Het was een zondag die we niet snel zullen vergeten. De wedstrijd tegen Geuldal (comb. van Struchter boys en Wijlre) stond op het programma (Sean: achter de link wat info over Strucht wat volgens jou niet bestond). Het weer was zo slecht dat het november leek, we speelden op een zwaar veld achter de Brandbrouwerij en we wonnen niet!

Dat laatste is niet wat Keer 2 gewend is dit seizoen! We vertrokken wel vol goede moed naar Wijlre, hoewel ook deze zondag een hoop afmeldingen hadden. Roel, Mingel, Dave, Jelle, Ralph waren er om diverse redenen niet bij. Dat betekende vooral dat het achterin weer puzzelen was, en dat we, als ik mij niet vergis voor de 6e achtereenvolgende keer met een andere achterhoede speelden. Dat is niet ideaal.

Voor de wedstrijd trapten we wat in op het trainingsveld naast het hoofdveld, we merkten al snel dat weer zo wisselvallig was dat we waarschijnlijk wel een paar koude buitjes over ons heen zouden krijgen. Het was aan ons om niet van een koude kermis thuis te komen en snel de wedstrijd te beslissen. Zoals Paul dat aangaf.

Maar het liep allemaal totaal anders. Als u niet bent komen kijken: er gebeurde genoeg, maar het had weinig met goed voetbal te maken. Geuldal kwam al vroeg op 1-0 door een goede goal. Vanaf de 16 meter werd de bal keurig in de hoek geplaatst, waar Raymond niet bij kwam. Het was echter niet de enige kans die Geuldal kreeg. Wij hadden het moeilijk en Geuldal gooide overal op het veld vol de beuk er in. Door dat het achterin niet helemaal lekker stond en wij vooral op het middenveld veel balverlies leden, of de verkeerde keuzes maakten, liepen we veel naar achteren, voren, links en rechts.

We hebben in ons team een rechtsback, Henneke, die zich in sommige wedstrijden voorneemt om elk grasprietje van dichtbij te aanschouwen en daarvoor het hele veld over schiet. Vandaag was weer zo’n dag. Ondanks de goede adviezen van de kant, liep hij weer overal en nergens. Dat heeft veel nadelen, maar deze keer ook een keertje een voordeel. Dominic, die een goede wedstrijd speelde, kwam aan de rechterkant goed door. Henneke was inmiddels voor de goal beland om het gras in de zestien te inspecteren. Hij liep naar de eerste paal, goede harde voorzet van Dominic op het hoofdje van Henneke, pats, goal. 1-1. Daarmee hoopte ik en vele anderen waarschijnlijk dat de zon weer ging schijnen en Keer het overwicht zou krijgen.

Niets was minder waar. Een vrije trap en harde voorzet van links zorgden voor binnen no-time voor 3-1 voor een gretig Geuldal. Daarna in de laatste minuten van de eerste helft kregen ineens wat meer te zeggen. De, tot dat moment volledig onzichtbare Niels, maakte de 2-3 en de 3-3. Beide op aangeven van Dominic. Vooral de 3-3 was een vreemde goal, duidelijk hands van Niels na een schot van Dominic. Maar de scheids, grens en spelers van Geuldal raakten met elkaar in discussie, Niels liep naar de middenstip en na enig overleg werd de goal goedgekeurd.

3-3 met rust. En volledig doorweekt. Het kan vast gekker, maar dit was niet een scenario dat we van tevoren hadden bedacht. De tweede helft was zo mogelijk nog curieuzer.

Het liep voor geen meter, maar we hadden Mitch, en in Mitch we trust! Ik zei vlak voor hij inviel dat hij wel eens een goal kon gaan maken. Nauwelijks 2 minuten later was het raak. Vanuit een lastige hoek schoof Mitch de bal in het lege doel. Ja, we stonden voor het eerst voor, zou dat het dan zijn? Nee, Geuldal rechtte nog 1 keer de rug. En Keer had de motor weer uitgezet. Hay had de grootste moeite de boel nog aan te sturen en vooral de Lars Valt-Meestal-Niks-van-te-Brouwerij kreeg het zwaar te verduren.

Moet gezegd, Geuldal geloofde gewoon nog in een resultaat en ze kregen loon na werken. Nadat er bij ons het een en ander fout ging bij een ingooi, werd de nummer 11 van Geuldal weggestuurd en die maakte het 1 op 1 met Raymond koel af. 4-4. Was dat het dan?

Nee, er kwam nog een toetje. Een opstootje waarbij Jordi betrokken was. Het leek op vrij worstelen, maar de tegenstander van Jordi ging door het lint. Waarna iedereen en alles er op af kwam, spelers, grensrechters, leiders. Alles buitelde over elkaar heen. Maar zoals dat vaak gaat, het was ook binnen een paar minuten weer opgelost, zonder ernstige schade. Wel kregen 2 mensen van Geuldal en 2 Keer geel, waardoor de wedstrijd 9 tegen 9 eindigde.

Tsja, dit gebeurde allemaal achter de Brandbrouwerij. Met getuigen Smitsmans en Smitsmans, die kwamen kijken. Normaal is het achter de Brandbrouwerij een beetje zoals achter de fietsenstalling op school. Stiekem meisjes zoenen, een sigaret roken, of gewoon hangen. Maar zondag 24 april was alles anders, een wedstrijd met 25 verhalen.

1 speelde tegen VCL en dat heb ik niet gezien. Wel verloren ze vrij geruisloos met 0-2. Ik wil mezelf geen waarzegger noemen, maar ik zat donderdag met Ties te praten dat dit wel eens zou kunnen gaan gebeuren. Ik denk dat ik donderdag tegen Ties ga zeggen dat Guenaut een hattrick gaat maken en Nick geen rood pakt.

Tot volgende week!

Het is al weer enige tijd geleden dat ik een verslag heb geschreven over het reilen en zeilen van de VV Keer. De club in het hart van de Cadier en Keerse gemeenschap. De club van helden, kneuzen, schoffelaars en harde werkers. Maar niet de club van topscorers. Het aantal doelpunten gemaakt door spitsen is niet al te groot. Zeker niet in de selecao van Maurice.

Eerst een paar weken terug. Keer 1 speelde een verdienstelijke tweede helft in Jekerdal en haalde daar een puntje op. In het paasweekend daaropvolgend, vier wedstrijden: Keer 2 – SNC 2, Partij 1 – Keer 1, Keer 2 – Inger 1 en Keer 1 tegen Daalhof 1. De wedstrijd van Keer 2 tegen SNC werd makkelijk gewonnen met 5-0. Vooral de redding van Raymond in de tweede helft om zijn ‘clean sheet’ te handhaven staat me bij, verder was het vooral bij de tegenstander erg mager. 1 heeft op hetzelfde tijdstip een slechte beurt gemaakt in Partij door daar met 4-0 te verliezen. Bronnen wisten mij te melden dat dit vooral aan het missen van kansen lag.

Op Paasmaandag won Keer 2 een belabberde wedstrijd van Ingber met 1-0, doelpunt Koen. Keer 1 speelde Daalhof helemaal weg. En in de tweede helft hadden ze de jongens van Daalhof eigenlijk met 5 of 6 – 0 naar huis moeten sturen. In plaats daarvan kregen ze een hagelbui op hun dak. Behalve Guyan dan, die zich had laten wisselen toen hij het noodweer zag naderen.

De week na Pasen was ik zondag ziek. Keer 2 benutte de kansen niet tegen BMR en verspeelde de laatste kans op het kampioenschap, dat ze toch al niet meer in eigen hand hadden. 1-1. Keer 1 speelde doelpuntloos gelijk tegen een Maastrichtse ploeg (ben even kwijt welke).
Samenvattend pakt Keer 1 in 4 potjes 5 punten, Keer 2 in drie potjes 7 punten. Hay pakte in 4 weekenden  42 pinten.

Nu terug naar Klimmen, zondagochtend 8:30. Helsvroeg, maar ja, dat moest maar. We waren er wel gebrand op om te winnen en het liefst makkelijk en snel. ‘Oprollen die hap’ zoals Mingel dat dan zegt. Maar goed, een wedstrijd is een wedstrijd en helaas kun je niet de punten vooraf claimen. Ook al deed een speler van Klimmen ons een oneervol aanbod in de rust.

Wie hadden we bij ons? In ieder geval de man met de pet. Die was duidelijk aanwezig. Na 20 minuten in de tweede helft kwam ik er achter dat dat de vader van Dave was. Zeer hartstochtelijk aanwezig, fijn om zo’n supporter er bij te hebben! Ludo was er ook, zij het geblesseerd. Toch bracht hij het op om zondagochtend zo vroeg aanwezig te zijn. Spelend aanwezig waren: Raymond, Henneke, Mingel, Jordy, Remy, Bas, Drees, Niels, Sean, Dave, Koen, Eerens, Vanhingel, Sem. Grens: Jeremy. Coaches: Hay en Paul (altijd aan de andere kant van het veld). En dan was de familie Huskens ook nog aanwezig.

Hoe verliep de wedstrijd? Nou, ik zeg u gelijk, we hadden met 17-2 kunnen winnen, maar niet alle aanvallen werden doelpunten. De 1-0 viel al vrij snel, Dave scoorde met het hoofd uit een corner van Bas. 2-0 volgde vlot daarna door SuperSean en ook nog voor rust maakte Koen de 3-0 na een goede actie van Dave. Het zag er dus echt prima uit! Helaas viel er voor rust nog een bal bij de tweede paal binnen 3-1.

In de rust die wat langer was dan normaal, doordat Jordy en een speler van Hellas volle bak clashten. De gevolgen waren dat Jordy niet verder kon en de speler van Hellas met een schouder uit de kom afgevoerd moest worden.

In de rust was het redelijk kalm in de kleedkamer. Het kapsel van Niels was het gesprek van de dag. Niels heeft een beetje een persoonlijkheidsstoornis. Hij is half de ultieme studentikoze gezellig lallende jongen, maar probeert ook de toffe gladde geile ijdele hunk uit te hangen. Bij dat eerste past zijn baardje, beetje vies baardje niet, niet veel lijn in te bekennen. Bij dat tweede past de rest van zijn kapsel. Een ingeschoren scheiding in zijn haar. Tja, dat soort dingen deed ik op mijn 16e, maar ik werd wel gecorrigeerd door mijn omgeving. Ik heb de hoop dat iemand Niels dit ook wel uit (van) zijn hoofd praat.

Na rust waren we het ineens kwijt. Hellas kwam opzetten en creëerde meerdere kansen. De 2-3 viel dan ook in de eerste 10 minuten na rust. Daarna pakten we het wel weer op en duurde het nog relatief lang voor we weer weg liepen van Hellas. De mooiste kansen gingen verloren. Sem scoorden de 2-4 door diagonaal in te schieten, Niels de 2-5 door van buiten de zestien vrij precies raak te schieten. De 2-6 was weer van Dave. Toen was de wedstrijd echt gespeeld.

Mingel is een beetje een vreemde eend in de bijt. Dat kun je rustig stellen. Hij moet laatste man spelen, maar zijn natuur stuwt hem voorwaarts. En een fitte Mingel kan verschrikkelijk goed voetballen. Een op leeftijd zijnde Mingel, wil nog wel eens denken aan het Mingeltje van 18. Die het veld 6 keer op en neer kon lopen en bij elke aanval betrokken kon zijn. Maar dat lukt nu niet meer. Dat wil zeggen, die drang zorgt er voor dat hij halverwege de tweede helft vanzelf 20 meter voor de verdediging gaat lopen, maar nooit meer op tijd terug is.

Hij kreeg nog wel een beloning, die ‘m door Paul Humblet niet gegund werd. Het allerlaatste moment in de wedstrijd was een raak geschoten vrije trap van Mingel. Met zijn rechtervoet stuurde bij de bal feilloos de lange hoek in. Eindstand 2-7.
​
Keer 1 won van SCG in de achtertuin van Maurice. Daar zal ook de vlag uitgegaan zijn, de grens van de magische 30 punten is bereikt en dat is sowieso al een formidabel resultaat voor een promovendus. Nu in de laatste wedstrijden blijven opletten en je blijft gewoon in de 4e klasse zonder nacompetitie. En zo gewoon is dat niet, maar wel bijna de realiteit.