Dat laatste is niet wat Keer 2 gewend is dit seizoen! We vertrokken wel vol goede moed naar Wijlre, hoewel ook deze zondag een hoop afmeldingen hadden. Roel, Mingel, Dave, Jelle, Ralph waren er om diverse redenen niet bij. Dat betekende vooral dat het achterin weer puzzelen was, en dat we, als ik mij niet vergis voor de 6e achtereenvolgende keer met een andere achterhoede speelden. Dat is niet ideaal.
Voor de wedstrijd trapten we wat in op het trainingsveld naast het hoofdveld, we merkten al snel dat weer zo wisselvallig was dat we waarschijnlijk wel een paar koude buitjes over ons heen zouden krijgen. Het was aan ons om niet van een koude kermis thuis te komen en snel de wedstrijd te beslissen. Zoals Paul dat aangaf.
Maar het liep allemaal totaal anders. Als u niet bent komen kijken: er gebeurde genoeg, maar het had weinig met goed voetbal te maken. Geuldal kwam al vroeg op 1-0 door een goede goal. Vanaf de 16 meter werd de bal keurig in de hoek geplaatst, waar Raymond niet bij kwam. Het was echter niet de enige kans die Geuldal kreeg. Wij hadden het moeilijk en Geuldal gooide overal op het veld vol de beuk er in. Door dat het achterin niet helemaal lekker stond en wij vooral op het middenveld veel balverlies leden, of de verkeerde keuzes maakten, liepen we veel naar achteren, voren, links en rechts.
We hebben in ons team een rechtsback, Henneke, die zich in sommige wedstrijden voorneemt om elk grasprietje van dichtbij te aanschouwen en daarvoor het hele veld over schiet. Vandaag was weer zo’n dag. Ondanks de goede adviezen van de kant, liep hij weer overal en nergens. Dat heeft veel nadelen, maar deze keer ook een keertje een voordeel. Dominic, die een goede wedstrijd speelde, kwam aan de rechterkant goed door. Henneke was inmiddels voor de goal beland om het gras in de zestien te inspecteren. Hij liep naar de eerste paal, goede harde voorzet van Dominic op het hoofdje van Henneke, pats, goal. 1-1. Daarmee hoopte ik en vele anderen waarschijnlijk dat de zon weer ging schijnen en Keer het overwicht zou krijgen.
Niets was minder waar. Een vrije trap en harde voorzet van links zorgden voor binnen no-time voor 3-1 voor een gretig Geuldal. Daarna in de laatste minuten van de eerste helft kregen ineens wat meer te zeggen. De, tot dat moment volledig onzichtbare Niels, maakte de 2-3 en de 3-3. Beide op aangeven van Dominic. Vooral de 3-3 was een vreemde goal, duidelijk hands van Niels na een schot van Dominic. Maar de scheids, grens en spelers van Geuldal raakten met elkaar in discussie, Niels liep naar de middenstip en na enig overleg werd de goal goedgekeurd.
3-3 met rust. En volledig doorweekt. Het kan vast gekker, maar dit was niet een scenario dat we van tevoren hadden bedacht. De tweede helft was zo mogelijk nog curieuzer.
Het liep voor geen meter, maar we hadden Mitch, en in Mitch we trust! Ik zei vlak voor hij inviel dat hij wel eens een goal kon gaan maken. Nauwelijks 2 minuten later was het raak. Vanuit een lastige hoek schoof Mitch de bal in het lege doel. Ja, we stonden voor het eerst voor, zou dat het dan zijn? Nee, Geuldal rechtte nog 1 keer de rug. En Keer had de motor weer uitgezet. Hay had de grootste moeite de boel nog aan te sturen en vooral de Lars Valt-Meestal-Niks-van-te-Brouwerij kreeg het zwaar te verduren.
Moet gezegd, Geuldal geloofde gewoon nog in een resultaat en ze kregen loon na werken. Nadat er bij ons het een en ander fout ging bij een ingooi, werd de nummer 11 van Geuldal weggestuurd en die maakte het 1 op 1 met Raymond koel af. 4-4. Was dat het dan?
Nee, er kwam nog een toetje. Een opstootje waarbij Jordi betrokken was. Het leek op vrij worstelen, maar de tegenstander van Jordi ging door het lint. Waarna iedereen en alles er op af kwam, spelers, grensrechters, leiders. Alles buitelde over elkaar heen. Maar zoals dat vaak gaat, het was ook binnen een paar minuten weer opgelost, zonder ernstige schade. Wel kregen 2 mensen van Geuldal en 2 Keer geel, waardoor de wedstrijd 9 tegen 9 eindigde.
Tsja, dit gebeurde allemaal achter de Brandbrouwerij. Met getuigen Smitsmans en Smitsmans, die kwamen kijken. Normaal is het achter de Brandbrouwerij een beetje zoals achter de fietsenstalling op school. Stiekem meisjes zoenen, een sigaret roken, of gewoon hangen. Maar zondag 24 april was alles anders, een wedstrijd met 25 verhalen.
1 speelde tegen VCL en dat heb ik niet gezien. Wel verloren ze vrij geruisloos met 0-2. Ik wil mezelf geen waarzegger noemen, maar ik zat donderdag met Ties te praten dat dit wel eens zou kunnen gaan gebeuren. Ik denk dat ik donderdag tegen Ties ga zeggen dat Guenaut een hattrick gaat maken en Nick geen rood pakt.
Tot volgende week!