtbij de grote stad Maastricht, groot genoeg voor een supermarkt en natuurlijk het Bunderbos. U zult zeggen: het Bunderbos? Wat is daar nu te vinden? Voor wie vroeger met Winnie The Pooh is opgegroeid, snapt waar ik naar op zoek ben gegaan.
Bunde heeft een aardig complex, 2 velden, helaas wel kunstgras, maar het ligt er beschut en omringd door andere sportverenigingen. Het heeft daardoor wel een gezellige sfeer. Er was zelfs voor de bezoekers een blaadje gedrukt met een terugblikt op vorige week en welkom aan de gasten. Het 1e wordt getraind door Anton Vriesde, een oude bekende van Scharn, een echt voetbaldier, die voor aanvallend en vooral verzorgd voetbal staat.
Bij de warming up zag ik gelijk al een verschil in het kleine positiespelletje dat werd gedaan. Het werd door zowel Bunde als Keer eigenlijk vrij goed uitgevoerd. Alleen het tempo en de intentie lag aan de kant van Bunde een 3 niveaus hoger.
Dat was in de wedstrijd ook zichtbaar. In de eerste 35 minuten was Keer toeschouwer. Bunde speelde zeer goed en verzorgd. Met een prima as, backs die op de juiste momenten de diepte zochten en een flink baltempo. Keer speelde eigenlijk helemaal niet mee, er gingen veel duels verloren en passes kwamen niet aan. Er zaten een aantal spelers van Keer ook niet in de wedstrijd. Met als gevolg dat ze 80% balverlies leden. Kun je zeggen: wat boeit dat? Als ze een doelpunt maken, maakt het niet uit dat 8 van 10 de ballen verloren gingen. Maar ik kan u zeggen, het kijkt wel prettiger als spelers elkaar weten te vinden.
Bunde was voorin alleen niet zo ijzersterk als op de andere posities. Daar miste een stukje, anders had het met rust 3-0 gestaan. Nu, mede door tactische ingreep van Maurice werd de rust met 0-0 gehaald. Iets waar de laatste man van Keer al sinds minuut 25 mee bezig was: “Jongens, laten we met 0-0 de rust proberen te laten” klonk het meermaals over het veld.
U kunt u ook verlaten op de verslagen op Facebook. Die worden opgetekend door familieleden van spelers en zijn derhalve niet geheel objectief. Daarin staat dat Keer in de eerste helft een kans heeft gehad. Ik was toen even naar de buurtsuper, blijkbaar…
Na rust was het spel van Bunde minder overtuigend dan in de eerste helft en kreeg Keer zowaar ook 2 kansen. Guyan en Jeroen. Jeroen had daarbij waarschijnlijk als enige een echte mogelijkheid de 0-1 op het scorebord te brengen. Er ging iets mis in de opbouw bij Bunde. Jeroen zat er tussen, de keeper stond ver voor zijn goal en Jeroen probeerde het. Maar als je eerlijk bent, we hebben 0 keer tussen de palen geschoten en Bunde wel een keer of 12. Vaak wel van ver of een rollertje die Q makkelijk kon pakken, maar toch, de wedstrijd was van Bunde en 0-0 was het maximaal haalbare.
En als je dat dan over streep trekt, ja laten we dat de magie van Keer 1 noemen dit seizoen. De jongens laten zich niet uit het veld slaan door betere tegenstanders of enorme druk. Het blijft met plakband, noodverbanden en, in dit geval, een tactische ingreep van Maurice allemaal drijven.
Moet ik ook nog iets zeggen over de zwak fluitende scheidsrechter? Ja, miste een aantal keer het voordeel, floot te snel (en te hard). Gaf Jeroen mijns inziens een onterechte gele kaart, liet doorspelen bij buitenspel om vervolgens later alsnog af te fluiten, met de nodige verwarring tot gevolg. Had de nummer 10 van Bunde van het veld moeten sturen, nadat bij hem de stoppen doorsloegen en hij Guenaut lelijk trapte nadat de bal al weg was. Nee, de beste man had zijn dag niet.