Voor de zondag was Keer 2 al afgelast vanwege een Baaldag bij SCG 3. Het enige wat op het programma stond was een wedstrijd in Schimmert. Bij die beroemde watertoren. Of ja, beroemd, Schimmert heeft eigenlijk alles wat een plaats onaantrekkelijk maakt: het ligt nergens, het op een vrij vlak leeg plateau, zeker het niet het mooiste stukje Limburg. En er gebeurt geen klap. Nee, de beroemde watertoren ken ik alleen maar omdat een Franse illustrator Charlotte Dematons Nederland in een 20tal prenten heeft proberen te vangen. Van elke provincie maakte ze een soort zoekplaat met de highlights. En bij Limburg tekende zij de watertoren van Schimmert. Hoort die er bij thuis? Ik betwijfel het, zo mooi vind ik het ding niet.
- Slechts 1 persoon uit Gronsveld
- Een Amsterdammer en een Noordeling
- Geen vrouw in het team, hoewel Boy dit aardig opving
- Een Jury die het niet zo had op team van ‘buitenaf’
Ik fietste toch ‘comme d’habitude’ naar Schimmert, is dat nu wel zo’n goed idee? Onderweg kwam ik langs allerlei Limburgse dorpjes, die ik tot dit moment niet kende, maar die steeds niet Schimmert heten. En dan wordt het fietsen wel vermoeiend, maar het is beter dan snelwandelen.
Ik kwam op tijd aan en na uitgelachen te zijn door de man die het toegangsgeld inde kon ik een plekje zoeken. De wedstrijd begon redelijk ok. Keer voetbalde wel mee en kreeg ook via Jelle (hoofd) twee keer een kans om een doelpunt te maken. Ook zag je in het begin dat Schimmert wat vaardiger aan de bal was. Vooral in de aannames waren zij beter, waar bij verschillende Keerspelers de bal onder de voet doorgleed of 5 meter wegsprong. Daardoor kom je ook niet lekker aan het voetballen en langzaam maar zeker trok Schimmert de wedstrijd naar zich toe. De eerste goal viel uit een corner waar de spits bij de eerste paal weliswaar perfect inkopte maar je had het idee dat er ook verdedigend iets meer gedaan kon worden. Vlak daarop viel de 2-0. Dat was ook de ruststand.
Het was echt weer voor een Zwitserse Jägermeister maar die bleken ze in de kantine in Schimmert niet te hebben. Een beetje opgewarmd door de Koffie (Annan) liet ik mij ook de tweede helft wegblazen door de wind.
Waar ik gehoopt had dat de tweede helft wel wat beter zou zijn, was het niet goed, de tweede helft. Driehoekjes werden getelefoneerde vierkantjes, Jim heeft denk ik de marathon gelopen maar slechts een paar keer de bal gehad, achterin liepen ze een aantal keer er echt te makkelijk door heen en miste net de afronding bij Schimmert. Met 4-0 kwam Keer nog redelijk goed thuis, wat niet gezegd kan worden van de reporter die een klein regenstormpje cadeau kreeg. Ergens op een open stuk waar ik ook niet kon schuilen. Gimmie Shelter van de Rolling Stones schoot toch wel een paar keer door mijn hoofd, ook al gaat dat totaal ergens anders over. En waar ik hoopte voor het donker thuis te zijn, kon ik nog genieten van een lucht vol sterren als het niet bewolkt was geweest. Conclusie: niet zo’n goed idee.Ook dat wisten De Rolling Stones al een tijdje: You can’t always get what you want.
Je hoeft geen genie zoals Einstein, Dante of Verdi te zijn om te zien dat het er vandaag nooit heeft ingezeten. Met vier nederlagen op rij en vooral 0 doelpunten voor gaat het niet goed. Geen vertrouwen, hangende koppies, wanhoop. Wat heb je dan nodig? Een overwinning, of laten we beginnen met een doelpunt. Want, en dan eindig ik toch nog een beetje postief, met 0 doelpunten kun je maximaal vier punten uit vier duels halen. En die 4 punten halen we nog wel in! Dat komt helemaal goed.